Thuisblijfmoeder Martine Cools-Caspers schreef + tekende een prentenboek!

thuisblijfmoeder

Thuisblijfmoeder Martine Cools-Caspers (38) heeft samen met haar man twee dochters: Imke (2014) en Anne (2016). Na haar Pabo opleiding werkte Martine in het onderwijs, en volgde nog enkele aansluitende opleidingen.

Twee jaar geleden werd Martine door een samenloop van omstandigheden thuisblijfmoeder. Het laatste jaar combineer ze dit met het schrijven van een kinderprentenboek: Anne krijgt een taart! Over een meisje met een voedselallergie' 
Lees nu Martine's verhaal over fulltime moederen en zelf een boek schrijven en uitgeven!

Hoe was de beslissing om fulltime te moederen?

Inmiddels bijna 2 jaar geleden ben ik gestopt met werken. De functie die ik deed paste niet meer bij mij als mens. Aangezien ik toen niet wist wat ik wel wilde gaan doen, en ook wel merkte dat ik erg moe was, ben ik thuisgebleven, nog niet wetende voor hoelang. Maar wel met het idee in mijn hoofd: 

'Over een paar maanden zal ik toch maar weer gaan werken.' 

Maar ik merkte dat ik toch meer tijd nodig had om me weer goed te voelen. Twee zwangerschappen, veel slapeloze nachten, 1 allergisch meisje en een verhuizing met verbouwing, allemaal in combinatie met zelf parttime werken en een man die fulltime werkte, was toch wel veel geweest.
Gaandeweg bleef ik dus langer thuis en ontstond het idee dat het zo wel prima was. 

Acceptatie

Mijn man werkte fulltime en ik was volledig thuis voor het gezin en alles wat daarbij hoort. Ik kon er in berusten dat op het moment dat ik merkte dat het niet meer goed zou voelen dat ik fulltime thuis was, ik op zoek zou gaan of iets tegen zou komen wat ik wilde gaan doen. Het was voor mij ook helder dat ik dan iets wilde gaan doen waar ik positieve energie uit zou halen, en dat zou passen binnen de gezinssituatie. 
Dus voor mij is het geen duidelijk beslismoment geweest, maar een situatie die ontstaan is en die goed voelt voor iedereen in ons gezin. 
De meeste reacties uit mijn omgeving waren in de trant van: 'Je moet vooral doen waar je je goed bij voelt’. 

Wat vind je partner ervan? 

Mijn man vindt het prima dat ik thuisblijfmoeder ben. Zo heeft hij er altijd al in gestaan. Op het moment dat ik besloot te stoppen met mijn baan, gaf hij aan dat hij dat de beste optie vond voor dat moment, en dat we wel zouden kijken wanneer en of ik weer zou gaan werken.  Er is nu altijd iemand thuis voor de kinderen, waarvoor verder niets geregeld hoeft te worden. Er is als vanzelf een nieuwe taakverdeling ontstaan. We hebben ons wel even verdiept in de financiën, maar gelukkig komen we zo ook prima rond. 

Wat vind je ervan dat je financieel afhankelijk bent van je partner? 

Dat voelt soms wel lastig. Maar mijn man kan dat goed relativeren: ‘Hij werkt buitenshuis, ik werk binnenshuis voor ons gezin’. 

Hoe kwam je op het idee om een boek te schrijven? 

Al heel lang had ik de wens om ooit een prentenboek te maken.

Inmiddels 4 jaar geleden werd onze dochter Anne geboren. Al snel wisten wij dat ze allergisch is voor ei, melk, pinda, noten en sesamzaad. In verschillende situaties die met eten of boodschappen doen te maken hadden, kreeg ze met regelmaat te horen: 

‘Nee dat mag jij niet, daar zit melk in’. 

Eigenlijk had dit altijd een negatieve lading. Telkens werd ze geconfronteerd met eten dat ze niet mocht hebben. Ze werd hier ook wel verdrietig van. De combinatie van een verdrietige Anne en mijn wens om een prentenboek te maken hebben ervoor gezorgd dat er nu iets positiefs is voor Anne.
Het prentenboek ‘Anne krijgt een taart!’ Daarin maakt Anne een zoektocht en komt tot een heerlijke taart, speciaal voor haar, op haar verjaardag. 
Anne krijgt een taart

Hoeveel tijd kostte het schrijven van je boek? 

Oktober 2019 begonnen

Vorig jaar oktober ben ik gestart met het typen van het verhaal. Toen nog met het idee dat ik alleen een boek ging maken voor Anne. In de daaropvolgende maanden ben ik gaan tekenen. Tijdens dat proces werd ik lid van diverse Facebookgroepen die gerelateerd waren aan voedselallergieën. Hierdoor merkte ik dat er veel mensen zoekende waren. Ook ontdekte ik dat er heel weinig tot geen prentenboeken waren voor jonge kinderen met dit thema. 

Juli 2020

Zodoende besloot ik net voor de zomervakantie om mijn boek voor Anne ook op de markt te brengen. Tot eind augustus heb ik hard gewerkt om te tekst goed te krijgen en de tekeningen af te ronden. In september heeft de uitgever mij geholpen met het samenvoegen van deze zaken, zodat mijn boek eind september naar de drukker kon. 

November 2020

Nu is het half november en heb ik mijn boeken thuis ontvangen. Dus van idee tot publicatie heeft het schrijven en publiceren van mijn boek net iets meer dan een jaar gekost.

Hoe heb je het schrijven van je boek praktisch aangepakt? 

In het begin heb ik vooral in de avonduren geschreven en getekend. Onze jongste dochter ging toen nog niet naar school. Overdag kon ik met haar erbij niet tekenen en schrijven aan mijn boek. Vanaf maart kregen beide kinderen thuisonderwijs van mij doordat ze vanwege corona niet naar school gingen. Toen de scholen weer open gingen ben ik de tijd onder schooltijd gaan besteden aan de afronding van mijn boek. Mijn boek is vanuit huis tot stand gekomen. 

Waarom koos je voor het zelf uitgeven van het boek? 

Aangezien ik een duidelijk beeld van het boek in mijn hoofd had, heb ik het uitgegeven in eigen beheer. Ik wist hoe ik wilde dat het boek werd, aangezien het in eerste instantie alleen voor Anne bedoeld was. 

Je hebt ook zelf de tekeningen gemaakt! Kon je altijd al goed tekenen? 

Als kind vond ik tekenen en knutselen fijn om te doen. Zie ook knutselen met wc-rollen.  Natekenen van stickertjes deed ik graag. Nu ben ik ook gewoon met papier en potlood gaan zitten en tekenen. Net zolang tekenen tot ik tevreden was over het beeld. Die tekeningen heb ik vervolgens ingescand en daarna digitaal ingekleurd. 

Hoe combineer je jouw boek met je gezin? 

De meeste uren die ik besteedde aan mijn boek waren onder schooltijd. Op de momenten dat ik in een week veel uren met mijn boek bezig was, of ik na schooltijd toch even op pad moest, waren mijn ouders er om bij te springen. Nu het boek net verschenen is wil ik ook proberen om de zaken omtrent mijn boek zoveel mogelijk onder schooltijd te houden. 

Wat is je grootste uitdaging als Thuisblijfmoeder? 

Dat ik altijd ‘aan’ sta. Dat ik degene ben die alles weet van de kinderen, en dat de kinderen dus ook automatisch altijd eerst bij mij komen. Soms is het ook wel fijn als ik even niet degene ben die het op moet lossen. Daarnaast is het ook wel een uitdaging om een goede balans te vinden tussen alle rollen die ik heb: mama, vrouw, vriendin, familielid en mezelf. 

Wat is het leukst aan fulltime moederen? 

Het is tegelijkertijd ook wel fijn dat ik altijd ‘aan’ sta. Ik krijg alles mee van de kinderen, kan ze goed begeleiden en kan ze tips geven om verder te gaan. Ik heb de rust en de tijd om ze de aandacht te geven op het moment dat het nodig is. Ik vind het mooi om te zien hoe ze zich ontwikkelen als persoon. 

Kun je een typische week beschrijven van jou als Thuisblijfmoeder? 

Een echte typische week is er nog niet echt. Maar er is wel een soort van structuur in mijn dagen.
Op maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag gaan beide dames naar school. Ik breng ze om 8.10 uur naar school en vertrek om 14.10 om ze weer op te halen. 
Op woensdag brengen we om 8.10 alleen de oudste naar school en om 12.00 vertrekken we weer om haar op te halen. De kinderen kunnen zelf iedere dag bedenken of ze wel of niet willen afspreken, maar we hebben wel de afspraak dat 2 à 3 keer voldoende is in de week. 

Na schooltijd

Na schooltijd drinken we altijd gezellig even iets, met of zonder vriendinnetjes erbij. Ook eten we er nog wat vullends bij. Na zo’n schooldag hebben ze wel honger.
Op maandag en dinsdag poets ik in 2 delen het huis.
Op maandagavond strijk ik de was. Op vrijdag doe ik de weekboodschappen, en zo nodig haal ik tussendoor nog wat bij.
Op vrijdag help ik in de klas van onze jongste dochter bij het overblijven. 
Elke dag mogen de kinderen, als ik ga koken rond half vijf, even een filmpje kijken. We eten om 17 uur. Ik eet vaak alleen met de kinderen. Mijn man is bijna nooit voor 18 uur thuis, dus om dan nog te gaan eten is erg laat. De kinderen zijn dan moe, en het wordt een gehaast om naar bed te gaan. 

Avond

Tussen 19 en 20 uur brengen we de kinderen naar bed. Daarna is het tijd om de broodtrommels te vullen, nog wat op te ruimen en dan nog even te ontspannen
Ook probeer ik tussendoor tijd te maken om fotoboeken te maken, de boekhouding van thuis te doen en de werkjes van de kinderen op te bergen. 
Elke dag onder schooltijd besteed ik ook tijd aan de werkzaamheden die voortkomen uit mijn eigen prentenboek. Tot nu toe was dat vooral het proces van tekenen, schrijven, contacten met de drukker, persberichten schrijven, facebook posten (Anne krijgt een taart) en een website maken (www.allergiemama.nl). 
Vanaf nu zal dat vooral zijn: bestellingen verwerken, boeken inpakken en verzenden, boekpresentatie geven in de klassen van onze dochters, stukken schrijven of interviews voor enkele tijdschriften. 

Wat vind je van het overheidsbeleid dat hamert op arbeidsparticipatie? 

Dat vind ik prima. Het belangrijkste vind ik dat iedereen zelf de keus maak die het beste past bij zijn of haar gezinssituatie. 

Hoe voorzie je in sociale contacten? 

Op dit moment zijn sociale contacten door alle corona maatregelen wat minder geworden. Maar ik wandel regelmatig met een vriendin. Ik haal ook energie uit de contacten met de ouders aan de schoolpoort. Daarnaast zien we ook met regelmaat familie. Nu dan wel in hele kleine settings, maar dat is ook heel fijn. 
Voorheen gingen we ook nog in het weekend eens in de paar maanden lekker uit eten, of naar de bioscoop met vrienden. 

Hoe 'laad' je jezelf weer op? 

Ik merk dat ik al kan opladen van hele kleine dingen. Lekker lunchen in de zon, een wandelingetje, nieuwe recepten zoeken en koken, een glimlach van onze dochters, een wauw-moment van de kinderen. Maar ook uit sociale contacten haal ik weer nieuwe energie. 
Het proces van het maken van mijn eigen boek bracht ook veel momenten met zich mee waar ik energie van kreeg.

Een veel gehoord argument voor arbeidsparticipatie is dat je jezelf dan blijft ontwikkelen. Hoe ervaar jij je ontwikkeling als thuisblijfmoeder? 

Toen ik nog niet begonnen was met mijn boek merkte ik op enig moment wel dat ik uitdaging/ iets anders dan alleen mama zijn miste. Dus het starten met mijn boek heeft mij wel de input gegeven om me weer te verdiepen in een nieuwe wereld. Ik merk dat ik dat wel nodig heb om me fijn te blijven voelen. 

Hoe zie je de toekomst? 

Ik heb nog geen idee. Op dit moment geniet ik van het proces dat te maken heeft met mijn huidige boek ‘Anne krijgt een taart!’ Als het goed blijft voelen, en het goed verkoopt kan ik me voorstellen dat er nog wel een boek komt. Er zijn nog genoeg onderdelen die aan bod kunnen komen. 

Denk je nog weer in het onderwijs aan de slag te gaan, ook met het oog op het lerarentekort? 

Ook hier heb ik nu nog geen idee van. Ik heb wel enkele keren ingevallen op de school van onze dochters, aangezien er geen invaller beschikbaar was. Dat beviel prima. Daarnaast heb ik me ook altijd geïnteresseerd in het werken / ondersteunen met individuele leerlingen of groepjes. Kinderen en ze iets leren blijft mijn interesse houden, dus wie weet… 

Een laatste tip?

Probeer de situatie altijd zo aan te passen dat het voor iedereen in het gezin fijn is, dan kan iedereen groeien op zijn eigen manier. 
Je kunt Martine's boek bestellen via haar website allergiemama.nl. Het boek kost 14,95.
Blijf op de hoogte en neem een gratis emailabonnement!

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner

Vergelijkbare berichten

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *