Thuisblijfmoeder Roxanne (32)

Roxanne (32) woont samen met haar vriend Huib (30) in een tweekamer appartementje in Utrecht. Samen hebben ze één zoon: Marcel (augustus 2015).

Roxanne studeerde in 2013 af in marketing en interne communicatie. Omdat ze niet meteen een baan vond, ging ze vanuit huis aan de slag als freelance tekstschrijfster.

Maar tijdens haar zwangerschap moest ze het rustiger aan doen en stoppen met haar betaalde werk. Nu is Roxanne voornamelijk thuisblijfmoeder.

Dit is haar verhaal!

Hoe was de beslissing om fulltime te moederen? 

Ik vond het een makkelijke keuze. Toen ik zwanger was, moest ik het rustiger aan doen. En hoe langer ik erover nadacht, hoe liever ik gewoon thuis wilde blijven bij de kleine. Mijn partner en ik spraken af dat ik het eerste jaar hoe dan ook thuis zou blijven, en dat we daarna verder zouden zien. Nu onze kleine negen maanden is, geniet ik enorm van onze dagen samen. Het is zo gaaf om hem op te zien groeien. Ik heb veel minder tijd voor mezelf, maar dat geeft helemaal niet. Wat mij betreft is moeder zijn de allerleukste baan van de wereld.

Heb je advies gevraagd? 

Nee, ik vond dit een hele persoonlijke beslissing. Eentje die ik zelf wilde maken. De enige met wie ik erover gesproken heb is mijn partner. Wij beslissen dat, niet de rest van de wereld. Ja, en onze financieën uiteraard.

Hoe reageerde je omgeving dat je fulltime thuis bleef? 

Ik heb het met vriendinnen en familieleden gehad over de toekomst, en hoe ik het voor me zag. Daar werd heel wisselend op gereageerd. De één vindt het fantastisch, zowel voor mij als voor Marcel. De ander vindt het maar niets. Ik denk dat je dat toch houdt, welke keuze je ook maakt. Uiteindelijk gaat het om wat goed voelt voor mij.

Ik denk dat zo’n kleintje zich ook wel vermaakt bij een gastouder of op een kinderdagverblijf, maar ik vind het zelf gewoon moeilijk om hem zo weinig te zien. 

Wat vind je partner ervan? 

Mijn partner is van huis uit gewend dat zijn moeder altijd thuis was. Mijn moeder werkte drie dagen in de week toen ik klein was. Later werden dit er zelfs vier en ik was dus vaak bij de oppas of bij mijn oma. Dat is een heel verschil. Hij vond het logisch dat ik er voor de kleine wil zijn zo lang het kan en goed voelt. Als ik het anders had willen doen, had hij ook achter me gestaan. Hij kijkt naar wat goed is voor mij en voor zijn zoon en de rest doet er niet toe.

Wat vond je partner van de constructie: kostwinner - thuisblijfmoeder? 

Hij was al jaren de hoofdkostwinner. Ik heb de eerste drie jaar van onze relatie gestudeerd, en toen was hij ook degene die het meeste geld verdiende. In die zin is er niet veel veranderd.

Hebben jullie een nieuwe taakverdeling gemaakt? 

Aan de taakverdeling is niet veel veranderd. Vroeger kookte hij wat vaker. Dat is nu niet praktisch meer, want dan zou hij meteen de keuken in moeten, en dan ligt de kleine op bed voor we gaan eten. Dan ziet hij hem niet.

Ook kunnen bepaalde taken niet meer ’s avonds gedaan worden omdat ze teveel lawaai maken, en die doe ik nu dus zelf. Dat vind ik ook niet erg. Eigenlijk verloopt dat allemaal heel natuurlijk. Hij pakt in het weekend wat meer op en ik doe doordeweeks dingen. Verder maken we er gewoon afspraken over.

Hebben jullie berekeningen of het financieel uit kon? 

We wisten dat het financieel kon, omdat ik daarvoor al niet veel verdiende. Ik was tenslotte pas net voor mezelf begonnen. Daar ben ik nu dus ook weer mee begonnen. Ik werk vanuit huis als tekstschrijfster. Nu is dat nog af en toe een klus, maar ik ben aan het bekijken of ik meer kan gaan doen en hoe ik dat praktisch gezien kan gaan regelen.

Op dit moment heb ik één middag per week oppas, dan breng ik de kleine bij mijn ouders die hier om de hoek wonen. In die tijd kan ik werken, het huis opruimen of iets afspreken met een vriendin. Nu ben ik aan het kijken of mijn schoonouders ook een vaste oppasdag willen, maar die wonen iets verder weg dus daar is wat meer planning voor nodig. Als ik dat geregeld krijg, heb ik twee middagen voor mezelf en dan zou ik wat meer geld kunnen verdienen. Ik moet alleen nog even wennen aan het idee.

Wat vind je er van dat je financieel afhankelijk bent van je partner? 

Dat voelt gek genoeg niet zo. Ik verdien genoeg om mijn eigen zorgverzekering en telefoonrekening te betalen en iets bij te dragen aan het huishouden. Maar hij betaalt inderdaad veel meer dan ik.

Ik zorg voor onze zoon, iets wat voor ons beide ook heel belangrijk is. Hij ziet inmiddels ook wel hoeveel werk dit is en hoe veel ik eigenlijk doe op een dag. 

Dat is fijn.

Denk je nog weer deel te gaan nemen aan het arbeidsproces? 

Dat weet ik niet zeker. Voorlopig vind ik het prettig om vanuit huis te werken. En ik heb genoeg ideeën over hoe ik dat verder uit zou kunnen breiden. Ik heb wel altijd gezegd dat ik zou reageren als mijn droomvacature voorbij komt. Daar blijft zo. Ook als het financieel noodzakelijk zou zijn, zou ik een (andere) baan zoeken of meer gaan werken. Dan is het ook geen keuze meer natuurlijk.

Zo lang alles goed gaat, heb ik mezelf niet echt een termijn gesteld. Ik probeer gewoon van dag tot dag te leven, dat voelt het beste. Dan gaat alles ook op een natuurlijke manier.

Wat is je grootste uitdaging als Thuisblijfmoeder? 

Tijd maken om zelf te ontspannen. Ik heb een baby die ’s nachts geweldig slaapt, maar die overdag denkt dat hij geen dutjes nodig heeft. Dat is lastig. Als hij dan eindelijk slaapt, ben ik geneigd om te gaan werken of iets in huis te doen. Terwijl het soms ook heel lekker kan zijn om even op de bank te hangen met een boek of Netflix. Ik gun mezelf daar vaak de tijd niet voor.

Ik word er wel beter in, dat geef ik toe. Ik word er ook beter in om die kleine ook écht in slaap te krijgen overdag én om het huishouden te doen terwijl hij wakker is. Hij kan zich steeds beter vermaken met zijn speelgoed of door lekker door de woonkamer te kruipen. Dan blijft er dus ook meer tijd over voor mezelf.

Wat is het leukst aan fulltime moederen? 

De ochtenden zijn het leukst. Ik vind het heerlijk om hem ’s morgens uit bed te halen. Over het algemeen krijg ik dan meteen een hele brede glimlach en een dikke knuffel. Soms kruipt hij na het ontbijt nog even bij mij in bed, maar steeds vaker wil hij daarna lekker eventjes spelen. Ik probeer de ochtenden een beetje rustig te houden, dan zijn we lekker samen thuis. Daarna gaan we naar buiten toe, boodschappen doen of bij iemand langs.

Kun je een typische week beschrijven van jou als Thuisblijfmoeder? 

• Op een typische doordeweekse dag staan we ’s morgens rond 9 uur op. Soms wordt de kleine om 6 uur al wakker, omdat mijn vriend dan op staat om te gaan werken. Dan geef ik hem vaak even een fles en een schone luier, en dan slaapt hij vervolgens nog even door. Andere dagen slaapt hij in één keer door tot 9 uur en dan hoef ik er tussendoor niet uit. 
• We ontbijten allebei, ik stofzuig even zodat hij later weer op de grond kan spelen en ik zet de wasmachine vast aan. 
• Na het ontbijt probeer ik meestal zelf even te gaan douchen en dan speelt hij in de box. Meestal zet ik de radio dan voor hem aan, maar sinds kort kijkt hij dan ook wel eens TV vanuit de box. Het geluid op de achtergrond vindt hij prettig. 
• Vervolgens eten we samen fruit en spelen we even samen. Als het nodig is, doe ik hem ’s morgens alvast in bad. 
• Aan het einde van de ochtend gaan we meestal even boodschappen doen. Afhankelijk van het weer gaan we dan naar de supermarkt op de hoek (waar iedereen ons kent) of lopen we wat verder, zodat we meteen een wandeling achter de rug hebben. Als ik iets anders nodig heb, gaan we soms naar het winkelcentrum of de binnenstad en dan doen we daar de boodschappen. 
• Als we thuis komen, eten we een boterham en daarna gaat Marcel even een dutje doen. 
• In de middag doen we vaak iets samen. Spelen, wandelen, naar opa toe of naar de kinderboerderij. Het is maar net waar we zin in hebben, of we andere plannen hebben of wie we willen zien. 
• Soms slaapt de kleine aan het einde van de middag nog even, andere keren is hij niet moe. 
• Ik probeer over het algemeen het eten klaar te hebben als mijn vriend thuis komt en daarna speelt hij nog even met Marcel of hij doet hem in bad. 
• Badderen met papa is veel leuker, want dan mag je tenminste zo hard spetteren dat het water tot aan het plafond zit. Hoe dan ook, zij hebben ’s avonds even samen hun quality time en ik heb eventjes tijd voor mezelf. 
• We brengen hem vervolgens samen in bed. Als Marcel slaapt, dan kijken wij vaak een film of serie, of ik lees een boek terwijl hij gaat gamen. 

In het weekend proberen we tijd vrij te maken voor elkaar en iets te gaan doen met z’n drieën. Dit lukt alleen niet altijd, omdat we soms ook afspraken hebben staan met familie of vrienden. Dat is natuurlijk ook leuk, maar toch anders dan dat je even de tijd hebt als gezin om iets samen te gaan doen.

Wat vind je van het overheidsbeleid dat hamert op arbeidsparticipatie? 

Ik sta daar heel dubbel in. Het zal ongetwijfeld goed zijn voor het land, de economie en je ontwikkeling als je werkt, maar hoe goed is het voor de kinderen? Ik ga echt niet zeggen dat ik alles weet, maar er vallen me wel dingen op. En dan heb ik het niet eens over de kosten van de kinderopvang...

Nee, ik hoor heel vaak dat mijn kleine man zo snel is met dingen leren. Is hij dan heel slim? Misschien. Ik denk dat het er vooral aan ligt dat hij heel veel persoonlijke aandacht krijgt. Ik praat de hele dag met hem, we lezen samen, we spelen samen en we gaan samen naar buiten toe. Ik zie hem op alle vlakken groeien en ik ken hem door en door. Dat is goed voor hem en het is goed voor mij. Ik leer van hem, hij leert van mij. Ik weet niet of dit ook zo zou zijn als ik hem naar het kinderdagverblijf zou brengen. Dat hebben we ook nooit gedaan, dus ik kan het niet helemaal vergelijken natuurlijk.

De vraag is dus, wat is belangrijker in het leven van onze kinderen? 

Hoe voorzie je in sociale contacten? 

Ik heb een aantal vriendinnen die ook thuisblijfmoeder zijn, maar helaas wonen die niet in Utrecht. We appen wel veel met elkaar en ik spreek ze ook via Twitter of Facebook. Soms bel ik even met iemand, maar dat is wat lastiger, omdat Marcel dan mee wil kletsen. Ik spreek af en toe op donderdag of in het weekend af met vriendinnen, maar ze zijn hier ook altijd welkom in de middag. Het is maar net hoe dat uitkomt.

Ik vind het goed zoals het is en heb niet het gevoel dat ik er helemaal alleen voor sta. Het komt zelden voor dat ik niemand anders spreek dan mijn baby. Ik probeer dat ook wel te voorkomen. Wanneer mijn vriend bijvoorbeeld laat thuis is van zijn werk, zou ik alleen kunnen gaan eten, maar meestal zorg ik dan dat ik met Marcel ergens heen ga. We gaan dan bijvoorbeeld bij mijn ouders eten of spreken met iemand af.

Hoe 'laad' je jezelf weer op? 

Ik vind het heerlijk om boeken te lezen en brieven te schrijven aan mijn penvriendinnen. Daar word ik heel ontspannen van. Ook bloggen is een goede uitlaatklep. Het is lekker om alles van je af te kunnen schrijven of om leuke dingen te delen met anderen. Ik zou wel wat meer cursussen willen volgen.

Vorig jaar deed ik al een workshop ehbo voor baby’s en kinderen en ik wil na de zomervakantie de rest van de cursus af gaan maken. Het is fijn om dingen te blijven leren en jezelf te blijven ontwikkelen en dat hoeft niet stil te staan als je (thuisblijf)moeder bent.

Sporten is nooit mijn hobby geweest en ik haal mijn beweging eigenlijk alleen uit wandelingen maken met mijn zoontje.

Een veel gehoord argument voor arbeidsparticipatie is dat je jezelf dan blijft ontwikkelen. Hoe ervaar jij je ontwikkeling als thuisblijfmoeder? 

Eigenlijk heb ik die vraag al een beetje beantwoord. Ik vind niet dat ik stil sta. Ik ben een lezer en ik lees echt alles wat los en vast zit. Niet alleen romans, maar ook andere boeken. Daar leer ik van. Toch zou ik het ook leuk vinden om meer cursussen te gaan volgen of een nieuwe taal te leren.

Je hebt een blog: waarom ben je dit begonnen? 

Eigenlijk vooral omdat ik het leuk vind om te schrijven en op die manier contact te hebben met anderen. Ik blog al sinds 2003. Mijn huidige blog ben ik in 2010 begonnen, sindsdien heb ik mijn eigen domein.

Hoe zie je de toekomst?

Ik zie mezelf voorlopig nog wel als thuisblijfmoeder. Het liefst zou ik nog een tweede kindje willen, en ook voor hem of haar wil ik het eerste jaar thuis blijven als dit kan. Het liefst zou ik verhuizen naar een eengezinswoning, zodat ik echt ruimte heb voor een bureau of een thuiskantoor. En dan zou ik het liefst vanuit huis blijven werken.

Blijf op de hoogte en neem een gratis emailabonnement!

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner