Thuisblijfmoeder Tatiana

beroepsachtergrond, kinderen
Ik ben Tatiana, gelukkig getrouwd, moeder van Esmee. Alweer 6 jaar geleden verscheen ze, het mooiste blonde meisje met blauwe ogen. Voordat ik dit mocht ervaren heb ik de opleiding Management Assistent met succes afgerond, en heb ik onder andere voor een advocaat gewerkt en voor een curator.
2.

Tatiana is samen met haar man de trotste ouder van hun dochter Esmee (6). Tatiana rondde succesvol een opleiding Management Assistent af, en werkte onder andere voor een advocaat en een curator.

Om hun kinderwens in vervulling te laten gaan volgden Tatiana en haar man een intensief IVF-traject. Toen ze eenmaal moeder was, wilde ze geen moment van haar kind missen, en dus werd ze thuisblijfmoeder.

Dit is haar verhaal.

Hoe was de beslissing om fulltime te moederen?  

Het was voor mij een hele makkelijke beslissing om fulltime moeder te worden. Al voordat Esmee er was zat ik thuis.

Zonder IVF hadden wij Esmee nooit gekregen, en het was een hele lange weg. 

Een weg met veel obstakels, en ontzettend veel ziekenhuisbezoekjes. Daarom koos ik er voor om toen al te stoppen met werken. Een werkgever vindt het misschien een paar keer ok als je meerdere keren per week naar het ziekenhuis moet, maar dat houdt ook snel op.  Ik nam deze beslissing samen met mijn man.

Hoe reageerde je omgeving dat je fulltime thuis bleef? 

Mijn directe omgeving, mijn familie, wist natuurlijk dat wij in de medische mallemolen zaten, en via IVF probeerden een kindje te krijgen. Voor hun was het dus totaal niet vreemd. Andere mensen, zoals uit het dorp, keken me wel eens raar aan. Maar daar was ik tegenop gewassen. Ik had maar één doel voor ogen, mama worden!

Wat vind je partner van de constructie: kostwinner - thuisblijfmoeder? 

Eigenlijk vond hij het niet meer dan normaal. Wij hebben er bewust voor gekozen. Nu we, na zo’n heftige periode van jaren, eindelijk ouders waren geworden wilden we er ook voor ons kindje zijn. Het is een keuze die iedereen zelf moet maken, maar wij wilden geen oppas, ook al zou dat de oma zijn.

Nu ik eindelijk moeder was, wilde ik elk stapje dat ze zette met eigen ogen zien.. 

Hebben jullie een nieuwe taakverdeling gemaakt? 

Nee eigenlijk is de taakverdeling nagenoeg hetzelfde gebleven. De taken die hij altijd al deed, zoals de ramen wassen, is hij blijven doen. Het enige wat hij nog op zich heeft genomen is het koken. Omdat hij dat leuk vind en graag doet. En daarnaast kan hij ook nog eens heerlijk koken.

Hebben jullie berekeningen gemaakt? 

Persoonlijk zou ik het dom vinden als we niet vooraf berekeningen hadden gemaakt om te kijken of het financieel haalbaar was. Het was haalbaar, maar ik wilde toch iets om handen hebben. Ik heb gekeken wat ik graag wilde doen, en wat ik vanuit huis kon doen.

Op een dag, natuurlijk wel na veel inlezen en onderzoek, heb ik gewoon mijn stoutste schoentjes aangetrokken en ben ik een webwinkel begonnen. In dit winkeltje verkocht ik make-up en sieraden.

Gelijktijdig ben ik ook gaan bloggen. Bloggen werd een succes, en mijn webwinkel een flater. Maar ik kan in ieder geval zeggen dat ik het heb geprobeerd. En bloggen doe ik nog steeds met veel passie en plezier.

Wat vind je er van dat je financieel afhankelijk bent van je partner? 

Uhm niets! Het is een keuze die wij gemaakt hebben.

Ik ben hele dagen thuis om voor ons kindje te zorgen. Hij zorgt voor brood op de plank. Het is niet zo dat ik zijn geld er doorheen jaag in de Kalverstraat in Amsterdam. 

Als er ruimte is doen we samen leuke dingen en shoppen we samen. Maar ons meisje komt in ieder geval niets te kort. Op welk gebied dan ook.

Denk je nog weer deel te gaan nemen aan het arbeidsproces? 

Misschien, als Esmee wat ouder is. Nu geniet ik nog van elk moment met haar. Maar als zij wat zelfstandiger is, en de kans zich voordoet, ja misschien dan wel. Maar nu wil ik daar nog niet aan denken, want ik moet er zijn voor haar.

Esmee is 3 maanden te vroeg geboren, en uiteindelijk toch een levendig en krachtig meisje geworden. Maar niet zonder gevolgen.  Zij heeft een enorm eetprobleem, en de enige die hier echt mee weet om te gaan, dat ben ik. En zolang zij mij hiervoor nodig heeft ben ik er voor haar.

Het sociale aspect zou een reden zijn om weer aan het werk te gaan. Ik heb genoeg om handen en heb het soms nog drukker dan toen ik nog wel werkte. Maar op gegeven moment zou het misschien financieel echt moeten. Mijn man is door medische redenen 100 % afgekeurd, en mag dus niet meer werken. Financieel kom je dan ineens in een heel ander pakket.

Wat is je grootste uitdaging als Thuisblijfmoeder? 

Eigenlijk was mijn grootste uitdaging als thuisblijfmoeder de periode waarin ik nog geen moeder was, maar wel al thuis zat. Dit vanwege de wekelijkse bezoekjes aan het ziekenhuis, en het arsenaal aan medicijnen dat ik thuis had om mijn hormonen klaar te kweken voor dat ene eitje dat ervoor zou zorgen dat wij ouders mochten worden.

Die tijd was soms wel heel zwaar en eenzaam. We maakten het alleen mee, en deelden het niet met familie. In die tijd ben ik gaan schrijven, hoe ik mij voelde en wat ik dagelijks meemaakte. Hieruit is mijn eigen biografie Onze reis door de medische wereld van IVF  ontstaan.

Tatiana's boek

Wat is het leukst aan fulltime moederen? 

Dat ik elke kleine verandering mag meemaken. De eerste keer dat ze omrolde, of voor het eerst lachte, of voor het eerst mama zei. Ik kan echt oprecht genieten van elk moment. Zelfs van elke poepluier die ik in al die jaren heb moeten verwisselen.

Kun je een typische week beschrijven van jou als Thuisblijfmoeder? 

O jawel, mijn weken zijn best wel standaard, met een uitzondering daargelaten. Maar eigenlijk nooit saai hoor.

Mijn dag begint met het brengen van mijn meisje naar school. Daarnaast ben ik tutor op diezelfde school en help ik kinderen die moeite hebben met lezen.

Voordat ik aan het huishouden begin (samen met mijn man) maken we een lange ochtendwandeling. Voor ik het weet is het alweer tijd om Esmee van school te halen. We eten thuis samen aan tafel en dan kunnen we weer vertrekken richting school. In de tijd dat zij op school zit kan ik bloggen, en alles doen wat daar bij hoort.  Daarnaast hou ik me nog bezig met de activiteiten in en rondom school, want ik zit in de Activiteiten Commissie.

Als Esmee vrij heeft, bekijk ik per dag wat ze wil en wat ze moet. Spelen met vriendinnetjes of naar de bibliotheek, of naar sporten.

En dan als we thuis zijn, is mijn man aan het koken en gaan Esmee en ik samen lezen. Na het eten doe ik de afwas en ruim het huis nog wat op terwijl manlief en dochter lekker aan het ravotten zijn.

Als Esmee op bed ligt hebben we even een paar uurtjes voor onszelf. Lekker kletsen of gewoon tv kijken, even een momentje van helemaal niets.

Wat vind je van het overheidsbeleid dat hamert op arbeidsparticipatie? 

Ik vind het ronduit belachelijk. Waarom mag gewoon niet iedereen zelf bepalen wat ze willen? Waarom wordt er zo gehamerd op tweeverdieners?

Wij houden het nog steeds vol, zelfs nu mijn man noodgedwongen thuis zit. En wij zorgen er ook voor dat we het kunnen blijven doen. Om te doen wat je wil moet je dingen laten, maar wij kunnen wel zeggen dat we van elk moment hebben genoten.

Mijn zus en haar vriend bijvoorbeeld, en ik veroordeel niet hoor, werken allebei fulltime. Zij hebben financieel misschien meer vrijheid dan wij, maar 3 dagen in de week is daar in huis een oppas (oma ) om voor de kinderen te zorgen.

Dat is wel gemiddeld 3 x 8 uur (gemiddelde werkdag) x 2 (beide ouders aan het werk) oftewel 24 uur die zij missen aan tijd met hun kinderen. 

Soms bellen zij de oma op om te vragen hoe iets zit, bijvoorbeeld wanneer het kind pianoles heeft. Misschien onbenullige dingen, maar het zijn juist die onbenullige dingen die ik zelf in de hand wil hebben.

Thuisblijfmoeders zijn niet lui! Ik ben continu in beweging. En per situatie is het ook heel verschillend. We moeten iedereen gewoon in zijn waarde laten.

Hoe voorzie je in sociale contacten? 

Natuurlijk merk je dat veel vrouwen aan het werk zijn, maar ik woon in een klein dorp waarin toch iedereen een beetje op zichzelf is. Ik heb genoeg om handen om niet stil te hoeven staan bij dit soort zaken. Ik heb mijn sociale contacten wel, en ook vriendinnen die ook thuis zijn. En daarnaast heb ik ook nog de sociale contacten van mijn blog.

Hoe 'laad' je jezelf weer op? 

Ik volg geen cursus, ik sport en mediteer ook niet. Maar af en toe moet ik mijzelf ook wel weer opladen, ik ga niet oneindig door. Ik wandel heel veel en doe dit samen met mijn man, we genieten dan van de tijd samen en van de natuur. En het geeft ons de mogelijkheid om een goed gesprek met elkaar aan te gaan.

Een veel gehoord argument voor arbeidsparticipatie is dat je jezelf dan blijft ontwikkelen. Hoe ervaar jij je ontwikkeling als thuisblijfmoeder? 

Ik ontwikkel mij prima hoor. Het is niet zo dat de tijd stil staat hier in huis. Ik ben continu in beweging. En per situatie is het ook heel verschillend. We moeten iedereen gewoon in zijn waarde laten.

Mijn zusje bijvoorbeeld, werkt 40 uur per week keihard als callcenter medewerker. Ze krijgt de gemeenste dingen naar haar hoofd geslingerd, terwijl zij net als ik het papiertje van Management Assistent op zak heeft. Maar zij zit vast, en vindt maar geen leuke baan. En dat zegt zij zelf ook hoor, dus ik zeg hier nu echt geen gemene dingen. I love my sister!!!

Ik, als thuisblijfmoeder heb het dan toch best wel goed gedaan. Ik heb een boek uitgebracht, een eigen webwinkel gehad, nu mijn eigen blog/online magazine (dat klinkt zo leuk). Ik tutor op school en ben lid van de AC. Hoezo, jezelf blijven ontwikkelen!

Je hebt een blog: waarom ben je dit begonnen? 

Ik ben mijn blog Blog & Beauty begonnen nadat ik de deuren van mijn webwinkel had opengegooid. Ik wilde mijn winkeltje wat meer naamsbekendheid geven door hier ook over te bloggen.

Mijn webwinkel was geen succes, maar het schrijven (hoe kan het ook anders na het schrijven van een boek  lag mij wel, en fotografie ook, en dat zag ik allemaal terug op mijn blog. Hiermee had ik echt mijn passie gevonden. Daarom heb ik er voor gekozen om te shoppen met mijn webwinkel en door te gaan met mijn blog.

Hoe zie je de toekomst? 

Ik ben zo iemand die het glas altijd half vol ziet, zelfs als het glas meer leeg is dan vol. Ik blijf altijd optimistisch, zelfs als ik fouten maak of faal. Ik kan er alleen maar beter van worden. En zo zie ik de toekomst ook. Wij genieten van wat wij doen, en hoe wij het doen. En zolang wij het zo kunnen blijven doen, doen we dat.

Blijf op de hoogte en neem een gratis emailabonnement!

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner