Zijn jongens de dupe van de vrouwenemancipatie?

vrouwenemancipatie

Recent verschenen er diverse nieuwsberichten over jongens, en hoe ze het steeds slechter doen op school.

Al langere tijd presteren jongens slechter dan meisjes op middelbare scholen, maar nu wordt deze trend ook zichtbaar op de basisscholen.

Het onderwijs is veel te vrouwelijk

Gedragsdeskundige Lauk Woltring volgt de prestaties van jongens in het onderwijs al 40 jaar. En hij heeft duidelijke verklaringen voor het feit dat jongens steeds meer afhaken in het onderwijs:

Het onderwijs is veel te vrouwelijk!

En Woltring heeft goede argumenten en voorbeelden voor deze stelling.


Waarom jongens het steeds slechter gaan doen op school

  • Het onderwijs is 'taliger' geworden. Je krijgt niet een gewone som, maar eerst een heel verhaal waar je je doorheen moet worstelen. En vervolgens moet je daar dan de getallen uit destilleren en dán pas kun je gaan rekenen.
  • Jongens hebben op school en thuis minder mannelijke rolmodellen. Er staan nu eenmaal veel meer juffrouwen dan meesters voor de klas. En door het toegenomen aantal echtscheidingen, zien jongens thuis ook minder mannelijke voorbeelden.
  • Het jongensbrein rijpt anders dan het meisjesbrein. De frontale cortex bijvoorbeeld, waarmee je anticipeert en de gevolgen van je acties overziet, ontwikkelt zich bij jongens 1 tot 2 jaar later dan bij meisjes. Met die verschillende hersenontwikkeling wordt bij het huidige onderwijs, dat meer op meisjes is ingericht, onvoldoende rekening mee gehouden. Er worden eisen aan jongens gesteld waar hun hersenen nog niet aan toe zijn.
  • Er wordt minder bewogen op school. Bevoegde gymdocenten werden te duur, en dus werd er gekozen voor veiliger/minder sporten.
  • Scholen zijn enorm risico mijdend geworden. Terwijl jongens juist graag leren van experimenten en risico's nemen.
De oplossing van Woltring is: meer goed opgeleide mannen voor de klas.


Vrouwenemancipatie en politiek correct zijn

Anno 2017 is het politiek incorrect om te stellen dat er te veel vrouwen in het onderwijs zijn, en dat dit niet goed is voor jongens. En zeggen dat de hersenen van mannen en vrouwen verschillend zijn is ook 'not done'. 
'Maar,' zegt Wolring terecht:

'Je kunt van vrouwen heel veel leren, maar niet hoe het is om man te worden. Of het zou moeten zijn naar haar wensen en voorbeeld en dat klopt natuurlijk niet.' 

Wil je meer weten en lezen over Lauk Woltring, bezoek dan zijn website!

Blijf op de hoogte en neem een gratis emailabonnement!

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner

Vergelijkbare berichten

5 reacties

  1. Hier liep ik met mijn zoons ook tegenaan. Zo zijn het echt praters, maar in groep een en twee stond hun hoofd er niet naar. En ook dat talige, en het onbegrip van sommige juffen hoe met jongens om te gaan. Nu ben ik zelf ook een vrouw, maar ik ben opgegroeid tussen alleen broers en ik heb alleen zoons. Ik vind meiden weer moeilijker 🙂

  2. Ja, veel vrouwen in de klas. Meer eisen aan de opvoeding en de psyche van het kind.

    In mijn tijd..... die tijd bestaat niet meer. Voorbij. De eerste twee klassen een juf en de rest een mam. Dat was nog eens profileren voor mannen. Pfffttt..

  3. Heel herkenbaar. Ik begrijp de juffen en vrouwelijke docenten wel, maar het werkt gewoon niet met jongens. Die hebben echt een andere aanpak nodig. Bij mijn oudste zoon is het plezier in school en zijn zelfvertrouwen door de over-kritische aanpak van juffen in het basisonderwijs, helemaal weg. Hij is erg creatief, denkt anders en heeft last van een bijzondere vorm van dyslextie. Aandacht en begrip daarvoor is er gewoon niet, waardoor hij lastig gedrag gaat vertonen om zichzelf staande te houden. Dat wordt vervolgens weer afgestraft. Een vicieuze cirkel. Voor hem hoeft het allemaal niet meer. Hij ziet de zin en de lol van het onderwijs niet meer in en dat is treurig.

  4. Heel herkenbaar. Ik begrijp de juffen en vrouwelijke docenten wel, maar het werkt gewoon niet met jongens. Die hebben echt een andere aanpak nodig. Bij mijn oudste zoon is het plezier in school en zijn zelfvertrouwen door de over-kritische aanpak van juffen in het basisonderwijs, helemaal weg. Hij is erg creatief, denkt anders en heeft last van een bijzondere vorm van dyslextie. Aandacht en begrip daarvoor is er gewoon niet, waardoor hij lastig gedrag gaat vertonen om zichzelf staande te houden. Dat wordt vervolgens weer afgestraft. Een vicieuze cirkel. Voor hem hoeft het allemaal niet meer. Hij ziet de zin en de lol van het onderwijs niet meer in en dat is treurig.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *