Thuisblijfmoeder Marije: hoe is het nu met haar?
Er zijn inmiddels heel wat thuisblijfmoeders geïnterviewd voor Het Moederfront. Het leek me leuk om jaren later te kijken hoe het nu met ze is!
Deze week een update van thuisblijfmoeder Marije!
Het interview was in 2014, dus mijn eerste vraag is: hoe is jullie gezinssituatie nu?
Het interview is inderdaad alweer even geleden. Er is inmiddels nog een meisje bijgekomen in ons gezin. We hebben nu dus twee meisjes van net 5 jaar en bijna 7 jaar. En we wonen op een bioboerderij.
Heb je ondertussen nog opleidingen gevolgd of nieuwe werkervaring opgedaan?
In die tijd heb ik geen nieuwe opleidingen gevolgd. Toen ik klaar was met de Pabo, heb ik met mezelf afgesproken dat ik nooit meer een andere opleiding zou gaan doen. Die opleiding was tof, maar ik was wel echt klaar met schoolopdrachten en studeren.
Als vrouw van een boer (en iemand die dus zelf niet van een boerderij komt) leer ik elke dag nieuwe dingen. Er gebeurt veel op een boerderij, en zo af en toe dan spring ik in. Hiervoor had ik nog nooit een koe uit de wei gehaald, en achter ontsnapte varkens aangezeten. Of in één week 400 walnotenbomen geplant.
Ben je nog steeds fulltime thuis bij de kinderen?
Ja, dat ben ik nog steeds! Toen ik hieraan begon had ik geen idee voor hoe lang het zou zijn. Ik begon eraan, omdat ik mijn dochter niet naar de opvang wilde brengen. Ik wilde alle dingen rondom de opvoeding met haar zelf meemaken. En er echt 100% voor haar kunnen zijn. Ik heb het geluk dat ik dit nog steeds kan doen. En nu is er dus nog een dochter bij.
Ik ging dus niet werken, toen mijn oudste dochter naar school ging.
Ik had immers alweer een jongere dochter thuis. En in de afgelopen jaren bleek hoe goed ik hier op mijn plek zit, en hoeveel plezier ik beleef aan fulltime voor de kinderen zorgen. Het is zo onwijs gaaf geweest om er altijd voor hen te kunnen zijn. Het zorgen voor kinderen en het bezig zijn met kinderen past me echt heel goed. Ik kwam er achter dat het niet zozeer voor de klas staan was, maar vooral het werken met kinderen en daarna dus het zorgen voor mijn eigen kinderen wat me blij maakt.
Destijds vertelde je dat je op een gegeven moment weer een baan zou gaan zoeken. Bijvoorbeeld als je dochtertje naar de basisschool ging. Hoe is dat gelopen?
Nou, dat ging heel erg anders dus. Toen mijn oudste dochter 2 was verhuisden we naar de boerderij. Mijn man is bioboer en we wisten dus al dat we uiteindelijk naar de boerderij zouden verhuizen. Dat gebeurde. En als vrouw van een boer komen er nog wat extra taken bij fulltime thuismoederen.
Ik had dus niet echt het idee dat ik verder nog uitdaging nodig had, of tijd over om in te vullen met een baan. Dan zouden mijn kinderen alsnog naar de buitenschoolse opvang moeten na school. En ook daar wilde ik liever zelf de zorg voor dragen. Dat is gelukkig een keuze die iedereen zelf mag maken. Opvang is gewoon goed hier in Nederland, maar ik wilde het niet.
In je toekomst zag je jou en je gezin op een boerderij wonen. Je zei dat je misschien de administratie zou doen of een webwinkel beginnen. Is dat uitgekomen?
Klopt, daar wonen we nu dus vijf jaar! Toen ik net gestopt was met mijn werk, en ik dat interview deed, wist ik nog niet zo goed welke kant we op zouden gaan met de boerderij dingen. En hoe het eruit zou zien als we hier zouden wonen.
Er zijn zeker dingen die ik buiten op het bedrijf doe. Maar ik doe de administratie niet. Het blijkt dat mijn boer daar veel beter in is.
Eigen varkensvlees
We hebben geen boerderijwinkel, maar willen dat wel ooit. Wel hebben we sinds kort ons eigen varkensvlees. De winkel is er nog niet, maar wie weet ooit. We zouden ook graag een melktap willen hebben en onze eigen scharreleieren verkopen. (Zie ook Scrambled egg maken)
Walnotenboomgaard
We hebben een walnotenboomgaard waar ik bij ben als er bomen geplant worden, of noten gezocht in de herfst. Maar aangezien walnotenbomen heel langzaam groeien, is de opbrengst nog zeer klein. Over 5 jaar (of zelfs langer) is daar pas ‘echt’ werk. Maar nu moeten we ze natuurlijk wel groot krijgen! Over een paar jaar hebben we als het goed is een serieuze oogst. Ik hoef mij dus geen zorgen te maken over herintreden. Het werk ligt allemaal al klaar.
Je zag destijds mogelijkheden om weer in het onderwijs aan de slag te gaan, maar thuiswerk leek je ideaal. Hoe is dat gegaan?
Nou, ik kreeg nog een dochter en ging dus niet terug het onderwijs in. En in die tijd ontdekte ik hoe graag ik eigenlijk buiten ben. Ik kan niet terug de klas in. Thuiswerk is nog steeds het meest ideaal. Dan kan ik nog steeds mijn kinderen uit school halen en buiten meehelpen waar nodig.
Hoe heb je periode van thuisonderwijs ervaren als iemand met een Pabo opleiding?
Het was in ieder geval niet lastig om ineens thuisonderwijs te moeten geven en mijn kinderen te helpen met hun schoolwerk. Het ging allemaal heel goed. Ik vond het vooral een geluk dat ik er geen baan buiten de deur bij had. Het was prima te combineren zo. Wel was het een beetje extra druk, en ik ben wel blij dat ze weer naar school mogen. Je eigen kinderen lesgeven is wel heel anders. En de schoolse omgeving naar huis brengen, vond ik toch iets minder tof.
Als je nu opnieuw zou kunnen kiezen: zou je dan weer thuisblijfmoeder worden? Waarom wel of juist niet?
Jazeker! Ik zou het precies hetzelfde doen als nu. Ik had het niet anders gewild. Het was tot nu toe een hele mooie reis om dit alles als gezin samen op te bouwen. Mijn wereld is er niet kleiner van geworden, maar juist veel rijker.
Hoe kijk je nu op de periode van fulltime moederen terug?
Ik kan er nog niet echt op terugkijken, want ik zit er nog midden in. Maar tot nu toe is het echt mijn droom. Dat klinkt misschien best vreemd (want wat doen die huismoeders nou heel de dag?!)
Ik heb best wat heftige dingen meegemaakt in mijn leven.
Ik heb best wat heftige dingen meegemaakt in mijn leven.
Om het er even ‘in te knallen’, ik verloor mijn moeder toen ik 13 jaar oud was. En zij was thuisblijfmoeder.
Ik ben altijd zo dankbaar geweest dat ik de tijd die ze er was, echt met haar gehad heb. En ik denk dat het daardoor komt dat ik deze tijd als heel erg waardevol zie. Je weet nooit hoeveel tijd je gegeven is, dus je kunt maar het beste tijd maken voor de dingen die je echt niet wil missen. Dat geldt dus ook voor carrière maken, als dat je grote droom is.
Wat vind je van het idee dat je als thuisblijfmoeder stil staat in je ontwikkeling?
Dat vind ik zo onwaar. Ik denk dat er ook banen zijn waarin je stilstaat in je ontwikkeling. De stelling dat je als thuisblijfmoeder stilstaat in je ontwikkeling is veel te kort door de bocht.
Het ligt aan wat je er zelf van maakt. Ik heb zoveel geleerd in deze jaren en zo ontzettend veel nieuwe dingen gedaan. Onder andere:
- Ik heb geblogd
- Ik teken familieportretjes
- Ik heb fotoshoots gedaan op de boerderij
- Ik heb meegeschreven aan een verhalenbundel die is uitgegeven door een stoere schrijfster,
- Nieuwe dingen op de boerderij
- Ik heb mijn eigen eten verbouwd
- Ik heb allerlei homestead dingen uitgeprobeerd. Zoals zelf brood bakken (doe ik elke dag!),
- Ik heb een pony verzorgd (terwijl ik niks van paarden wist)
- Ik leerde mezelf tekenen.
Wat vind je van het overheidsbeleid dat hamert op arbeidsparticipatie?
Dat snap ik wel. Maar ik denk wel dat ze zijn vergeten dat er ook vrouwen zijn die niet kiezen voor een carrière.
Ook die groep vrouwen zou vrij moeten zijn in die keuze.
Nu wordt die keuze een beetje zwart gemaakt. Het is anders als je de hele dag gaat zitten niksen, maar een vrouw met kinderen heeft veel dagtaken die daarbij horen.
Dikke prima als je het samen met je gezin zo kan inrichten dat je niet naar je werk hoeft (kan ook als man trouwens!) Mijn man kan niet minder gaan werken. Hij werkt al bijna dubbel zoveel uren als in een fulltime baan. Waar zouden mijn kinderen zijn, als ik ook nog ging werken?
Wat zou jij als ervaren thuisblijfmoeder andere moeders aanraden?
Laat je nooit stoppen. Laat je nooit vertellen hoe jij je leven in moet vullen. Jij weet zelf het beste wat belangrijk is voor jou. En het is zo belangrijk om je eigen dromen achterna te gaan. Ook als je daarmee iets doet wat anders is.
Zo vaak hebben mensen mij gevraagd wanneer ik weer voor de klas ging staan. Als ik had geluisterd naar alle adviezen om weer aan de slag te gaan daar, dan was ik nu doodongelukkig geweest. Ik hoor niet in een klas thuis.
Uiteindelijk gaat het er alleen maar om dat jij en je partner samen de juiste beslissing voor jullie eigen situatie maken. Niemand anders heeft daar mee te maken. En als jullie blij zijn, dan is het goed. Het is juist iets heel moois om voor je gezin te doen, ontzettend waardevol en zeker niet voor watjes.
Wat doe je voor ontspanning en voor jezelf als thuisblijfmoeder?
Rolschaatsen! Eén van mijn nieuwe favoriete hobby’s. Dat doe ik zo’n 3 keer in de week. Ik teken en maak ook familieportretjes Dat is een hobby die mogelijk meer dan hobby kan worden. Ik heb ook een bloemenpluktuintje, waarin ik vooral in het voorjaar en de zomer druk bezig ben.
Destijds ging je hardlopen. Doe je dat nog?
Nee, hardlopen is dus rolschaatsen geworden! En ik fiets iedere dag om de kinderen naar school te brengen (de school is hier 4,6 km vandaan). Op dagen dat mijn dochter balletles heeft of er playdates zijn, fiets ik wel drie keer op en neer. Maar fietsen is ook mijn ontspanning.
Hoe zie je de toekomst nu?
Ik denk dat ik er altijd voor de kinderen zal zijn. De zorg verandert wel. Van het echt verzorgende, gaat het nu meer naar taxi zijn en iedereen op de juiste plek brengen. Ik ben er om samen huiswerk te maken, om thuis schoolwerk te doen, als het moet in lockdown, en om alle verhalen van hun dag te horen. Om samen heel veel lol te maken, eten te koken en het huishouden te doen.
Maar daarnaast gaan we dit jaar ook samen de boerderij overnemen. Ik denk dat er dan nog meer taken op me liggen te wachten. En voor die taken ben ik er dan ook.
Leestips
- Het oorspronkelijke interview met thuisblijfmoeder Marije
- Marije's blog
Blijf op de hoogte en neem een gratis emailabonnement!
Enter your email address:
Delivered by FeedBurner
Delivered by FeedBurner
