Thuisblijfmoeder Tamara Schelvis van Portrait Pegs!

Thuisblijfmoeder Tamara (37) heeft samen met haar man Jeroen 9 kinderen. Ze omschrijft zichzelf als een 'high school drop out,' en werkte van haar zeventiende tot haar drieëndertigste in de zorg. Na de geboorte van haar zesde kind koos Tamara voor fulltime moederen.

Dit is haar verhaal!

Hoe was de beslissing om thuisblijfmoeder te worden?

Het was een makkelijke beslissing. Financieel kon het uit, anders was ik ook niet gestopt met werken. Belangrijke aanleiding om thuisblijfmoeder te worden was het gedoe om opvang te regelen als er een kind ziek werd. Dat werd dusdanig vervelend dat we het beter vonden dat ik lekker thuis bleef.

Partner

Mijn partner was degene die met het idee kwam. Hij zag dat ik me in allerlei bochten aan het wringen was om alles te combineren. Omdat ik borstvoeding gaf was het ook de logische keuze. Hij is vrij ouderwets, en vindt het geen probleem dat hij hoofdkostwinner is. 

Wat vind je ervan dat je financieel afhankelijk bent van je partner?

Ik vind daar niet echt ‘iets’ van. Het is een samenwerking. Mijn partner heeft ook een eigen onderneming. Hij kan zich daar volledig op richten als hij geen zorgen heeft over thuis. Hij staat voor zijn werk vaak meters boven de grond, en dan kan hij zich van tevoren geen slechte nachten met babies veroorloven . Daarom is dit voor ons goed, en vinden we ‘niks’ van het afhankelijk zijn. 

Hij is dan namelijk wat betreft de kinderen en zijn werk ook afhankelijk van mij. 

Probeer je vanuit huis geld te verdienen? 

Ik heb sinds anderhalf jaar mijn eigen onderneming Portrait Pegs, en dat verdient goed. Als ik niet zo’n groot gezin had, zou ik er zelfs van kunnen leven. 

Ik bestelde ooit voor de trouwdag van mijn ouders houten poppetjes. Een simpele set, allemaal mannetjes en vrouwtjes die de familie moesten uitbeelden. Ik was wat teleurgesteld. Ze waren best leuk, maar ik vond ze niet geweldig. Mijn man zei toen:

'Jij bent zo creatief, dit kan jij toch veel beter?'  

Zo is het balletje gaan rollen. Eerst maakte ik ons eigen gezin. Later maakte ik ze ook voor anderen, en werd het een leuke hobby waar ik soms wat mee verdiende. 

Nu is het gewoon echt werk. Soms ben ik er een aantal uren op een dag mee bezig. Mensen weten me te vinden vooral via Social media en ik heb momenteel een enorme bestellijst! Voor de coronacrisis gaf ik ook nog workshops.

Wat is je grootste uitdaging als Thuisblijfmoeder? 

Toch de combinatie van kinderen en werk. Vooral wanneer ze erg druk en aanwezig zijn, en ik ineens bestellingen binnen krijg. 

Wat is het leukst aan fulltime moederen? 

Je krijgt alles mee. Alle eerste dingen. Woordjes, stapjes. Nieuwe dingen die ontdekt worden. Slaperige hoofdjes uit hun middagtukkie halen, en samen op de bank zitten om wakker te worden is heerlijk. 

Kun je een typische week beschrijven van jou als Thuisblijfmoeder? 

Er is bij ons geen week hetzelfde. We hebben een groot gezin en er gebeurt altijd wat. Ook staat onze deur altijd open, en waait er regelmatig wel even familie aan. 

Wat vind je van het overheidsbeleid dat hamert op arbeidsparticipatie? 

Dat vind ik op zich goed. Vooral het stuk waarin vrouwen in dezelfde baan nog steeds minder blijken te verdienen dan mannen. Dat moet tegenwoordig toch echt wel anders kunnen. 

Hoe voorzie je in sociale contacten? 

Sociale contacten heb ik niet zoveel. Soms eventjes op school of de inloop speelochtenden van het buurtcentrum. Een bakkie koffie met een buurvrouw doe ik zo nu en dan, en verder zijn het vooral familieleden waarmee ik contact heb. 

Hoe 'laad' je jezelf weer op? 

Mijn man en ik gaan om de 4/5 weken een dagje/nachtje weg. Hotelletje, lekker eten, badderen, goed slapen, wijn en muziek. Daar genieten we van. En dan kunnen we er allebei weer even tegen. 

Een veel gehoord argument voor arbeidsparticipatie is dat je jezelf dan blijft ontwikkelen. Hoe ervaar jij je ontwikkeling als thuisblijfmoeder? 

Door mijn eigen onderneming vind ik dat ik mezelf redelijk ontwikkel in mijn werk. Het word steeds beter steeds mooier. Ik wil nog wel graag mijn rijbewijs halen. Dat komt er gewoon nooit van. 

Hoe zie je de toekomst? 

Goed! We hebben het leuk. De kinderen zijn so far so good gezond, financieel mogen we zeker niet klagen en als we zo doorgaan dan denk ik dat we ons over de toekomst niet heel veel zorgen hoeven te maken. Ik maak me dan vast zorgen over hoe het de kinderen vergaat, hun huwelijken, hun werk en hun zorgen. 

Acceptatie is de sleutel

Ik denk verder dat veel valt en staat met accepteren. Dat begint al bij je onrustige baby. Of dat je nooit tijd alleen hebt. Dat ze regelmatig huilen of lawaai maken. Wanneer je je er druk om gaat maken wordt het erger  Accepteer dat je minder slaapt. Dan word je minder moe dan er steeds aan te denken dat je te weinig slaapt. 

En wil je dingen anders? Verander het. 

Dat lijkt soms heel moeilijk omdat we het zelf te moeilijk maken, maar vaak blijkt de uitwerking ineens toch een eitje en denk je had ik dat maar eerder gedaan. 

Blijf op de hoogte en neem een gratis emailabonnement!

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner