Ongestoord sterven: een ruimere kijk op orgaandonatie

ongestoord sterven

In september stemde de Tweede Kamer in met een nieuw voorstel voor het donorregistratie systeem.

Volgens dit voorstel wordt je automatisch als donor geregistreerd. Wil je dat niet, dan moet je dat actief aangeven.

Het voorstel kwam er maar net door, met 75 stemmen. Vierenzeventig kamerleden stemden tegen. En als de vertegenwoordiger van de Partij van de Dieren niet heel ordinair probleem had gehad met de trein, had hij tegen gestemd.

In dat geval was het voorstel verworpen.

Orgaandonatie: hoe zit dat eigenlijk?

Hoe dan ook, naar aanleiding van deze nieuwe wet haalde ik uit de bibliotheek het boek Ongestoord sterven: een ruimere kijk op orgaandonatie. Want ik wilde er meer van weten.

De voordelen van een systeem waarbij iedereen automatisch donor is snap ik wel: zo heb je veel meer kans op donor organen.

Maar zijn er ook schaduwkanten? 

Verhaal van een 'achterblijver'

Een tijdje terug las ik het verhaal van Anjo van der Mortel wier man orgaandonor was. Naar aanleiding van haar ervaring met de dood van haar man en de daarop volgende orgaandonatie, schreef ze zich acuut uit als donor. Bovendien werkt ze sindsdien niet meer mee aan operaties waarbij organen worden geoogst en/of gedoneerd.

Haar verhaal raakte me.


Het stervensproces van haar man, en de mogelijkheid om afscheid van hem te nemen veranderden drastisch door de orgaandonatie.

Ongestoord sterven: het verhaal van een moeder

Ongestoord sterven is geschreven door Renate Greinert. Zij verloor haar 15-jarige zoon Christopher door een auto ongeluk en gaf toestemming om zijn organen aan anderen te schenken. Later kreeg ze hier grote moeite mee, en ging op onderzoek uit in de wereld van de orgaan donatie.

Ik zal eerlijk bekennen dat ik niet Renate's hele verhaal heb gelezen. Daarvoor vond ik het té erg. Ik moet er niet aan denken dat er zoiets met mijn kinderen zou gebeuren, en daardoor kon ik het niet lezen.

Pim Lommel: de voorlichting over orgaandonatie is te eenzijdig en onvolledig

Maar wat ik wel goed kon lezen was het voorwaard van Pim van Lommel, de auteur van Eindeloos bewustzijn. Pim Lommel is niet tegen orgaandonatie, maar wel zegt hij:

'De voorlichting over orgaandonatie is meestal erg eenzijdig en onvolledig. Vooral het belang van de orgaanontvanger lijkt te worden behartigd.'

Aandachtspunten bij orgaandonatie

En hij geeft hiervoor de volgende voorbeelden:

  1. De meeste mensen kennen niet het verschil tussen orgaandonatie en weefseldonatie. Weefseldonatie kan ook nog 24 uur na het overlijden.
  2. Ondanks een nieuw orgaan, is er daarna niet per definitie een normale levensverwachting.
  3. Er is te weinig aandacht voor de psychologische impact van orgaandonatie op de ontvanger en de familie van de donor.
  4. Voordat iemand hersendood verklaard is, moeten er al maatregelen genomen worden om de organen goed te houden voor het geval dat.
  5. Mensen die sterven op de wachtlijst voor een donororgaan zijn meestal patiënten die al eerder een trasnplantatie hebben ondergaan dat is afgestoten.
  6. Je eigen stervensproces wordt sterk beïnvloed en versneld als je organen worden geoogst.
  7. Orgaanuitname bij een kind leidt bij veel ouders tot een zware psychische crisis.

Conclusie 

Pim van Lommel vindt dat veel mensen, vol goede bedoelingen, kiezen voor iets zonder dat ze precies weten waarvoor ze tekenen. Hij pleit daarom voor betere voorlichting en onderzoek naar alternatieve mogelijkheden naast orgaandonatie.

En eventueel een andere kijk op sterven en meer acceptatie wat betreft onze sterfelijkheid.

N.B. De nieuwe wet moet nog door de Eerste Kamer komen. Het is onbekend wanneer dit zal zijn, maar dat kan maanden duren.


Leestip: Een kaarsje branden

Blijf op de hoogte en neem een gratis emailabonnement!

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner

Vergelijkbare berichten

11 reacties

  1. Ik heb het stuk in de Ad gelezen, waar je naar toe linkt en nog een aantal van dit soort verhalen. Precies dit is de reden dat ik geen donor ben. Ik sta helemaal niet achter de lijdensweg die het voor de nabestaanden is en ook niet achter de procedure. Daarbij vind ik de reclames walgelijk. Die gaan alleen maar over de donor ontvanger, er is totaal geen aandacht voor de donor en diens nabestaande.

  2. Vroeger had ik een donorcodicil. Nu sta ik geregistreerd als niet donor. Je schrijft precies over mijn bezwaren en hersendood is niet dood. Dat een donor die nog leeft geen verdoving of pijnstilling krijgt vind ik ook een erg nare gedachte. Als ontvanger zou me dat vreselijk lijken dat een ander mens zo voor mij zou kunnen hebben geleden.
    Ik ben dus geen donor en ik wil ook niks ontvangen.

  3. Vroeger had ik een donorcodicil. Nu sta ik geregistreerd als niet donor. Je schrijft precies over mijn bezwaren en hersendood is niet dood. Dat een donor die nog leeft geen verdoving of pijnstilling krijgt vind ik ook een erg nare gedachte. Als ontvanger zou me dat vreselijk lijken dat een ander mens zo voor mij zou kunnen hebben geleden.
    Ik ben dus geen donor en ik wil ook niks ontvangen.

  4. Een vrouw die zwanger is, kan haar zwangerschap uitdragen, wondjes genezen, poepen en plassen gaat gewoon door.
    Ik ben heel kritisch wat betreft orgaandonatie en ik krijg daardoor veel negative reacties. Alsof ik iemand iets niet zou gunnen. Maar daar gaat het helemal niet om. De wetenschap weet nog maar heel weinig van de werking van de hersenen af.
    Maar wil jij dan met een orgaan in je lijf lopen van iemand die mogelijk heeft liggen creperen van de pijn. Maar het niet meer heeft kunnen aangeven?
    Ik ben eens geopereerd en de verdoving werkte niet. De chirurg opereerde ondanks mijn gegil gewoon door. Ik gun dit niemand.

  5. Een vrouw die zwanger is, kan haar zwangerschap uitdragen, wondjes genezen, poepen en plassen gaat gewoon door.
    Ik ben heel kritisch wat betreft orgaandonatie en ik krijg daardoor veel negative reacties. Alsof ik iemand iets niet zou gunnen. Maar daar gaat het helemal niet om. De wetenschap weet nog maar heel weinig van de werking van de hersenen af.
    Maar wil jij dan met een orgaan in je lijf lopen van iemand die mogelijk heeft liggen creperen van de pijn. Maar het niet meer heeft kunnen aangeven?
    Ik ben eens geopereerd en de verdoving werkte niet. De chirurg opereerde ondanks mijn gegil gewoon door. Ik gun dit niemand.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *