Hypermama: moederen in de 21ste eeuw

In Hypermama schetst Sanne Bloemink een beeld van het moederschap in 21ste eeuw.

Dat is al vaker gedaan, maar wat Hypermama onderscheidt van bijvoorbeeld De Spitsuurclub of Vrouwen en ambitie is dat Sanne Bloemink een vergelijking maakt tussen moederen in New York en moederen in Nederland.

Als moeder ben je hoe dan ook gedoemd

En weet je wat uit die vergelijking blijkt? We hebben het in Nederland niet zo makkelijk als moeder, maar in New York is het nog moeilijker. Hypermama had wat mij betreft ook wel Deprimama mogen heten, want als moeder ben je hoe dan ook gedoemd volgens dit boek. Of je nu in New York woont of in Nederland, of je kind en baan combineert, of fulltime moedert.

Terwijl ik las voelde me ik langzaam maar zeker steeds neerslachtiger worden, maar dat wil niet zeggen dat Hypermama niet interessant is. En wat het zelfs leuk maakt zijn de anekdotes over Sannes ontmoetingen met moeders uit New York.

Bij vlagen deed het boek me aan Sue Palmers 'Toxic Childhood' denken. Net als Maushart wijst Sanne op de marketingmensen die ons en onze kinderen manipuleren en zo moederen moeilijker maken.

Heb je wel echt zélf gekozen?

Wellicht denk je dat je bewust voor fulltime moederen hebt gekozen, maar de kans is groot dat het een 'schijnkeuze' was, aldus Sanne Bloemink. Dat zul je natuurlijk niet toegeven, want heb je eenmaal gekozen dan verdedig je deze keuze met terugwerkende kracht, maar eigenlijk heb je gewoon een makkelijke ontsnappingsroute genomen volgens Sanne Bloemink.

'Het moederschap biedt een goede uitweg voor moeders die toch al twijfelden aan hun eigen kunnen, of voor moeders die eigenlijk helemaal geen plezier hadden in hun werk, of voor moeders die geen zin meer hadden om in typische mannenbanen te vechten voor hun plek.

Ze worden niet ontslagen en ze nemen geen ontslag, maar ze nemen de onzelfzuchtige beslissing om 'er voor hun kinderen te zijn.' (...) Zo wordt moederschap dus een gemakkelijke ontsnappingsroute, een vlucht voorwaarts, om het eigen eventuele falen in het werk, de onvrede, de verveling of de eigen onzekerheid over het werk voor te zijn.'

Hier vind ik overigens dat Sanne zichzelf behoorlijk tegenspreekt, aangezien ze het moederschap verder steeds presenteert als ontzettend zwaar en veeleisend.

Hoezo thuisblijfmoeder worden een makkelijke vluchtroute?!

Waarom is moederen zo moeilijk geworden?

Moederen in de 21ste eeuw is moeilijk en gaat gepaard met schuldgevoelens. Waarom is dat? Sanne noemt hiervoor verschillende verklaringen. Volgens haar is een belangrijke oorzaak de Hechtingstheorie van Bowlby.

'Met deze theorie werd tevens een inmiddels algemeen aanvaard idee dat moeders in principe hun kind voor het leven kunnen beschadigen, als zij het in de eerste jaren van het kinderleven niet goed doen. Dat stapelt een enorme verantwoordelijkheid op de schouders van moeders en is reden voor veel angst en onzekerheid. Bovendien leidt het er regelmatig toe dat moeders het belang van een veilige hechting aldus begrijpen dat zij voortdurend bij hun kind zouden moeten zijn.'

Het idee dat kinderen maakbaar zijn

Daarnaast is het idee ontstaan dat een kind 'maakbaar' is. Als moeder ben je dus verantwoordelijk voor het succes of falen van je kind.

Als moeder die er regelmatig aan de haren wordt bijgesleept op school, ontsnapten mij enkele adhesiebetuigingen als Sanne het heeft over de eisen aan moeders.

'Over school gesproken. Moeders worden wel geacht hun kinderen te helpen met huiswerk en met andere opdrachten voor school... Als er iets fout gaat op school met een kind, wordt de moeder ter verantwoording geroepen. Het is aan haar om hier thuis 'aan te werken'(...) Om nog te zwijgen over de talloze experts die zich via de school in het leven van een kind kunnen aandienen.'

Hypermama, De valkuilen van het moderne moederschap

De huidige generatie moeders is meer dan ooit op hun kinderen gericht: ze zijn hypermama's. In die zin dekt de titel goed de lading. De ondertitel vind ik minder: want wat zijn nou precies de valkuilen van het moederschap? Ik vond het boek vooral een aanklacht tegen de wereld waarin wij moederen. Wat dat betreft is er eigenlijk maar één echte valkuil: moeder worden!

Interessante nieuwe termen over moeders

• Manisch moederen: als moeder meer dan honderd procent van de tijd bloedserieus met je kind bezig zijn, vanaf het moment dat je kind verwekt is tot aan de universiteit. Je praat voortdurend tegen je baby, gaat naar allerlei cursussen en stimuleert je kind voortdurend
• hypermama: moeder die manisch moedert!
• new momism: vrouwen hebben keuzes, en de controle over hun eigen leven, maar de enige juiste keuze is het moederschap
• De moedermuur: als een vrouw moeder wordt loopt ze tegen de moedermuur op. Het moederschap belemmert haar carrière.
• Teacup kinderen: fragiele en breekbare kinderen die mentaal niet weerbaar zijn, omdat hun ouders ze teveel hebben beschermd. Bovendien zijn ze niet toegerust voor het normale dagelijkse leven, omdat hun ouders zich in de opvoeding hebben geconcentreerd op het opbouwen van een goed cv!

Conclusie over hypermama

Hypermama leest makkelijk weg, en biedt veel herkenning en informatie. De kijkjes in het leven van een New Yorkse moeder vond ik bijzonder interessant. Bovendien biedt Sanne Bloemink een brede blik op de tijd waarin wij leven, en wat de gevolgen zijn van die tijd voor de invulling van het moederschap.

Hypermama is de moeite waard, maar je wordt er niet vrolijk van.

Praktische informatie over Hypermama

Hypermama is voor slechts 5,45 te koop bij bol.com.

Meer weten?

Bezoek dan Sanne's blog op Motherland-Sanne