Thuisblijfmoeder Joëlle Kievits

Thuisblijfmoeder Joëlle Kievits (28) heeft samen met haar man Jeroen twee zoontjes. Noah en Mees.

Joëlle begon ooit met een studie Journalistiek, en studeerde vervolgens Management, economie en recht aan de Hogeschool van Amsterdam.

Maar in het derde jaar van haar studie werd ze plotseling zwanger van haar eerste zoon Noah. Omdat ze leed aan zwangerschap HG, stopte ze noodgedwongen met haar studie. Haar contract als parttime directiesecretaresse werd niet verlengd.

Joëlle was op dat moment een alleenstaande aanstaande moeder. Ze besloot een studie Pedagogiek te doen vanuit huis, om zo in ieder geval iets te leren over het kleine wezentje wat in haar buik groeide. Dit ging gelukkig voorspoedig.

Ze kreeg een vaste relatie met de vader van haar kind en zette haar studie gestaag door. Ook toen ze in haar tweede jaar zwanger werd van haar tweede zoon Mees.

Op dit moment is Joëlle thuisblijfmoeder.

Hoe was de beslissing om fulltime te moederen?

Mijn man heeft een drukke baan en heeft een aantal eigen bedrijven. Het sprak daarom voor zich dat ik de kinderen zou opvangen. Zelf had ik in mijn hoofd om te stoppen met werken tot de kinderen naar de basisschool zouden gaan.

Achteraf gezien bleek dat niks voor mij te zijn. 

Thuisblijfmoeder en een burn-out

We hebben de pech gehad dat onze twee kinderen beide huilbaby’s waren. Dit was ontzettend zwaar. Ik sliep weinig en miste de sociale contacten en om af en toe met een volwassenen te praten. Alleen maar poepluiers, huilende kinderen en het huishouden, ik werd er ontzettend ongelukkig van. Alles van de jaren ervoor haalde me in en ik kreeg een burn-out. Een aantal weken heb ik op bed gelegen en zat ik aan de oxazepam. Heel heftig voor ons allemaal. Langzaam kwam ik eruit.

Trouwen en weer een baan

Gelukkig had ik iets leuks om naar uit te kijken want mijn man en ik zouden een jaar later gaan trouwen. Het was fijn om eindelijk een ‘echt’ gezin te zijn. Vanaf toen ging het beter met me. Ik besloot om weer te gaan werken, en heb in een heel leuk bedrijf gewerkt wat schrijfrobots maakt voor kinderen om ze zo de perfecte schrijfbeweging te leren.

Toch weer thuisblijfmoeder

Na een half jaar, bleek dit toch niet te combineren met het werk van mijn man. Hij moest vaak plotseling naar het buitenland waardoor ik vaak met de handen in het haar zat omdat ik de kinderen dan moest opvangen. We besloten dat het beter voor de rust in ons gezin was dat ik weer zou stoppen met werken en dat ik er fulltime voor de kinderen kon zijn.

Hoe reageerde je omgeving op je beslissing?

De eerste keer dat ik stopte met werken was mijn relatie nog pril dus veel mensen waren er op tegen dat ik mij zo afhankelijk opstelde. Begrijpelijk vond ik, maar voor mijn gezin was dit de beste keuze. De tweede keer was er meer begrip.

Wat vind je partner ervan?  

Mijn partner vindt een traditionele taakverdeling fijn. Hij heeft veel stress van zijn werk en vind het heerlijk als hij dan thuis tot rust kan komen. Voor zover dit kan met twee jonge kinderen thuis. Toch ben ik uiteindelijk degene geweest die echt de knoop heeft doorgehakt want hij vond niet dat hij dit voor mij kon bepalen. Dat had ik ook niet fijn gevonden.

Fulltime moederen zou niet mijn keuze zijn geweest als mijn man in loondienst zou werken.

Hij is nu verantwoordelijk dat 400 gezinnen genoeg geld hebben om te kunnen leven. Hij is niet alleen verantwoordelijk voor ons eigen gezin. Als hij in loondienst zou werken, dan had ik graag een andere verdeling gezien. Misschien hij 4 vaste dagen werken, 1 vaste dag thuis en ik 3 vaste dagen werken en 2 vaste dagen thuis.

Hebben jullie een nieuwe taakverdeling gemaakt? 

We zoeken nog steeds naar een taakverdeling die voor ons allemaal werkt denk ik.

Hebben jullie berekeningen gemaakt of het financieel uit kon?

Nee, dit was gelukkig voor ons niet nodig.

Wat vind je ervan dat je financieel afhankelijk bent van je partner? 

We hebben het financieel goed thuis. In principe kan ik alles doen wat ik wil. Wel vind ik het spannend als we ruzie hebben. Iedereen heeft natuurlijk wel eens ruzie, maar ik ben altijd bang dat het het einde is en dat ik dan moet uitzoeken hoe ik het verder doe. Ook al weet ik dat dit geen reële gedachte is omdat we helemaal niet de intentie hebben om uit elkaar te gaan en als dat wel zou gebeuren we dat ook goed kunnen regelen.

Denk je nog weer deel te gaan nemen aan het arbeidsproces? 

Jazeker! Nadat ik voor de tweede keer een jaar thuis heb gezeten en fulltime heb gemoederd, ben ik sinds deze maand eigenaar van mijn eigen bedrijf Elle écrit!

Ik wilde heel graag meer doen aan mijn persoonlijke ontwikkeling. Ik hou ervan om te denken, mezelf uit te dagen en hoewel ik het moederschap ontzettend onderschat had, wil ik ook graag mijn hersenen aan het werk zetten.

Ik ben begonnen met kinderboeken schrijven waarvan er nu twee bijna af zijn. Uiteindelijk lijkt het me ontzettend tof om een platform te bieden aan andere vrouwen die hun verhaal willen delen. Een soort uitgeverij maar dan alleen voor vrouwelijke schrijvers. Het lijkt me ook heel gaaf om een tijdschrift te maken.

Wat is je grootste uitdaging als Thuisblijfmoeder? 

Mijn eigen identiteit vinden. Wanneer ben ik tevreden? Wie ben ik als moeder zijnde? Wat voor moeder wil ik zijn? Is dat genoeg? Ik ben ook nog de vrouw van mijn man, een vriendin en mezelf. Balans vinden in al deze dingen vind ik het aller moeilijkst.

Wat is het leukst aan fulltime moederen? 

De kinderen leren alles van mij. Ik vind het mooi om mijn eigen normen en waarden door te geven aan mijn kinderen. En nog veel mooier vind ik het om te zien hoe ze zich ontwikkelen in twee prachtige individuen die de wereld aankunnen.

Kun je een typische week beschrijven van jou als Thuisblijfmoeder? 

Mijn kinderen gaan nu beide naar de basisschool.

• Maandagochtend breng ik ze om 08.15 naar school. Vervolgens doe ik meteen mijn boodschappen voor de hele week en doe ik wat werk voor mijn eigen bedrijf of schrijf ik een blog voor mijn website of een van de websites waar ik voor mag schrijven. 
• Om 12.00 uur haal ik de kinderen op om te lunchen en breng ze om 13.15 weer weg. ’s Middags doe ik wat dingen voor mijn bedrijf of doe ik wat in huis
• Om 15.15 uur haal ik de kinderen weer op van school. We drinken samen thee, eten wat fruit en dan gaan we meteen lekker even in bad. Ik vind het bed en bad ritueel verschrikkelijk stressvol maar als ik er de tijd voor neem en er geen tijdsdruk achter zit, vind ik het heerlijk om ze lekker in te zepen en daarna lekker in hun pyjama te stoppen. Ik heb ze daarom dus ook al vaak om 16.00 uur helemaal gedoucht en wel beneden. Daarna spelen we even samen en begin ik met koken. 
• Om 17.30 uur eten we. Daarna gaat Mees vaak even Zappelin kijken, Noah speelt eigenlijk zodra hij kan met de lego. De kinderen vinden het op school nog erg pittig dus ze liggen er lekker vroeg in. 
• Om 19.00 uur max. liggen ze beide op 1 oor. 
• ’s Avonds ruim ik het huis op, doe ik nog wat werk, dek ik de tafel voor het ontbijt en zet de rugzakjes klaar voor de volgende schooldag. 

Op dinsdag en donderdag sport ik in de ochtend in plaats van boodschappen doen. Woensdag en vrijdag blijft Mees nog thuis en ga ik vaak op pad met hem. Ik vind het heel leuk om met hem te fietsen en de landwinkels en pluktuinen af te gaan in de buurt.

Wat vind je van het overheidsbeleid dat hamert op arbeidsparticipatie? 

Goed! Ik ben van mening dat alle vrouwen zelf mogen beslissen wat ze doen. Als het financieel kan, is het fijn om er voor de kinderen te zijn. Ik vind het wel lastig als vrouwen thuis gaan zitten als het financieel niet haalbaar is, en ze dan een uitkering krijgen. Ik denk dat er veel meer in een vrouw zit, dan alleen moeder zijn en misschien is het soms nodig dat vrouwen dit wat meer te horen krijgen. Wat meer in jezelf geloven en jezelf meer uitdagen kan volgens mij nooit kwaad!

Hoe voorzie je in sociale contacten? 

Jeroen en ik gaan elke maand een weekend met z’n tweetjes weg. We kunnen dan bijkletsen, maar spreken ook veel af met gezamenlijke vrienden. Ook ga ik soms een weekend weg met een vriendin. Dat vind ik heel fijn.

Hoe 'laad' je jezelf weer op? 

Ik sport, lees, schrijf, mediteer en doe aan yoga. Stilzitten doe ik eigenlijk nooit. Ik vind het heerlijk om bezig te zijn.

Een veelgehoord argument voor arbeidsparticipatie is dat je jezelf dan blijft ontwikkelen. Hoe ervaar jij je ontwikkeling als thuisblijfmoeder? 

Helemaal mee eens. Dit miste ik ontzettend en is de grootste drijfveer van het beginnen van mijn eigen bedrijf.

Je hebt een blog: waarom ben je dit begonnen? 

Vorig jaar juni zijn we ons derde kindje verloren. Ik was wanhopig op zoek naar antwoorden, en ben toen alles gaan opschrijven om met ouders in contact te komen die in dezelfde situatie zaten. Dat ben ik blijven doen, maar ben daarnaast ook gewoon over het moederschap gaan schrijven. Omdat ik veel thuis zat, was dit een goede manier om ook met andere moeders in contact te komen waardoor ik weer een groter sociaal netwerk kreeg.

Hoe zie je de toekomst? 

Ik zou echt heel graag willen groeien met mijn bedrijf. Ik richt me voorlopig op mijn eigen boeken en blogs, maar hoop dat steeds verder uit te kunnen breiden. Ik vind het belangrijk dat de kinderen weten dat ik er altijd voor hen ben en dat ze altijd bij me terecht kunnen maar ik vind het ook belangrijk dat ze weten dat ik ook nog Joëlle ben.

Als ik gelukkig ben, ben ik een veel leukere moeder voor hen. Dan worden zij gelukkiger, en daar word ik dan weer gelukkiger van.

Een mooie vicieuze cirkel, toch?

Wil je meer weten van Joëlle?

Bezoek dan haar Instagram pagina. Haar blog vind je op joellewrites.blog/

Wil je nog meer portretten van thuisblijfmoeders lezen? Bezoek dan onze rubriek Thuisblijfmoeder!

Blijf op de hoogte en neem een gratis emailabonnement!

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner