Thuisblijfmoeder Marijke (33)

thuisblijfmoeder

Marijke (33) is negen jaar getrouwd en heeft samen met haar man drie kinderen in de leeftijd van 5 maanden tot 4 jaar.

Marijke rondde in 2004 haar PABO opleiding af, en werkte de afgelopen tien jaar in het onderwijs in de groepen 1 t/m 8.

Doordat Marijke zich op haar werk niet langer veilig voelde, is ze er mee gestopt. Nu is ze thuisblijfmoeder.

Dit is haar verhaal.

Was het een makkelijke/moeilijke beslissing om fulltime te moederen? 

Ik had het op mijn werk niet meer naar mijn zin. Ik voelde me niet veilig, en mijn man sprak zijn zorgen daarover uit. Na goed overleg heb ik in november 2013 besloten dat ik per 1 augustus 2014 zou stoppen met werken. Ik zou voor de kinderen in mijn klas het schooljaar netjes afmaken.

Heb je advies gevraagd? 

Mijn moeder was altijd thuis, en dat vond ik als kind heerlijk! 'Limonade en een koekje!' riep ze altijd als we thuiskwamen. Het was fijn om in de lunchpauze een boterham thuis te eten en mijn verhaal kwijt te kunnen.

Maar daar staat tegenover dat mijn vader naast zijn 40-urige werkweek nog elke avond én zaterdag bij moest klussen om kleding en eten te kunnen kopen voor zijn vijf kinderen. En dat was dertig jaar geleden.

Hoe reageerde je omgeving dat je fulltime thuis bleef? 

Iedereen ging er vanuit dat ik wel een andere baan zou zoeken. Maar we wilden ook graag een derde kindje. In juni wist ik dat ik zwanger was, en met mijn hoofd hooggeheven ben ik mijn laatste werkdag naar buiten gelopen. Mijn vorige twee zwangerschappen liepen niet vlekkeloos, dus dit was een heerlijk vooruitzicht.

Wat vind je partner van de constructie: kostwinner - thuisblijfmoeder? 

Mijn man was degene die zei: 'Blijf jij maar lekker thuis!' Niet helemaal mijn keuze toen, want ik vond het heerlijk dat ik na een vakantie (waarin in 2 kinderen thuis had) weer even Marijke kon zijn en niet alleen maar mama was. 

Mijn man vindt dat we samen dit gezin draaien. In het begin zei hij als grapje dat het heerlijk is dat hij thuis kan komen en zijn eten klaarstaat 🙂

Hebben jullie een nieuwe taakverdeling gemaakt? 

Mijn moeder had echt een lijstje: op maandag de badkamer, op dinsdag de hal en wc schoonmaken, op woensdag de keuken, op donderdag.... Ga zo maar door. Ik vond dat altijd vreselijk en heb echt een hekel aan het huishouden. Jan legt de kinderen 's avonds op bed, doet in het weekend de was, hij doet de grote schoonmaak en klusjes in en rond het huis. Ik kook, zorg voor de kinderen, stofzuig de hoognodige kruimels en houd de tijd in de gaten.

Hebben jullie berekeningen gemaakt? 

Na veel rekenwerk kwam het erop neer dat we netto €250,00 minder gingen 'verdienen'. Van mijn salaris ging de benzine en kinderopvang af en bleef er weinig over.

Wat vind je er van dat je financieel afhankelijk bent van je partner? 

Soms benauwt het me.  Ik leef op zijn portemonnee. Soms sta ik in de winkel en neem ik iets voor mijn plezier mee. Een lekkere reep chocola bijvoorbeeld, en dan denk ik: 'Hij heeft er hard voor gewerkt. Ik heb thuis op mijn gat gezeten. Al is dat helemaal niet zo.

Een moeder op de peuterschool zei: '

Thuisblijfmoeder zijn is relaxed? Ehm... kids rule! Helemaal geen tijd voor jezelf!' 

Mijn broertje was een dagje bij mij en was gesloopt aan het eind van de dag. Diep respect voor alle thuismoeders had hij. Je rent de hele dag de benen uit je lijf!

Denk je nog weer deel te gaan nemen aan het arbeidsproces? 

Nu ik fulltime thuis ben, merk ik dat ik mezelf een beetje kwijtraak. Ik ben afgestudeerd juf en heb een stel HBO hersens die ik eigenlijk niet gebruik. Ik vind het stom dat ik dat denk, maar soms... 
Ik heb op de peuterschool aangegeven dat ik thuis ben en mijn diploma's heb. Zo werk ik nu als invaljuf en kan bijvoorbeeld een ochtend van 8.00 - 12.00 uur werken. Dat vind ik lang genoeg!

Daarnaast doe ik veel vrijwilligerswerk. Ik geef samen met mijn man en team de Marriage Course en ik ga de Parenting Course ook geven. Ik vang de kinderen van mijn vriendin voor en na school op, en bak taarten op bestelling. En wie weet... over 4 jaar, als de jongste op school zit, ga ik weer eens solliciteren. Maar ik denk dat het iets heel anders wordt dan het onderwijs.

Wat is je grootste uitdaging als Thuisblijfmoeder? 

1. De dag doorkomen

De dag doorkomen. 's Morgens om 8.30 uur heb ik twee kleintjes die vermaakt willen worden. De middelste is twee, en heeft problemen met zijn buik. Zo ben ik voor hem bezig met fysiotherapie, natuurgeneeskunde, voeding, etc. Zodra hij anders eet of slaapt krijgt hij huil- en driftbuien. Dan duurt een dag echt lang. 


2. Voor mezelf zorgen

En het tweede dat ik moeilijk vind is om aan mezelf te denken, te eten en op tijd te kolven (borstvoeding). Alles voor de kinderen! De bom barstte dan ook na een jaar thuis. De zomervakantie was mijn evaluatie. Conclusie: meer aandacht aan mezelf besteden. Ik vind het heel pittig, thuis zijn. 

Wat is het leukst aan fulltime moederen? 

Ik geniet van de vrijheid om mijn eigen tijd in te delen. Dat ik wat kan betekenen voor een ander en dat ik een (redelijk) stressvrij leven leid. Ik vind het heerlijk dat ik de kinderen een veilige basis en rust kan geven thuis. Het gaf hen, en ons altijd stress om naar het kinderdagverblijf te gaan. Het was racen en plannen om overal op tijd te zijn. Dat heb ik niet meer.

Daarnaast zie ik de kinderen veel, heb ik een goede band met ze en geniet ik van de tijd samen. Ik zie aan de jongste hoe hard het gaat. We zeggen vaak tegen elkaar: 'Ze worden nooit meer zo klein!'

Kun je een typische week beschrijven van jou als Thuisblijfmoeder? 

Doordeweeks leef ik op de klok. Een wekker om op te staan, om op tijd op school of de peuterschool te zijn, een wekker om de kinderen weer op te halen. Tussendoor spelen, fruit eten, boterham, kindjes op bed leggen, boodschappen doen, op visite.

Om half 5 ga ik koken en mogen ze eindelijk op de iPad een filmpje kijken... Op donderdag en vrijdag maak ik taarten en cupcakes op bestelling en moeten we vroeger eten omdat de oudste naar zwemles moet.

De weekenden zijn voor familie, vrienden en de kerk. In het weekend heb ik vaak een middag waarop ik ook even een uurtje extra kan slapen. Dat heb ik hard nodig.

Wat vind je van het overheidsbeleid dat hamert op arbeidsparticipatie? 

Prima, als de opvang beter geregeld is! Wil je mij aan het werk zien? Verlaag de druk in het onderwijs, en zorg dat er meer geld is om opvang goed te regelen. Ik denk dat het goed is voor vrouwen om te werken, maar een veilige (thuis)basis voor de kinderen is ook belangrijk!

Hoe voorzie je in sociale contacten?


Ik ben bewust een speciale facebookgroep gestart voor ons dorp. Een keer per kwartaal gaan we als moeders uit eten of iets leuks doen. Je ziet moeders op zo'n avond helemaal opleven, relaxen, dingen bespreken met elkaar en vragen stellen. Zo leuk om te zien, ik krijg er veel energie van!


Hoe 'laad' je jezelf weer op? 

Opladen doe ik op zo'n mama relax avond. Als ik een avondje gezellig met een vriendin uit eten kan of als ik, zodra de kindjes lekker op bed liggen, 2 à 3 uur in bad kan zitten met een boek of filmpje.


Een veel gehoord argument voor arbeidsparticipatie is dat je jezelf dan blijft ontwikkelen. Hoe ervaar jij je ontwikkeling als thuisblijfmoeder? 

Ik zeg zelf wel eens dat ik mijn HBO hersens graag zou willen gebruiken, maar dat doe ik nu door in te vallen en mezelf te ontwikkelen in andere vormen van (vrijwilligers)werk. 


Hoe zie je de toekomst? 

Voorlopig ben ik thuis. Het onderwijs kom ik niet zomaar weer in. Voor nu vind ik dat prima, maar ooit... als de jongste op school zit, zou ik graag weer wat willen doen. Liefst onder schooltijd. Kindjes zelf naar school brengen en ophalen.

Ze hebben een continurooster, dus dat zou gaan om een baantje van 9-14 uur. 


Blijf op de hoogte en neem een gratis emailabonnement!

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner

Vergelijkbare berichten

5 reacties

  1. Heel begrijpelijk dat je gestopt bent met je baan in het onderwijs. Ik heb het met pijn in het hart gedaan, maar ben blij met mijn keuze. En we zijn zeker niet de enige, ik ben inmiddels meerdere vrouwen tegengekomen die het onderwijs de rug hebben toegekeerd.

  2. Heel begrijpelijk dat je gestopt bent met je baan in het onderwijs. Ik heb het met pijn in het hart gedaan, maar ben blij met mijn keuze. En we zijn zeker niet de enige, ik ben inmiddels meerdere vrouwen tegengekomen die het onderwijs de rug hebben toegekeerd.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *