Coronacrisis: een kans voor bezinning?

Door het coronavirus is het werkende leven buitenshuis plotsklaps tot stilstand gekomen. Ineens zijn ouders die anders overdag naar hun werk gingen, thuis.

En hun kinderen ook.

Een plek waar thuisblijfmoeders en huismannen en hun kroost al waren.

Voor thuisblijfouders verandert er minder

Voor thuisblijfmoeders en huismannen verandert de 'lockdown light' die er nu is, praktisch gezien minder dan voor ouders die gezin en baan combineren. Zij zijn gewend om fulltime thuis te zijn met kinderen.

Bovendien moet de groep ouders die normaliter buitenshuis werkt, waarschijnlijk verplicht thuiswerken. Dat is geen eenvoudige taak, als er kinderen om je heen lopen die je aandacht vragen.

Dat betekent overigens niet dat er helemaal niets verandert voor thuisblijfmoeders en huismannen.

Bestaande structuren en activiteiten vallen weg

Ook voor hen geldt dat allerlei activiteiten wegvallen. Je kunt niet meer naar de bibliotheek, zwembad of sportschool om maar een paar dingen te noemen. En als je kinderen hebt die normaliter naar de basisschool gaan, dan is dit ook voor thuisblijfouders een flinke overgang.

Coronacrisis: een kans voor bezinning

De coronacrisis is een kans voor bezinning. Nu aan al het rumoer, gereis en tumult noodgedwongen een eind is gekomen, ontstaat er ruimte om stil te staan.

Om eens na te denken over ons leven.

En hoe we omgaan met de planeet.

Ingmar Heytze verwoordt het prachtig in dit gedicht:

Vogels, vissen 

'Zet de radio uit. 
Je hoort niets nieuws. 
De stilte wacht geduldig af. 
Vouw de krant dicht. 
Hij was oud voordat hij werd gedrukt. 
Zoek niet, deel niet, duim niet tot je vierkant ziet. 
Zet eindelijk het scherm op zwart. 


Ik ben net zo bang als jij, net zo bezorgd voor iedereen
die ik niet missen kan. 
Ik had ook gespaard voor andere dingen: 
verre reizen, eerste hulp bij een gebroken hart, 
een auto die wat vaker start. 


Maar: in Wuhan hoor je vogels zingen. 
Boven China was de lucht nog nooit zo blauw. 
In Venetië zien ze vissen in het helderste water sinds tijden. 


De kunst van leven was altijd dezelfde: ongevraagd komen,
ongewild gaan, 
intussen doen wat je het liefste doet,
vrede sluiten met je lot. 


Sluit de voordeur. 
Zet de tuindeur open, voel de zon op je gezicht. 
Denk voor je uit wat niemand hardop durft te zeggen: 
wij zijn een virus dat een virus heeft gekregen.'

van Ingmar Heytze

Misschien moeten we met z'n allen nadenken over een eenvoudiger leven.