Vrouwen zijn bevrijd met wel stresskippen: wat het feminisme liet liggen
In hun boek Te lijf. De kunst van het mooi ouder worden besteden Isa Hoes en Medina Schuurman aandacht aan het feminisme en de combinatie kind - betaalde arbeid.
Ze gaan daarover onder andere in gesprek met sociologe Christien Brinkgreve.
Tot jaren 60: moederschap als bestemming
Tot de jaren zestig was het duidelijk: als vrouw werd je moeder. Dat was je bestemming. Maar eind jaren zestig, tijdens het begin van de eerste feministische golf veranderde dit.
Eind jaren 60: moederschap als gevangenis
Het moederschap werd een gevangenis. Iets waarvan vrouwen bevrijd moesten worden.
Kinderen werden een hinderpaal voor zelfontplooiing en buitenshuis werken.
Dat resulteerde in ideeën als baarstaking, niet meer slapen met je echtgenoot want dat was 'de onderdrukker' en abortus als symbool van bevrijding van de vrouw.
Feminisme van de jaren 60 was anti-kind
Isa Hoes en Medina Schuurman concluderen naar aanleiding van hun gesprek met Christien Brinkgreven dat het feminisme een tijdlang anti-kind was, en 'vrouw-zijn' werd als irrelevant beschouwd. Daar moest je het maar niet over hebben. Dat soort vrouwenzaken vertroebelden de echte issue:
Vrijheid voor vrouwen.
Bevrijd maar wel een stresskip
Doordat het feminisme het moederschap en de overgang terzijde schoof als onbelangrijk leeft de moderne moeder in een moeizame spagaat. Ze is voortdurend aan het schipperen tussen gezin en werk. En er wordt veel van haar verwacht.
Isa en Medina concluderen daarom dat het feminisme een kans heeft gemist.
Moederschap en overgang moeten volgens hen wel degelijk op de politieke en feministische kaart worden gezet.
Praktische informatie over het boek Te lijf.
Blijf op de hoogte en neem een gratis emailabonnement!
Enter your email address:
Delivered by FeedBurner
