Moederen anno 2019 is niet altijd makkelijk. Hier is wat hulp!

In het boek De 60 Minuten Moeder biedt Rob Parsons herkenning en erkenning van zaken waar iedere moeder wel eens tegen aanloopt. Zijn belangrijkste boodschap is heel simpel:

Moeder zijn is niet makkelijk.

Zo raadt hij je aan het sprookje van de Kleren van de Keizer te lezen, en bij het gedeelte waarin een jongetje roept dat de keizer naakt is, naar buiten te rennen en te roepen: 'Moeder zijn is niet makkelijk! Soms heb ik schoon genoeg van mijn kinderen!' Hij belooft je dat velen je zullen volgen!

Parsons biedt vooral herkenning, maar geeft ook nieuwe inzichten en informatie en zet tot denken aan.

De 60 minuten moeder: wie is Rob?

Rob Parsons is een bekend spreker over relaties en het gezinsleven. Elk jaar komen er duizenden mensen naar zijn seminars. Hij is getrouwd en heeft twee kinderen. Met De 60 minuten moeder
boek wil hij doorgeven wat hij tijdens seminars van vrouwen heeft geleerd. Zijn doel is herkenning en erkenning te bieden, een gevoel van 'Ik ben niet de enige!' Hieronder de belangrijkste thema's die hij behandeld.

Moeders en schuldgevoel

Als moeder kun je het nooit goed doen.

'Zelfs al hebben deze vrouwen - hoe je het ook wendt of keert - liefde en toewijding gegeven tot het hun oren uitkwam, er staat altijd wel iemand klaar om fouten aan te wijzen - hetzij een gebrekkige zindelijkheidstraining, hetzij een gebrek aan discipline - waardoor het leven van hun kinderen is verwoest.' 

Hierdoor voelen veel moeders zich schuldig. Parsons constateert dat vaders ook wel last hebben van schuldgevoelens maar pas veel later, wanneer hun kinderen groot zijn en ze terug kijken. Hun schuldgevoel komt dan voort uit de wens dat ze meer tijd aan hun kinderen hadden besteed.

Waarom voelen vrouwen zich zo vaak schuldig? 

Parsons geeft de volgende verklaringen:

1. Onrealistische verwachtingen

Tegenwoordig is het 'examen voor het ouderschap' erg moeilijk. Er wordt van ouders veel meer verwacht dan vroeger. Parsons noemt zijn eigen vader als voorbeeld. Die hoefde enkel een wenkbrauw op te trekken of je hield je mond al. Parsons adviseert je eigen intuïtie te volgen, en je niet teveel aan te trekken van alle adviezen. Inclusief de zijne als die niet overeenstemmen met je gevoel.

2. Isolement

Vroeger leefden families dichterbij elkaar dan nu. Je voedde je kind op, omringd door andere moeders, tantes, vriendinnen, oma's. Kennis en ervaring werden doorgegeven, en de belangrijkste boodschap was dat het niets nieuws was wat je meemaakte met je kind. 'Je was niet uniek in je succes, je stond niet alleen in je falen.'

Parsons constateert dat vrouwen niet zozeer behoefte hebben aan adviezen en slimme oplossingen, maar aan iemand die hen vertelt dat ze niet de enige zijn. Twee woorden zijn heel belangrijk: 'Ik ook.'(...)  Parsons:

'Wees niet bang dat je iemand de put inpraat als je vertelt dat jou iets ook niet lukt, in tegendeel, je maakt juist hun hele dag goed.'

Parsons raadt daarom aan eerlijk en open te zijn over je moederschap en vooral niet de schijn op te houden. Hierin lijkt hij op Susan Maushart die een zelfde boodschap geeft in haar boek Welkom in Moederland. Niets werkt zo ondersteunend als de herkenning en erkenning dat het moeilijk is.

3. De deskundigen

Als moeder word je overspoeld met informatie en adviezen van deskundigen. Wie wordt er niet onzeker van alle tegenstrijdige adviezen!

4. Moeder zijn ís gewoon moeilijk!

Veel moeders voelen zich tekortschieten, en vragen zich af of er wat aan hun mankeert. Volgens Parsons mankeert hen helemaal niks, maar maken ze gewoon een aantal van de trauma's door die iedere ouder doormaakt. En heb jij een kind dat altijd goed naar je luistert, zonder zeuren zijn kamer opruimt, dan komt dat volgens Parsons niet zozeer omdat je een supergoede moeder bent, maar gewoon omdat je geluk gehad hebt!

Tienertijd is het moeilijkst

Parsons waarschuwt alvast voor de tijd dat je kind een tiener wordt. Dat is als ouder de moeilijkste tijd. Het probleem is dat je als ouder je kind wilt beschermen om ervoor te zorgen dat het goed gaat. Maar naarmate je kind ouder wordt, lukt dat minder goed. Je krijgt minder gezag, vrienden krijgen meer invloed dan jij. Het beste waarop je in die tijd kunt hopen is overleven. Zeker in deze tijd vragen veel ouders zich af wat ze fout hebben gedaan.

Parsons opwekkende antwoord is: 'Niets! (...) Dat wil niet zeggen dat je een perfecte en volmaakte ouder bent geweest, of bepaalde dingen niet anders zou doen, maar het is een besef dat er een dag komt dat je je kinderen niet meer in de hand hebt, en ze hun eigen keuzes gaan maken.'

Moeders en een baan

Parsons constateert dat er tegenwoordig het idee heerst dat je Alles kunt hebben: én een drukke baan èn een bevredigend gezinsleven èn een goed sociaal leven. De mythe van 'having it all.' Maar er zit maar een beperkte hoeveelheid uren in een dag, en geen enkele tijdsmanagement cursus kan meer uren in een dag creëren! Dat betekent dat je keuzes moet maken. Ter illustratie haalt Parsons het volgende Oud Oosterse spreekwoord aan:

'Als je dit doet, kun je dat niet doen.'

Parsons noemde al eerder dat bijna alle moeders met schuldgevoelens kampen, en zich afvragen of ze het wel goed doen. Vooral moeders die kind en baan combineren zijn hier gevoelig voor volgens Parsons. Niet alleen vragen zij zich af of ze hun kind niet tekort doen, maar ze hebben daarnaast het gevoel dat ze kind en baan makkelijk moeten kunnen combineren. Je kunt immer alles hebben?! Een kwestie van planning. Maar de realiteit is anders, en als oorzaken wordt vaak gewezen naar een partner die niet genoeg helpt of een vervelende werkgever.

Maar volgens Parsons gaat het om een diepere oorzaak, namelijk twee mythes die er volgens hem voor zorgen dat vrouwen niet objectief kunnen kijken naar hun situatie:

Mythe no. 1 Thuis voor kinderen zorgen is geen 'echte baan'.

Overheid, media en individuele personen moeten een klimaat creëren waarin het opvoeden van kinderen een onmisbare en hoge roeping is. We moeten ermee ophouden dat naar beneden te halen. Nu wordt het gebracht alsof je niet helemaal goed bij je hoofd moet zijn om daarvoor te kiezen.

De vrijheid die vrouwen hebben om deel te nemen aan het arbeidsproces heeft alleen betekenis als er evenveel waardering en respect is voor moeders die thuis blijven om voor de kinderen te zorgen, aldus Parsons.

Mythe no. 2 het combineren van thuis en werk is gewoon een kwestie van organisatie.

Gezin en betaald werk combineren is niet simpelweg een kwestie van goed organiseren volgens Parsons. Je kunt nu eenmaal niet meer uren in een dag organiseren. Toch blijven veel mensen proberen de combinatie kind-baan succes te maken, wat vaak leidt tot een hectische levensstijl. Parsons noemt drie illusies die ervoor zorgen dat je te lang in een hectische levensstijl blijft zitten.

  1. De illusie dat 'de deur van de jeugd altijd open zal blijven.' Parsons wijst erop dat er een dag zal komen dat je kinderen niet meer staan te springen om met jou een verhaal te lezen of tijd door te brengen.
  2. De redenering dat je het doet voor je kinderen, omdat je wilt dat zij meer hebben dan jij hebt gehad. Parsons wijst erop dat kinderen liever mínder spullen hebben en méér van hun ouders. 'We zijn zo druk bezig om onze kinderen te geven wat wij niet hebben gehad, dat we geen tijd hebben om ze te geven wat we wel hebben gehad.'
  3. Het blijft niet zo druk. De illusie dat als deze periode maar voorbij is je meer tijd hebt voor de dingen die echt belangrijk zijn. Maar voor de meesten van ons is het niet een periode maar ons leven.


Het grootste geschenk dat je als moeder aan je kind kunt geven is:

Volgens Parsons is het grootste geschenk dat je als moeder je kind kunt geven onvoorwaardelijke acceptatie. Die acceptatie geldt voor het uiterlijk van je kind en zijn prestaties.

De maatschappij legt ons een bepaald schoonheidsideaal op. Daardoor ontstaat het idee dat acceptatie afhangt van je uiterlijk. Kijk maar naar sprookjes! Parsons noemt als voorbeeld het sprookje van het Lelijke Eendje. Uiteindelijk vindt het eendje het geluk en wordt geaccepteerd, maar niet vanwege zijn kwaliteiten of karakter. Welnee. Hij vindt acceptatie omdat hij 'mooi' is geworden! Accepteer je kind zoals het eruit ziet, en maak geen zgn. grappige opmerkingen over bijvoorbeeld een dik buikje, zegt Parsons.

Wat betreft prestaties raadt Parsons aan je je kinderen de boodschap te geven dat je ze accepteert ongeacht hun prestaties.

Andere onderwerpen die Parsons bespreekt zijn alleenstaande moeders, moeders die ziek zijn, en je kind loslaten. Over dit laatste onderwerp concludeert hij dat dat heel moeilijk is maar je je kind juist moet loslaten zodat het zijn eigen fouten kan maken en daardoor sterk kan worden. Je bewijst je kind geen dienst door het overal voor te beschermen. Om dit te verduidelijken vertelt hij het volgende verhaal, dat ik zelf erg mooi vind.

'Op een dag wandelde een vrouw in haar tuin. Het was een prachtige dag en de bloemen bloeiden welig. Ze kon de belofte van een nieuwe zomer ruiken in de wind. En toen zag ze hem. Eerst dacht ze dat het een dood blad was dat nog was blijven hangen, maar toen ze dichterbij kwam, zag ze dat het de pop van een vlinder was. En opeens bewoog hij. De jonge vlinder probeerde naar buiten te komen. Het deed haar haast pijn om hem zo vreselijk te zien worstelen, en tenslotte kon ze er niet meer tegen. Ze rende naar binnen, pakte een klein mesje en wrikte voorzichtig de harde schil van de pop open, zodat de vlinder kon ontsnappen. Ze zag een vleugel verschijnen en toen nog één. Het was een schitterend gezicht hoe dat kleintje de volwassenheid binnentrad. En toen probeerde hij te vliegen maar viel op de grond. Hij probeerde het nog een keer - en nog een keer. Dat was vreemd. Een vlinder die niet van de grond kwam. '

Later vertelde vrouw aan een vriend wat er was gebeurd. Deze vriend, die verstand had van deze dingen zei: 'Je bedoelde het goed, maar toen jij hem te hulp schoot, onderbrak je een natuurlijk proces dat de vleugels van dat insect sterk moesten maken. De vlinder moest worstelen in de pop; hij moest het even moeilijk hebben, want juist doordat hij zich naar buiten vecht, worden zijn vleugels sterk.' (Rob Parsons, 2001)

De 60 minuten moeder samenvatting

De 60 minuten moeder is een dun boekje, dat makkelijk wegleest. Erg leuk zijn de bladzijden met daarop de afbeelding van een kopje koffie.

Door het hele boek heen vind je zgn. zestig-seconden-wijsheden in, die gegeven worden door moeders. Ik voelde me echt gesterkt door het boek. Dun als het is, biedt het herkenning en een lach en een traan. Letterlijk. Soms moet je lachen om de herkenbare situaties, en soms schieten de tranen in je ogen omdat iets zo ontroerend is.

Praktische informatie over de 60 minuten moeder

De 60 minuten moeder is voor 14,45 te koop bij bol.com. Het is een echte aanrader, en een prachtig cadeau voor een nieuwbakken moeder omdat ze er veel steun aan zal beleven.

Blijf op de hoogte en neem een gratis emailabonnement!

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner

Vergelijkbare berichten

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *