Thuisblijfmoeder Bianca (31)

Bianca (31) is vijf jaar getrouwd met Danny. Samen hebben ze twee zoontjes, en een dochter van respectievelijk drie, twee en één jaar oud.

Na een interne reorganisatie werd Bianca's contract niet verlengd en werd ze min of meer noodgedwongen thuisblijfmoeder.

Maar voor nu zou ze niet anders meer willen.

Dit is haar verhaal.

Was het een makkelijke/moeilijke beslissing om fulltime te moederen? 

Tijdens mijn zwangerschapsverlof hoorde ik dat mijn contract niet verlengd werd. In eerste instantie was fulltime moederen dus niet een persoonlijke keuze. Het kwam door de omstandigheden.

Maar tijdens had ik wel gemerkt hoe fijn het was om zelf thuis bij de kinderen te zijn. Ik kreeg een lichte postnatale depressie na mijn tweede zwangerschap. En tijdens de derde zwangerschap waren we daar nog de scherven van aan het oprapen.

Met twee peuters en een baby in huis liep ik bovendien tegen allerlei praktische zaken aan. Het werd voor ons belangrijk om weer rust in huis te krijgen. En de enige manier waarop dat lukte was door zélf thuis te zijn. En zo ontstond het dus eigenlijk een beetje vanzelf.

Wat dat betreft is het natuurlijk heel anders dan wanneer je een goede baan opzegt om thuis bij de kinderen te blijven.

Wat vind je partner ervan? Hoe stond hij in het beslissingsproces? 

Danny en ik hebben er uitgebreid over gepraat. Danny en ik zijn altijd al heel close geweest, en hij voelde precies wat ik voelde. We wilden allebei weer rust in huis. Een goede stabiele basis voor de kinderen, en dat ik weer beter in mijn vel zou zitten. Dat waren op dat moment de dingen die telden.

Hebben jullie een nieuwe taakverdeling gemaakt? 

We hebben niet bewust een taakverdeling gemaakt. We doen dingen in overleg, en daarnaast hebben we allebei onze dingen die we vanzelf al doen. Danny doet bijvoorbeeld meestal de was, en ik neem altijd de nachtelijke avonturen met de kinderen voor mijn rekening. Bedtijd is ook mijn ding, want als Danny weg is voor zijn werk dan is hij met bedtijd nog niet thuis. Op dagen dat hij thuis is, doet hij overdag weer veel met de kids. Ze zijn stapelgek op hun vader!

Hebben jullie berekeningen gemaakt? 

In eerste instantie hebben we geen berekeningen gemaakt. De situatie was nou eenmaal zo. Bovendien had ik het begin nog recht op een WW-uitkering. Later hebben we wel berekend wat het voor ons financieel betekende. Toen bleek dat het financieel niets toevoegde als ik een baan nam. Drie peuters onderbrengen is lastig of onbetaalbaar.

De financiële gevolgen voelen we eigenlijk nu pas. Danny is zijn zaak aan het opbouwen, en mijn WW-uitkering is gestopt. Financieel is het dus geen vetpot. Maar ik zou het voor geen goud anders meer willen!

Momenteel zoek ik een klein baantje zodat we de lasten beter kunnen dragen. Dat is echt even een must. Maar wel tijdelijk, en ik zoek vooral eenvoudige bijbaantjes. Seizoenswerk bijvoorbeeld. Verder proberen we nog wat extra’s binnen te halen door kleine verkopen op marktplaats en dergelijke. Dat levert natuurlijk niet veel op, maar als je echt op een budget leeft kan zoiets net voldoende zijn om weer een tas boodschappen te kunnen kopen. We zijn overigens niet totaal blut hoor. Maar om dat te voorkomen leven we zo zuinig mogelijk.

Wat vind je er van dat je financieel afhankelijk bent van je partner? 

Voor mij voelt het niet alsof ik financieel afhankelijk ben van mijn partner. Hoewel dat feitelijk wel zo is. We zijn gewoon getrouwd en samen verantwoordelijk voor zowel inkomen als een deugdelijke huishouding en opvoeding van de kinderen.

Wij zien het als een bedrijf: samen verantwoordelijk voor het eindresultaat, en daarbinnen ieder zijn eigen rol. 

Denk je nog weer deel te gaan nemen aan het arbeidsproces?

Als de kinderen naar school zijn wil ik graag weer aan het werk. Ik ben blij dat ik nu bij de kinderen kan zijn, maar ik weet ook dat er een tijd komt dat ze me niet meer zo hard nodig hebben. En dan wil ik ook graag weer ‘nuttig’ zijn en iets voor mezelf hebben. Misschien dat we het tegen die tijd financieel niet meer zo nodig hebben en dat ik dan wat gas terug kan nemen na deze tropenjaren. Maar dan nog zou ik graag in deeltijd aan de slag gaan. Ik mis dat nu wel een beetje.

Wat is je grootste uitdaging als Thuisblijfmoeder? 

Alle balletjes in de lucht houden, mijn eigen emoties de baas blijven en genoeg aan mezelf denken. Vooral dat laatste vind ik moeilijk. Ik probeer zoveel mogelijk ‘voor te leven’ en een rustige moeder te zijn. Maar met drie peuters in huis willen de gemoederen nog weleens oplopen. En dan vind ik het een uitdaging om de rust terug te brengen.

Wat is het leukst aan fulltime moederen?


Het leukste van thuisblijfmoeder zijn vind ik dat ik alles meemaak. Van de eerste lachjes tot de eerste stapjes. De grappige zinnetjes die ze uitkramen, de onderlinge hechting tussen de kinderen. Alles. Ik ben overal altijd bij, en ik hoef niks van ze te missen. Dat is toch het allerbelangrijkste? Ik kan mijn kinderen elke dag knuffelen, zoveel als ik wil. Ik heb het voorrecht ze te mogen verzorgen en een zeer hechte band met ze op te bouwen. Dat is toch waar ik mama voor ben geworden?

Kun je een typische week beschrijven van jou als Thuisblijfmoeder? 

Eigenlijk is geen enkele week hetzelfde hier. Maar ik doe een poging.

• Maandagochtend gaan de jongens naar de peuterspeelzaal, ik heb dan even quality time met de jongste. 
• Om half 12 haal ik ze op met de bakfiets en aansluitend lunchen we samen. 
• ’s Middags gaat de jongste slapen en plan ik quiet time voor de jongens. Ze mogen dan een filmpje kijken of we gaan samen even knutselen. Ik heb die rust echt nodig en de oudste ook. Hij is snel overprikkeld. 
• Zodra Tess wakker is gaan we samen naar buiten als het weer het toelaat. Lekker naar de speeltuin, of boodschappen doen als dat nodig is. Of soms even bij iemand op bezoek, een speeldate of iets anders leuks. 
• Tegen 17.00 uur gaan we eten, want onze jongens gaan om half 7 naar bed. 
• Tess blijft meestal nog even alleen spelen tot een uur of 20.00, die eigen tijd lijkt ze echt nodig te hebben. 

In principe zien onze dagen er meestal zo uit. In de ochtend gaat meestal een van de kinderen naar de peuterspeelzaal, en ’s middags gaan we er samen op uit. In het weekend zijn we met z’n allen thuis en plannen we uitjes of gaan we op visite bij vrienden en familie. 
Als je het zo bekijkt is het eigenlijk best een rustig schema. Het zijn peuters, dus er zijn nog weinig ‘verplichtingen’ buiten de deur.

Daarentegen zijn er dus wel bijna altijd 3 peuters in huis. Dus is het in feite gewoon een kleine crèche. Zeven dagen per week… Druk genoeg dus…

Wat vind je van het overheidsbeleid dat hamert op arbeidsparticipatie? 

Ik vind het goed dat de overheid arbeidsparticipatie stimuleert. Er moet tenslotte gewerkt worden. En voor moeders die willen werken, wordt het interessanter gemaakt met allerlei regelingen. Het ene hoeft het andere ook niet uit te sluiten vind ik. Iedereen heeft recht op zijn of haar eigen keuze, en de overheid heeft een land te besturen en bekijkt de situatie uiteraard vanuit een zakelijk perspectief. Dat vind ik eerlijk gezegd niet meer dan logisch. En ik voel me niet buitengesloten of benadeeld omdat ik ervoor kies om thuis te blijven. Dat is toch ook echt iets persoonlijks? Dat thuisblijven niet gestimuleerd wordt? Lijkt me nogal logisch. Dan is het hek van de dam en wie betaalt er dan nog belasting om al die uitkeringen te betalen? 
Thuisblijven is een eigen keuze en dan ben je ook zelf verantwoordelijk voor de financiële consequenties vind ik.

Dat het vanwege financiën voor sommige moeders onmogelijk is om thuis te blijven vind ik een ander verhaal, en dat ligt moeilijker. In principe vind ik dat je de keuze moet hebben. En voor sommige gezinnen geldt dat dus niet, omdat er dan niet genoeg inkomsten zijn.

Wat doe je voor jezelf?

Veel van mijn vriendinnen zijn ook thuis bij de kinderen, dus daarmee spreek ik doordeweeks af .

Verder verdiep ik me de laatste tijd in mindfulness. En ik moet zeggen dat me dat tot nu toe veel rust heeft gebracht. Ik slaap veel beter. Verder probeer ik af en toe tijd voor mij en Danny in te plannen, gewoon even met zijn tweetjes. En natuurlijk af en toe een date met mijn vriendinnen en mijn lieve moedertje. Sinds het overlijden van mijn vader is ze alleen en daardoor zijn we heel close geworden. ekregen.

Hoe ervaar jij je ontwikkeling als thuisblijfmoeder? 

Eerlijk gezegd vind ik dat je ontwikkeling als moeder veel sneller gaat dan wanneer je op school zit. In het opvoeden van kinderen leer ik zoveel tegelijk. En ja, ik ga ook regelmatig op mijn neus, maar daar leer ik dan weer van en daar groei je juist door. En laten we ook niet vergeten hoeveel rollen je hebt als moeder! Timemanagement is misschien nog wel de belangrijkste les die ik leer. Alle ballen in de lucht houden, zorgen dat iedereen krijgt wat hij/zij nodig heeft (mijzelf inclusief) en er ook nog van genieten.

En wat leren betreft; ik ben sowieso wel een praktijkmens en een auto-didact. Ik leer door te doen. Opleidingen en cursussen zijn niet aan mij besteed. Maar zelf uitvogelen hoe je een website maakt lukt me met twee vingers in mijn neus.

Je hebt een blog: waarom ben je dit begonnen? 

Ik zocht een uitlaatklep. En met journalistieke aspiraties, een buitengewone fascinatie voor digitale media en zóveel om over te schrijven was een blog perfect. Het voelt echt als een cadeautje! Ik moet nog veel leren en heb natuurlijk nog niet zoveel lezers, maar dat komt wel. Ik neem de tijd.

Hoe zie je de toekomst? 

Geen idee. Hopelijk blijven we gezond en gelukkig met onze kinderen, en verder ligt alles open. We zijn - as we speak - dromen en doelen aan het beschrijven om richting te geven aan onze toekomst, maar op dit moment is eigenlijk alles een beetje onzeker.

Mijn man is eind 2014 voor zichzelf begonnen en de zaak moet nog groeien. We hebben weinig inkomsten op dit moment dus echt dromen en doelen stellen is nog lastig. Maar we komen er wel! We hebben de mazzel gehad dat het ons eigenlijk altijd voor de wind is gegaan, tot een jaar of 4 geleden. Nu is het aanpoten, maar dat is ook zo gek niet hoor. Daar leer je van en ik ga ervan uit dat we er sterker uit gaan komen. Je leert heel erg waarderen wat belangrijk is in het leven. En mijn gezin staat daarbij voorop.

Blijf op de hoogte en neem een gratis emailabonnement!

Enter your email address:


Delivered by FeedBurner