Thuisblijfmoeder Rona Heckman (27)

Na de middelbare school deed Rona Heckman (27) een opleiding Verzorgende IG en ging aan de slag in de ouderenzorg. Ze werkte onder andere op een revalidatie afdeling een neurologische revalidatie en een oncologische revalidatie afdeling.

Omdat Rona altijd al de wens had om jong moeder te worden besloot ze samen met haar man om snel te proberen om zwanger te worden. Op 26 maart 2013 werd Liv Noa geboren en op 18 juni 2015 verwelkomden ze Nox Mae.

Hoewel Rona het erg naar haar zin had op haar werk, koos ze toch voor fulltime moederen.

Dit is haar verhaal!

Was fulltime moederen een makkelijke/moeilijke beslissing? 

Ik ben nu sinds een halfjaar fulltime thuisblijfmoeder. Ik heb altijd met heel veel plezier gewerkt. Zeker voordat wij kinderen kregen was mijn werk heel belangrijk voor me. Nadat ik moeder werd vond ik het nog steeds heel erg leuk, maar vond ik het wel lastiger om mij 100% te geven op mijn werk, omdat ik er vaak al een hele dag op had zitten met de meiden. Ook gingen de wisseldiensten me steeds meer tegen staan.
Dus, ja ik vond het een moeilijke beslissing om fulltime te gaan moederen, omdat ik mijn werk heel erg leuk vond, maar er waren ook wat negatieve punten en uiteindelijk heeft dat de beslissing wel iets makkelijker gemaakt.

Ik heb het er veel met mijn man over gehad. Ook heb ik regelmatig gesproken met mijn ouders en zussen over het wel of niet mijn baan opzeggen en fulltime voor de kinderen zorgen.

Hoe reageerde je omgeving dat je fulltime thuis bleef? 

Mijn omgeving reageerde heel erg wisselend. Een deel vond het een verstandige keuze. Omdat ik nu niet meer de verplichtingen van mijn werk had en daardoor meer zelf voor mijn kinderen kan zorgen, en meer tijd met mijn gezin kan doorbrengen.
Het andere deel van mijn omgeving was erg verbaasd. Veel zeiden dat ik het type niet ben om thuis te gaan zitten en dat ik altijd met zoveel passie mijn werk deed. Ook vonden veel mensen dat ik veel te jong was om me niet verder te gaan ontwikkelen op carrière gebied.

Wat vind je partner ervan? 

De beslissing om fulltime thuismoeder te zijn hebben wij uiteraard samen genomen. Als een van ons twee er niet achter had gestaan, of er nu niet meer achter staat, dan hadden we het niet gedaan, en zouden we er nu ook gelijk verandering in brengen.
Tijdens dit hele beslissingsproces is mijn man ZZP-er geworden. Wij hebben beide onze baan opgezegd, en mijn man is voor zichzelf begonnen en ik ben thuisblijfmoeder geworden. Als ik geen thuisblijfmoeder wilde worden was mijn man waarschijnlijk geen ZZP-er geworden.

Wat vind je partner van de constructie: kostwinner-thuisblijfmoeder? 

Mijn man vond dit een heel prettig idee. Hij is van huis uit niet anders gewend dan dat zijn vader werkte en zijn moeder voor de kinderen zorgt. Bij ons kon dat nooit omdat één salaris niet voldoende was om te leven zoals we wilden leven.

Voordat we onderzochten of mijn man wel of niet ZZP-er ging worden is het ook nooit ter sprake gekomen of ik volledig zou stoppen met werken.
Nu zegt mijn man regelmatig dat het hem een fijn idee geeft dat hij financieel voor zijn gezin kan zorgen. (beetje ouderwets)

Hebben jullie een nieuwe taakverdeling gemaakt? 

Nee, dat hebben wij niet gemaakt, maar is wel ontstaan. Wel hebben we er regelmatig over gesproken dat er veel binnen het gezin ging veranderen. Voorheen deden we alles fifty/fifty. Dat is nu niet meer zo. Ik zorg voor de kinderen, het huishouden, boodschappen en kleine administratieve zaken, en mijn man zorgt dat er voldoende geld binnen komt. In de weekenden als wij samen thuis zijn zorg ik vaak wel dat het in huis netjes is, maar de zorg voor de meiden doen we dan wel echt samen.

Hebben jullie berekeningen gemaakt? 

Wij hebben zeker berekeningen gemaakt om te kijken of het allemaal wel haalbaar was. Als wij er financieel slechter van zouden worden hadden we deze stap niet genomen. We hadden het op zich goed, maar het kon beter.

Ik verdient geen geld vanuit huis, maar ik heb wel een contract via een uitzendbureau. Dus stel dat mijn man zonder werk komt te zitten dan kan ik daar gelijk 40 uur per week werken. We hebben dus wel iets achter de hand. Maar als ik dus niet voor dat uitzendbureau werk, verdien ik niets.

Wat vind je er van dat je financieel afhankelijk bent? 

Ja, wat ik er van vind. Ik ondervind er totaal geen hinder van. Het voelt voor mij ook niet zo dat ik financieel afhankelijk ben. Zwart wit gezien is het natuurlijk wel zo, maar ik doe genoeg andere dingen waar je nu eenmaal geen geld mee verdient, maar wat ook hard werken is! Het voelt voor mij zeker niet alsof ik me hand moet ophouden.
Dus ik vind het prima.

Denk je nog weer deel te gaan nemen aan het arbeidsproces? 

Ooit zal ik vast wel weer gaan werken. Ik denk niet dat ik 40 jaar lang niets ga doen. Niet dat ik nu de hele dag niets doe, maar zolang de zaken bij mijn man goed gaan, en mijn kinderen de zorg van mij nog hard nodig hebben blijf ik lekker thuis.

Stel dat het wel weer nodig is dat ik ga werken, dan moeten we gaan kijken hoe we dat gaan combineren met de kinderen. Voorheen hebben we beide de zorg voor de kinderen op ons genomen, werkte we langs elkaar heen zodat er vaak iemand thuis was. Als we dan oppas nodig hadden, dan ving familie dit op. Stel dat ik weer moet gaan werken, dan kan het zijn dat we een andere vorm van opvang nodig hebben, maar dat hebben we tot nu toe nog niet aan de orde gehad, dus ook niet verder over hoeven nadenken.

Wat is je grootste uitdaging als thuisblijfmoeder? 

Om geduldig te blijven. Ik heb van nature niet veel geduld, en merk dat als ik de hele week alleen thuis ben met de kinderen op donderdag en vrijdag mijn geduld redelijk op raakt.

Wat is het leukst aan fulltime moederen? 

Ik vind het leuk dat ik veel tijd met mijn kinderen doorbreng. Dat ik de stabiele factor ben voor mijn kinderen, en dat ze weten wat ze aan me hebben. Voorheen was ik vaak gehaast, want er moest nog zoveel gebeuren voordat ik naar mijn werk ging. Nu ben ik er gewoon iedere dag om mijn dochter naar school te brengen en om haar weer op te halen. Ik sta er als school iemand nodig heeft om te helpen bij een activiteit. Dit vind ik erg leuk om te doen, en denk ook dat dit belangrijk is voor mijn dochter(s).

Kun je een typische week beschrijven van jou als thuisblijfmoeder? 

Ik ben niet zo van de planning, hierdoor loopt iedere dag/week anders. Wel zijn er bepaalde dingen die iedere week het zelfde zijn.

• Maandag: Meestal vertrekt Barry dan vroeg in de ochtend, vaak is hij dan de hele week weg en slaapt dus niet thuis. Liv moet dan weer naar school, en Nox en ik doen meestal de boodschappen en verder niet zo veel. 
•  Dinsdag: Dat is mijn vaste oppasdag voor mijn neefjes. Mijn neefjes van bijna 4 jaar en 1 jaar zijn er dan de hele dag. Mijn zusje helpt vaak tijdens de spits van het naar school brengen van Liv even mee, zodat ik even de aandacht voor Liv heb om haar naar school te brengen. Om de week heeft zij dan spelletjes inloop, en dat is geen doen om daar met 4 kinderen te zijn. Eind van de dag komt mijn vader dan altijd even langs dus het is de hele dag heel druk in huis. 
•  Woensdag: Liv weer naar school en Nox naar de peuterspeelzaal. Even een ochtend voor mezelf. Vaak doe ik even de grote huishoudelijke dingen, of ik doe een kopje koffie bij een vriendin of bij mijn zus. Als Liv die middag niet afspreekt met een vriendinnetje dan plan ik wat leuks. Naar de Monkey Town, of cupecakes maken, bij mooi weer naar de speeltuin, meestal zoiets. 
• Donderdag: Liv naar school, en Nox en ik meestal in en om het huis. Soms eten we dan tussen de middag een broodje bij mijn moeder, die past om de week op donderdag op mijn neefjes en nichtje, dus wel even gezellig om samen een broodje te eten. Na school is Liv vaak heel erg moe en beide meiden gaan dan vroeg naar bed 
• Vrijdag: Nox gaat dan naar de peuterspeelzaal en Liv heeft een ochtendje school. De ene keer spreek ik die ochtend af met een vriendin of bij mijn zus, en soms doe ik gewoon even niets. De middag is afhankelijk of Liv met een vriendje/vriendinnetje afspreekt. Als ze gewoon thuis is dan gaan we vaak wel ergens naar toe, of we maken het thuis extra gezellig met elkaar. Als Barry de hele week weg is geweest komt hij die namiddag/avond thuis, dus dan is het altijd feest! 
• Zaterdag & Zondag: Het weekend is tijd voor het hele gezin samen. Regelmatig hebben we dan verjaardagen van familie of vrienden, maar we proberen ook altijd wel een dag iets leuks met zijn vieren te doen. Dit kan zijn even naar het bos of de duinen, ergens uit eten gaan, naar de dierentuin etc. Zie ook Grootste dierentuin van Nederland.

Wat vind je van het overheidsbeleid dat hamert op arbeidsparticipatie? 

Tja, wat zal ik er van zeggen.Ik denk dat ouders meer tegemoet gekomen moeten worden als ze er voor kiezen om meer tijd met hun kinderen doorbrengen. Ik vind dat als je naar het kind kijkt, het heel belangrijk is dat de ouder/ouders betrokken zijn bij het kind. Dus niet dat je kind altijd naar de opvang moet, maar dat de moeder/vader er is om het kind naar school te brengen/ op te halen. Dat een vader/moeder betrokken is bij activiteiten op school, en dat er thuis een luisterend oor is om de dag door te nemen, of om te luisteren als je kind ergens mee zit. Ik was er de meeste dagen van de week niet om mijn dochter van school te halen, of om haar naar bed te brengen. En als ik er nu op terug kijk vind ik dat wel hele belangrijke onderdelen voor een kind.

Hoe voorzie je in sociale contacten? 

Die sociale contacten zijn soms lastig te onderhouden. Ik merk dat ik met sommige vriendinnen minder contact hebt omdat we een ander ritme hebben. Hierin ben ik nog erg aan het zoeken om deze contacten wel te onderhouden.

Hoe laad je jezelf weer op? 

Ik merk dat ik echt heel erg geniet van de weekenden met zijn vieren. Dan doen we als gezin uitstapjes, en doen we leuke dingen.
Verder hebben we regelmatig feestjes en verjaardagen en dan gaan de meiden uit logeren en dan ben ik even geen mama. En sinds ik mijn blog heb merk ik dat ik ook echt mijn ei kwijt kan in het schrijven!

Hoe ervaar jij je ontwikkeling als thuisblijfmoeder? 

Ik ontwikkel mij nu op een andere manier. In de jaren dat ik aan het werk was heb ik me heel veel ontwikkeld op werkgebied, steeds weer nieuwe dingen geleerd en heb ik veel nare situaties meegemaakt.

Nu ik de luxe heb om thuisblijfmoeder te zijn is die kennis natuurlijk niet verloren gegaan, maar ontwikkel ik me niet meer op die manier. Ik probeer nu juist te leren van die kennis, en er vooral voor mijn kinderen te zijn. Ik help regelmatig met activiteiten op school. Zit in de OR van Liv haar school, ben gaan bloggen en vloggen. Dit had ik allemaal niet kunnen doen als ik nog 28 uur per week werkte, en nu dat ik dit allemaal doe merk ik dat ik het erg leuk vind om te doen, en mis ik mijn werk helemaal niet, en ook niet die ontwikkeling die daarbij kwam kijken.

Je hebt een blog: waarom ben je dit begonnen? 

Klopt, ik heb een blog. Ik ben dit begonnen, omdat ik schrijven en lezen leuk vind, maar dit eigenlijk niet zo heel goed kan. Ik heb dyslexie, maar ben hier nooit goed in begeleid. Ook zie ik mijn blog als een soort dagboek voor mij en mijn gezin.
Neem een kijkje op mijn blog HeckleFamilie.

Hoe zie je de toekomst? 

Ik hoop dat ik in de toekomst nog meer leuke blogs en vlogs mag maken over mijn leven en gezin. En dat ik nog steeds de luxe heb om thuis bij onze kinderen te zijn. Ook is mijn wens om ons gezin nog verder uit te bereiden met sowieso nog een kindje, en hopelijk meer.

Blijf op de hoogte en neem een gratis emailabonnement!

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner