Thuisblijfmoeder Iris (35)

Iris donkersloot

Iris (35) heeft samen met haar man een dochter en een zoon. Na een opleiding aan de ALO (Academie voor Lichamelijke Opvoeding) in De Haag werkte ze sinds 2002 als docent Lichamelijke Opvoeding in het voortgezet onderwijs.

Toen ging de school waar ze werkte failliet. Noodgedwongen is Iris nu thuisblijfmoeder. Maar ze hoopt snel weer buitenshuis aan de slag te kunnen, want ze mist haar werk.

Dit is haar verhaal.

Was het een makkelijke/moeilijke beslissing om fulltime te moederen?

Het was niet echt een beslissing. Het liep gewoon zo. Sinds onze verhuizing van Den Haag naar de polder ben ik op zoek naar een baan in de omgeving. Maar die liggen helaas niet voor het oprapen. Ik heb mijn baan in Den Haag dus gewoon aangehouden. Maar de school waar ik werkte ging failliet dit jaar. Zodoende kwam ik ineens thuis te zitten. Aan de ene kant vond ik dat heel ontspannen omdat de afgelopen jaren heel erg stressvol en roerig waren op mijn werk. Aan de andere kant vond ik het vreselijk omdat ik nu eenmaal graag werk.

Heb je advies gevraagd? 

Nee, niet echt. Ik ken ook niemand in mijn omgeving die fulltime thuisblijfmoeder is.

Hoe reageerde je omgeving dat je fulltime thuis bleef? 

Mijn man reageerde heel relaxt gelukkig. Hij wist me er te van overtuigen dat dit ook een mooie periode is om thuis te zijn, als je kinderen nog klein zijn en niet op school zitten. Ook zien we het als een nieuwe kans. Verder heb ik geen oordelende reacties gehoord eigenlijk. Ik heb dan ook hele nuchtere vrienden en familie die er van uit gaan dat alles wel weer op zijn pootjes terecht komt. 


Inmiddels heb je er een heel klein baantje bij. Wat is je motivatie hiervoor? 

Ik werd via een vriend op deze vacature in de buurt gewezen en ben er meteen vol voor gegaan. Ik vind het fijn om met mijn vak bezig te zijn en kan er niet goed tegen om de hele week thuis te zitten. Ook merk ik dat als ik werk, ik meer met mijn eigen ontwikkeling bezig ben. Het is dus puur mijn eigen gevoel:

Ik heb dit nodig. 

Hoe bevalt het om weer actief te zijn op de arbeidsmarkt? 

Superleuk! Ik werk nu op de PABO in de vakgroep Bewegingsonderwijs en ben dus op een heel andere manier met mijn vak bezig. Een grote uitdaging, maar supergaaf!

Was het moeilijk/makkelijk om een baantje te vinden? 

Heel erg moeilijk! Er zijn haast geen vacatures voor docenten L.O. En als ze er zijn is het voor vervanging bij ziekte of zwangerschap. Deze baan heb ik via via, wat toch altijd het beste werkt. 

Wat vind je partner ervan? Hoe stond hij in het beslissingsproces? 

Hij ondersteunt me in alles. Als ik maar zeker weet dat ik het ook wil. Hij heeft ook geen problemen met de constructie kostwinner-thuisblijfmoeder. Hij heeft al vaker uitgesproken dat hij het fijn vind dat ik als moeder altijd bij de kinderen ben.

Maar ik vind het zelf niet zo’n fijne constructie. 

Mij is altijd geleerd om voor een eigen inkomen te zorgen en ik vind het fijn om een bijdrage te leveren. Ook ben ik niet zo traditioneel ingesteld, en wil ik een goed voorbeeld geven voor allebei mijn kinderen.

Hebben jullie een nieuwe taakverdeling gemaakt? 

Niet bewust, maar als ik thuis ben, doe ik gewoon alles. De ‘mannenklusjes’ (kliko aan de straat zetten, vaatwasser inruimen, hond uitlaten, gras maaien en klussen) die deed hij al en doet hij nog steeds.

Hebben jullie berekeningen gemaakt om te kijken of de keuze voor het thuisblijfmoederschap financieel uit kon? 

Nee, wij berekenen nooit wat. Ervaring heeft geleerd dat je leeft naar dat je geld hebt. Hoe veel of hoe weinig dat ook is. Komen we niet rond, dan gaan we snijden in ons uitgaven patroon of kiezen we uiteindelijk voor andere woonruimte.

Wat vind je er van dat je financieel afhankelijk bent van je partner? 

Aan de ene kant maakt het me niets uit. Wij zijn samen en leveren allebei een bijdrage aan ons gezin. Allebei op een andere manier. De een in geld, de ander in natura. Maar aan de andere kant vind ik het wel fijn om ook inkomen te leveren. Puur voor mezelf eigenlijk.

Denk je nog weer deel te gaan nemen aan het arbeidsproces? 

Ja, zeker. Ik weet alleen nog niet of dat weer als docent L.O. zal zijn.  Want ik mis het om te werken. Om bezig te zijn met mijn vak, wat ik gewoon een supermooi vak vind. Ik mis de energie van collega’s, de gezelligheid. Maar ook de uitdagingen die je tegenkomt, waardoor je jezelf blijft ontwikkelen. Als het aan mij ligt ga ik met ingang van het nieuwe schooljaar weer aan de slag.

Wat is je grootste uitdaging als Thuisblijfmoeder? 

Om niet continue tijd voor mezelf te claimen, maar er ECHT voor mijn kinderen te zijn.

Wat is het leukst aan fulltime moederen? 

Dat je kunt doen wat je wilt. Je kunt van elke dag een feestje maken. Niets moet, alles mag.

Kun je een typische week beschrijven van jou als Thuisblijfmoeder? 

  • Maandag werk ik de was weg. En maak ik het huis aan kant. 
  • Dinsdag werken manlief en ik allebei en gaan onze kinderen naar de gastouder. Zelf ben ik om half 3 thuis en dan ga ik fietsen met de hond en daarna de kinderen op halen. Ik kook dan ook het eten. ’s Avonds gaat manlief altijd studeren en dan kan ik bloggen. 
  • Woensdag moeten we vroeg opstaan, want ons dametje gaat dan naar de peuterspeelzaal. Daarna fiets ik meteen met de bakfiets en ons heertje door naar de markt voor de wekelijkse boodschappen. Het is altijd een hele ronde langs alle winkels en met een overvolle kar kom ik dan weer thuis. Als ons heertje slaapt ga ik bloggen. Dan haal ik ons dametje op en eten we altijd havermout. ’s Middags wandelen we vaak naar de bibliotheek met zijn allen. 
  • Donderdag is een dag zonder vast programma. Dus dan bedenk ik vaak iets leuks om te knutselen of bakken. Of we gaan op pad: shoppen, kinderboerderij of wat dan ook. Donderdagavond is ook studie- en blogavond. 
  • Vrijdag staan we vroeg op. De kinderen gaan naar opa en oma. ’s Morgens ben ik nog vrij en heb ik de tijd voor mezelf. Soms ga ik eerder naar mijn werk om daar wat te doen. Soms ga ik sporten. Of ik werk een to-do lijstje af. ’s Middags ga ik werken en ik ben altijd laat thuis. Manlief en de kinderen eten bij opa en oma. Ik eet alleen en kan dan nog even heerlijk een serie op TV kijken voor ze thuis komen. 
  • Zaterdag is een dag van klusjes doen, samen de hond uit laten of een van de 100 andere dingen die we hebben bedacht. We doen dan zo veel mogelijk samen als gezin. 
  • Zondag liggen we altijd lang met zijn viertjes in bed. Daarna douchen we met zijn allen en ontbijten we uitgebreid. Daarna gaan we vaak op visite bij familie. En verder is het een slome dag. 

Wat vind je van het overheidsbeleid dat hamert op arbeidsparticipatie? 

Ik vind het naar dat er zo’n druk vanuit gaat. Ik ervaar die in elk geval wel. Daardoor durven er denk ik minder vrouwen te kiezen voor fulltime moederen. En dat vind ik zonde. Want zij leveren een onmisbare bijdrage aan de toekomst.

Hoe voorzie je in sociale contacten? 

Bellen, appen en afspraken maken voor in het weekend. Ik heb ook vaak eetafspraken door de week om even bij te kletsen. In elke schoolvakantie hebben we sowieso een meidendate. En het belangrijkste voor mij zijn mijn familie en 3 zusjes. Elke maand hebben we zussendate, maar we komen ook regelmatig gewoon even snel bij elkaar over de vloer.

2

Hoe 'laad' je jezelf weer op?

Als het mooier weer wordt doe ik aan wielrennen en hardlopen.

Een veel gehoord argument voor arbeidsparticipatie is dat je jezelf dan blijft ontwikkelen. Hoe ervaar jij je ontwikkeling als thuisblijfmoeder? 

Ik mis het echt. Je ontwikkelt je natuurlijk wel, maar heel anders. Je hebt gewoonweg geen tijd om vakbladen te lezen, aan projecten te werken o.i.d. Het sparren met collega’s of inspringen in nieuwe uitdagingen. Dat komt gewoon allemaal niet voorbij als je thuis zit. Dus je ontwikkeling in je vakgebied staat stil.

Waarom begon je een blog? Heb je een bepaald doel met je blog? 

Om aan iets positiefs te kunnen werken in een tijd die qua werk helemaal niet positief en zelfs heel stressvol was. Iets wat echt van mezelf was en waar ik trots op kon zijn. En dat ben ik ook echt. Mijn doel is om moeders een hart onder de riem te steken. Eerlijk te zijn over het moederschap, dat het mooi en heftig tegelijk is. Maar ook informatie geven over gezond leven voor moeders en kinderen.

Hoe zie je de toekomst? 

Ik vind de toekomst heel spannend. Dit jaar zal een bijzonder jaar worden waarin duidelijk zal worden welke kant mijn toekomst op gaat. De tijd zal het leren. Ik ben er actief mee bezig, maar heb (nog) geen duidelijk doel voor ogen.

Meer lezen van Iris?

Bezoek dan haar blog Poldermama.

Blijf op de hoogte en neem een gratis emailabonnement!

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner

Vergelijkbare berichten

2 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *