.jpg)
.jpg)
Vanessa was 3 jaar lang thuisblijfmoeder, en volgt inmiddels een opleiding tot secretarieel administratief medewerker.
Was het een makkelijke/moeilijke beslissing om fulltime te moederen?
Nee, moeilijk was het niet. Mijn (ex)partner kwam ermee. Hij wilde hij het liefst dat ik de eerste 2/3 jaar thuis zou zijn voor Vanessa. Ook vanwege zijn werk als vrachtwagen chauffeur. Er was dus al een ouder die Vanessa weinig zou zien. Daar wilden wij er geen twee van maken.
Ik begrijp uit je blog dat bekkenklachten een belangrijke rol speelden?
Klopt, tijdens mijn zwangerschap heb ik hier erg last van gehad. Dit heeft een week of 8 geduurd. Daarna zijn de bekkenklachten spontaan weer verdwenen. Het enige wat ik heb gedaan is veel rust nemen, en zodra het weer kon ben ik gaan fietsen. Bewegen is heel erg belangrijk, al heb je door de pijn de neiging om stil te gaan zitten.
Hoe reageerde je omgeving dat je fulltime thuis bleef?
Hier heb ik eigenlijk geen reacties op gehad. In Friesland is fulltime moederen denk ik toch normaler dan in de randstad. Mijn (ex)schoonmoeder was ook altijd thuis voor de kinderen en werkt nu al weer jaren in de zorg. Mijn eigen moeder was ook altijd thuis voor ons.
Wat vind je partner ervan? Hoe stond hij in het beslissingsproces?
Het idee kwam dus eigenlijk bij mijn (ex)partner vandaan. Een heel proces is het niet geweest. Wij waren het over deze keuze eigenlijk direct met elkaar eens.
Mijn huidige partner vindt het ook prima. Hij heeft een goede baan dus het was financieel mogelijk.
Hebben jullie een nieuwe taakverdeling gemaakt?
Nee, dat sprak eigenlijk voor zich. Ik deed het huishouden en hij werkte buitenshuis. Door zijn baan was hij de hele week van huis, en alleen de weekenden thuis. Een taakverdeling heb je dan niet.
Als hij thuis kwam was ik wel even 'vrij' van het huishouden. Hij kookte het hele weekend lekker draaide eens een wasje draaide en haalde de stofzuiger door het huis. Daar hebben wij verder nooit afspraken over gemaakt. Hij vond dit niet meer dan normaal.
Een gezin is een team.
Hebben jullie berekeningen gemaakt om te kijken of de keuze voor het thuisblijfmoederschap financieel uit kon?
Als ik heel eerlijk ben hebben wij geen berekeningen gemaakt. Wat betreft vaste lasten kon het prima uit.
En verder kun je alles zo duur maken als je zelf wilt. Het is maar net wat voor eisen je stelt.
En zelf verdiende ik nog wat bij met onder andere gepersonaliseerde kinderlampjes.
Wat vind je er van dat je financieel afhankelijk bent van je partner?
Je kiest daar samen voor. Dus ik vond het niet erg, en mijn (ex)partner net zo min. Maar natuurlijk is het fijn om je eigen geld te hebben. Ik ben toen bij gaan verdienen met mijn hobby. Niet zozeer voor het geld, maar omdat er gewoon veel vraag naar was. Mensen vonden het leuk dat ik iets unieks maakte wat je nergens kon kopen.
Denk je nog weer deel te gaan nemen aan het arbeidsproces?
In de tijd dat ik thuis was voor Vanessa deed ik vrijwilligerswerk op het kinderdagverblijf bij mij in het dorp. Dat was superleuk en ideaal, want ik nam Vanessa gewoon mee. Inmiddels ga ik weer voltijds naar school en volg ik een opleiding tot Secretarieel administratief medewerker.
Dat was vanaf de zwangerschap al het plan:
De eerste 2/3 jaar thuis, en dan weer terug naar school of aan het werk.
Ondanks de relatiebreuk met de papa van Vanessa ben ik hier nooit vanaf geweken.
Inmiddels volg je een studie: waarom begon je daaraan?
Ik ben aan een studie begonnen om mezelf verder te ontwikkelen. Maar ook omdat dit financieel een stuk voordeliger is dan bijvoorbeeld 20 uur per week aan het werk. Bovendien zijn de tijden heel fijn. Ik zit bijvoorbeeld nooit tot 5 uur op school. Dat ik nog wat vrije tijd heb voor Vanessa vind ik belangrijk en fijn.
Hoe is de overgang fulltime moederen naar fulltime studeren?
Eigenlijk viel dat reuze mee. Dat had ik niet verwacht. We staan heel vroeg op, maken ons klaar en dan breng ik Vanessa naar de gastouder. Vervolgens pak ik de trein naar school. Daartegenover staat dat mijn dagen niet heel lang zijn. Ik zit tot uiterlijk 3 uur op school, dus rond een uur of vier zijn we weer thuis. Dan doe ik wat huishouden, kook ik eten en ploffen we na het eten met elkaar op de bank.
Hoe combineer je dit met je gezin?
Het draait allemaal om plannen. Boodschappen doen we voornamelijk in het weekend. Doordeweeks haal ik nog wat kleine dingen op dagen dat ik vroeg klaar ben met school. Dan fiets ik eerst langs de supermarkt, vervolgens naar huis, laad ik de boodschappen uit en dan ga ik Vanessa ophalen.
In het weekend wordt het huis aan kant gemaakt zodat doordeweeks alleen de kleine dingetjes moeten gebeuren zoals een wasje aanzetten, de vaatwasser in en uitruimen of even stofzuigen. Ik ben de eerste die thuiskomt, dus ik zorg er voor dat het eten om half 6 op tafel staat.
Wat was je grootste uitdaging als Thuisblijfmoeder?
Mijn grootste uitdaging was toch wel vechten tegen de eenzaamheid. Je wereld word ineens toch wel klein. Ik kan hier niet zo goed tegen, en zat daardoor vaak niet lekker in mijn vel.
Wat was het leukst aan fulltime moederen?
Alle tijd hebben voor je kind, spontaan leuke dingen kunnen doen etc. Nu blijft er niet zo heel veel vrije tijd over. In de weekenden is Vanessa vaak bij haar papa.
Kun je een typische week beschrijven van jou als Thuisblijfmoeder?
Dat is heel wisselend, maar tegelijkertijd veel hetzelfde. Net als met een baan eigenlijk. Huishouden, boodschappen, tijd besteden aan Vanessa, kleuren, knutselen, wandelen/fietsen, speeltuin of zoiets als monkeytown, koken.
Wat vind je van het overheidsbeleid dat hamert op arbeidsparticipatie?
Ik vind dat elke mama hier vrij in moet zijn. Het is tenslotte je eigen leven. En daarmee hoor je te kunnen doen wat jij wilt. Het moederschap is iets wat vandaag de dag nog steeds erg word onderschat.
Hoe voorzie je in sociale contacten?
Hier kreeg ik op den duur wel last van. Mijn (ex)partner was er nooit vanwege zijn werk, alleen in de weekenden was hij thuis. En daarbij woonde ik ook nog in een klein afgelegen dorp zonder rijbewijs. Dan is je wereld ineens wel erg klein. Misschien als we toen in een stad hadden gewoond zoals ik nu met Robert woon, dat het dan anders was geweest.
Hoe 'laad' je jezelf weer op?
Ik vind het heerlijk om te sporten. Dat deed ik toen ik thuisblijfmoeder was, en nu nog steeds. Het is even tijd voor mezelf, een plek waar ik mijn hoofd leeg kan maken. Sporten doet mij altijd ontzettend goed.
Een veel gehoord argument voor arbeidsparticipatie is dat je jezelf dan blijft ontwikkelen. Hoe ervaar jij je ontwikkeling als thuisblijfmoeder?
Ik weet zeker dat ik, sinds ik moeder ben geworden, ontzettend veel gegroeid ben als persoon. Als ik Vanessa niet had gekregen was ik niet zo ver geweest in mijn ontwikkeling als nu. Dat is iets wat ik eker weet.
Van het moederschap leer ik ontzettend veel. Ik denk dat je met niets zoveel kan groeien als met het opvoeden van een kind. En daarbij, wat dacht je van een huishouden runnen? En niet te vergeten werken aan je relatie. Het zijn een hoop ballen die je leert allemaal tegelijk in de lucht te houden.
Moeder zijn is een ontwikkeling die nooit stopt. Elke fase, elke leeftijd brengt weer nieuwe dingen met zich mee waar je op moet inspelen. Waar je je weg in moet vinden.
Je hebt een blog: waarom ben je dit begonnen?
Simpelweg omdat ik er rust in vind. ik schrijf graag dingen van mij af, en daarbij hou ik van schrijven. Ik schreef wel eens stukjes op mijn persoonlijke Facebook en kreeg daar altijd reacties op van mensen die zeiden dat ik zo leuk of juist met veel emotie kon schrijven en dat ik daar wat mee moest doen.
Bloggen? Hmm het leek mij niet echt wat voor mij eerlijk gezegd. Toch eens begonnen via mamaplaats.nl. Mijn eerste blogpost stond meteen weken op nummer 1 van de meest gelezen blogs. De blog werd honderden keren gedeeld en ik kreeg tientallen reacties. Ik had een snaar geraakt, iets blootgelegd waar je eigenlijk niet over hoort te praten. Ik zeg, en praat graag over dingen wat een ander alleen maar denkt, zo bleek ook wel met die blog. Toen was de liefde voor bloggen echt geboren.
Ik blog op Diapers and heels.
Hoe zie je de toekomst?
Robert en ik hopen in de toekomst nog éé of twee kindjes samen te mogen krijgen, nadat ik mijn studie heb afgerond. Daarna een leuke parttime baan, en vooral veel genieten van het leven.
Herinneringen maken met elkaar.
Geen opmerkingen
Een reactie posten
Fijn dat je wilt reageren!