Thuisblijfmoeder Evie (32): haar verhaal!

Evie (32) wist altijd al dat ze thuisblijfmoeder zou worden als er kinderen kwamen.

Inmiddels is ze getrouwd, en moeder van een twaalf jaar oude identieke jongens tweeling.

Dit is haar verhaal.

Was het een makkelijke/moeilijke beslissing om fulltime te moederen? 

Voor mij lag de keus voor de hand. Ik heb altijd gezegd dat ik thuis zou blijven zodra er kinderen kwamen.

Welke rol speelt het geloof in je beslissing? 

Er heeft nooit iemand gezegd dat ik niet mocht gaan werken. Toch ben ik van mening dat God de vrouw geschapen heeft om de man tot hulp te zijn. En dat hoort ze in de éérste plaats thuis te zijn. Dat betekent natuurlijk ook dat je bereid moet zijn om te leven met een kleiner gezinsbudget.


Ik zeg niet dat een vrouw niet buitenhuis mag werken (soms is het financieel noodzakelijk). Maar ik zeg wel dat haar job dan niet ten koste van het gezin zou mogen gaan.

Hoe reageerde je omgeving dat je fulltime thuis bleef? 

Sommigen vroegen zich af of we niet beter eerst een paar jaar beiden konden werken zodat we meer konden sparen.
 Anderen vonden het een slecht idee voor mijn ‘persoonlijke ontwikkeling’.
 En weer anderen vonden het zielig voor mijn man. Hj zou in een veel mooier huis kunnen wonen als ik niet zo ‘lui’ zou zijn.
Ik heb me nooit veel aangetrokken van die meningen.

Hoe stond je partner in het beslissingsproces? 

We hebben dit uitvoerig besproken vóór we trouwden. Hij staat volledig achter mijn beslissing. Hij is van mening dat ik zelf mag kiezen wat ik doe. Mochten we in financiële problemen komen, dan zou hij me wel vragen om te gaan werken. Maar op dit moment geniet ik van de vrijheid.

Wat vond je partner van de constructie: kostwinner - thuisblijfmoeder? 

Hij heeft er geen problemen mee. Hij heeft héél onregelmatige werkuren. Bovendien is hij soms veel van huis weg. Dan is het voor hem ook fijn om te weten dat de boel thuis goed door draait, en er geen zorgen zijn rondom kinderopvang, bijvoorbeeld.

Hebben jullie een nieuwe taakverdeling gemaakt? 

Dat was niet nodig, want we zijn pas gaan samenwonen op de dag dat we trouwden. En drie weken later stopte ik met werken. We zijn er dus gewoon in gegroeid.

Hebben jullie financiële berekeningen gemaakt? 

Ja, ik heb van thuis uit goede begeleiding gekregen om een goede ‘begroting’ op te maken. We hebben een huis gekocht en verbouwd voor we trouwden, en hebben altijd alles van zijn loon betaald. Mijn loon was in dat jaar puur spaargeld. Ik heb ook ons trouwfeest betaald.

Wat vind je er van dat je financieel afhankelijk bent van je partner? 

Ik heb daar geen problemen mee. Ik voel me niet afhankelijk, het voel heel natuurlijk aan.

Denk je nog weer deel te gaan nemen aan het arbeidsproces? 

Neen. Alleen als het écht niet anders kan. Of als ik er zin in heb. Ik sluit niet uit dat ik een opleiding ga volgen om deeltijds iets te gaan doen als de jongens groter zijn. Maar op dit moment heb ik hobby’s genoeg.

Wat mij betreft ga ik de eerste tien jaar niet aan de slag.

Wat is je grootste uitdaging als Thuisblijfmoeder? 

Ik ben behoorlijk introvert en vindt sociale contacten leggen lastig.

Wat is het leukst aan fulltime moederen? 

De vrijheid om ’s morgens op te staan en mezelf de vraag te stellen: ‘Wat ga ik eens doen vandaag?’ Kind ziek? Dan pas ik me aan? Iemand in de familie die hulp nodig heeft? Dan bekijk ik wat ik kan doen. Mooi weer? Dan gaan we buiten iets leuks doen.

De strijk loopt niet weg, geloof me, ik heb het geprobeerd. ☺

Kun je een typische week beschrijven van jou als Thuisblijfmoeder? 

Ik sta op tussen half zes en half zeven. Ik zorg dat de jongens goed ontbijten, en veilig op de bus naar school geraken. Dan begin ik de dag met Bijbellezen en het leiden van een online Bijbelstudie.

Hoe de dag verder verloopt, hangt af van het werkschema van mijn man. Tijd met hem doorbrengen komt op de eerste plaats. 

Daarna het huishouden en daarna heb ik alle tijd voor hobby’s zoals de online Bijbelstudies, bloggen, lezen, …

Wat vind je van het overheidsbeleid dat hamert op arbeidsparticipatie? 

Mijn man werkt bij een overheidsbedrijf dat met personeelstekort, ziekteverzuim en wanbeheer te maken heeft. Daardoor moet hij vaak overwerken. De kinderen hadden net twee weken vakantie en mijn man heeft 13/14 dagen moeten werken.

Als de overheid perse wil hameren op arbeidsparticipatie moeten ze eerst zorgen dat ze hun eigen zaakjes op orde hebben. En daarnaast kunnen ze zich beter focussen op mensen die wél een werkloosheidsuitkering trekken, maar niet bereid zijn om te werken.

Hoe voorzie je in sociale contacten? 

Familie, een vriendin uit de kerk die eens per maand langskomt en contacten via internet. Ik leid een online Bijbelstudie en kom op die manier in contact met heel wat vrouwen. Daarnaast doe ik aan snail mail, ik schrijf een stuk of zes brieven per maand.

Ik mis persoonlijke contacten met vrouwen uit de buurt. Maar ik leg moeilijk contact. En ik leer nog autorijden, dat beperkt mijn bewegingsvrijheid wel een beetje.

Hoe 'laad' je jezelf weer op? 

• Ik lees veel, vooral christelijke lifestyle boeken en non-fictie
• Ik blog
• Ik leid een online Bijbelstudie
• Ik vertaal voor een Amerikaanse organsatie die de Bijbelstudies maakt
• Ik heb twee honden
• Ik loop graag met een fotocamera rond. 

Een veel gehoord argument voor arbeidsparticipatie is dat je jezelf dan blijft ontwikkelen. Hoe ervaar jij je ontwikkeling als thuisblijfmoeder? 

Door veel te lezen, te bloggen en (online) gesprekken te voeren met mensen.
 Ik heb niet het gevoel dat ik onderontwikkeld ben. Ik denk zelfs dat ik méér tijd heb voor hobby’s en dingen die me interesseren dan andere mensen die voltijds moeten werken.

Wat is ook alweer de definitie van ontwikkeling? Is dat niet voor elke vrouw anders? 

Je hebt een blog: waarom ben je dit begonnen? 

Verschillende redenen. Twinsane & thriving is een hobby. Het is een manier om mijn persoonlijk geloof te uiten. Ik probeer er anderen mee te bemoedigen en te motiveren. Ik kom in contact met andere bloggers en leer ook veel van hun levenservaringen.

Hoe zie je de toekomst? 

De jongens gaan stilaan naar de middelbare school. Ik heb alle tijd en ruimte voor hobby’s. Als manlief niet moet werken, gaan we graag samen op stap. We hebben drie huisdieren en sparen voor de kinderen, maar we hopen toch stilaan wat vaker te reizen of een citytrip te maken.

Ik zie de toekomst best positief in. Ik heb geen wilde plannen. Wel wat kleine dromen, maar ik neem het allemaal zoals het komt.

Ik ben best tevreden met het leven dat ik heb. Wat mij betreft hoeft er niet teveel te veranderen. Maar dat leg ik in Gods handen.

Blijf op de hoogte en neem een gratis emailabonnement!

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner