Hoe is het het nu met... thuisblijfmoeder Wendy Born?
Negen jaar geleden interviewde ik Wendy Born over haar leven als thuisblijfmoeder. Hoe is het nu met haar?
Je leest het in onderstaand interview!
Het interview was in 2012, dus mijn eerste vraag is: hoe is jullie gezinssituatie nu?
Onze kinderen zijn inmiddels allemaal volwassen en uitgevlogen. De oudste drie (twee dochters van 28 en 26 en een zoon van 24 jaar) zijn al langere tijd uit huis en gelukkig (getrouwd) met hun partner. De jongste telg is 21 jaar en is vorig jaar december op zichzelf gaan wonen. Zijn vriendin woont bij hem in de buurt en onlangs hebben zij zich verloofd. Ze hopen volgend jaar te gaan trouwen.
Mijn man en ik zijn nu veel meer samen en kunnen hier gelukkig erg van genieten. Het is een nieuwe fase in ons leven.
Heb je ondertussen nog opleidingen gevolgd of nieuwe werkervaring opgedaan? Wat is er veranderd, en wat niet?
Toen de kinderen langzaam uitvlogen, ben ik steeds meer vrijwilligerswerk gaan doen. Omdat ik geen betaalde baan heb (en ook niet had voordat de kinderen geboren werden) ben ik eigenlijk altijd al actief geweest in het vrijwilligerswerk.
Ik heb mij ingezet op allerlei terreinen in onze plaatselijke en kerkelijke gemeente en doe dit nog steeds. Ook ben ik in onze straat actief met allerlei dingen en probeer mensen met elkaar te verbinden.
Ik help mijn zus in de huishouding
Daarnaast ben ik een aantal morgens in de week mijn zus gaan helpen in de huishouding als PGB-er. Zij heeft een aangeboren hartafwijking en is erg beperkt in veel dingen. Ik ben er dankbaar voor dat ik haar op deze manier kan ondersteunen.
Meer vrijheid en sneller klaar met het huishouden
Mijn dagindeling is wel wat veranderd natuurlijk omdat ik niet meer de zorg voor de kinderen heb. Ook het huishoudelijk werk is sneller klaar want het is toch een groot verschil of je met zes of met twee personen bent. Ik heb nu natuurlijk ook meer vrijheid in de dingen die ik doe en zit niet meer vast aan schooltijden, clubs en verenigingen. Ook de avonden zijn vrij rustig omdat mijn man en ik nu samen zijn.
Geen opleidingen gevolgd, wel veel geleerd
Opleidingen heb ik niet gevolgd, wel heb ik mijzelf veel aangeleerd. Door veel te schrijven en te bloggen, is mijn Nederlands veel beter geworden. Dit heeft geresulteerd in het bijhouden van websites en allerlei redactiewerk. Onlangs ben ik gevraagd om te schrijven voor een bekend tijdschrift. Erg leuk!
In het verleden had ik overigens zeven blogs, maar deze heb ik inmiddels allemaal samengevoegd op één blog waar ik wekelijks een artikel plaats. Ook het blog ‘manager van het gezin’ wat destijds erg bekend was, is ondergebracht op mijn weblog ‘Christenleven’.
In het verleden had ik overigens zeven blogs, maar deze heb ik inmiddels allemaal samengevoegd op één blog waar ik wekelijks een artikel plaats. Ook het blog ‘manager van het gezin’ wat destijds erg bekend was, is ondergebracht op mijn weblog ‘Christenleven’.
Hoe was het voor jou als thuisblijfmoeder dat de kinderen uitvlogen? Had je last van het zogenoemde empty nest syndroom?
Om eerlijk te zijn, vond ik het niet erg dat de kinderen uitvlogen. Zij waren er zelf op een bepaald moment aan toe, en dat waren wij als ouders eigenlijk ook. Ik heb dan ook niet heel veel last gehad van het empty nest syndroom.
Wat ik wel miste toen onze beide dochters het huis uit waren, was het ‘gezellige’ kletsen met elkaar. Dat deed ik met onze zonen toch wel een stuk minder. Gelukkig bellen we nu regelmatig en kunnen we zomaar een uur aan de telefoon zitten.
Nieuw ritme zoeken
Ik weet niet of er echt een verschil is in beleving tussen thuisblijfmoeders en moeders die altijd een baan buitenshuis gehad hebben. Je mist je kinderen als ze weg zijn, zeker in het begin. Ik denk dat dat heel normaal is. Het kost even wat tijd om weer een ander ritme te zoeken maar dat zal voor iedere moeder gelden, mét of zonder baan buitenshuis.
Hoe kijken je kinderen erop terug dat je fulltime thuis was? Denken ze dezelfde keuze te maken, of juist niet?
Onze kinderen kijken er dankbaar op terug. Enkelen van hen hebben ook wel hun waardering uitgesproken hiervoor en waren blij dat ik er altijd was voor hen.
Ik ben bang dat ze deze keuze zelf niet gaan maken. Niet omdat ze het niet zouden willen, maar eenvoudigweg omdat het financieel niet haalbaar is.
Wanneer je tegenwoordig een huis wilt kopen, word je bijna gedwongen om met z’n tweeën te werken om het te kunnen betalen. Wel adviseer ik de kids om geen hypotheek te nemen waar je tot je nek toe inzit maar iets ruimte hierin te houden. Mochten er in de toekomst kinderen komen, dan hebben ze wel gelegenheid om minder te gaan werken buitenshuis. Maar of ze dit gaan doen als het zover is, weet ik natuurlijk niet. Ik hoop het van harte omdat ik weet hoe waardevol deze jaren met de kinderen zijn.
Als je nu opnieuw zou kunnen kiezen: zou je dan weer thuisblijfmoeder worden? Waarom wel of juist niet?
Ja, ik zou deze keuze weer maken. Persoonlijk vind ik het erg belangrijk om er voor de kinderen helemaal te kunnen zijn, zeker met een groot gezin. Maar ik moet er wel bijzeggen dat ik makkelijk praten heb omdat mijn man een goede baan heeft. Ik realiseer mij goed dat veel mensen dit best zouden willen maar dat het financieel gezien gewoon niet mogelijk is. (Alhoewel, soms denk ik: waar een wil is, is een weg).
Hoe kijk je nu op de periode van fulltime moederen terug?
Op een goede manier. Ik ben erg dankbaar dat ik dit heb kunnen doen en zoveel tijd heb kunnen doorbrengen met onze kinderen.
Wat vind je van het idee dat je als thuisblijfmoeder stilstaat in je ontwikkeling?
Dat hoor en lees ik wel vaker. Wat mij betreft is dat niet waar natuurlijk. Je leert zoveel van je kinderen dat je je gewoon blijft ontwikkelen gedurende hun opvoeding. ‘Manager van het gezin’ zijn is gewoon een baan op zich met enorm veel afwisseling.
Wat vind je van het overheidsbeleid dat hamert op arbeidsparticipatie?
Dit vind ik altijd een moeilijk punt. Ik begrijp het wel, maar aan de andere kant vraag ik mij dan af wie dan voor de buurvrouw de hond uitlaat en hoe je dan bijvoorbeeld voor je hulpbehoevende ouders of familie kunt zorgen?
Er zijn zoveel mensen om je heen die hulp kunnen gebruiken, dit hoeft niet altijd betaald werk te zijn.
Persoonlijk denk ik dat als je een paar dagen in de week buitenshuis werkt dit wel te doen is, maar fulltime werken door zowel man als vrouw, in combinatie met een (groot) gezin is denk ik niet gezond. Dit gaat altijd ten koste van je relatie, huishouden, kinderen of gezondheid.
Wat zou jij als ervaren thuisblijfmoeder andere moeders aanraden?
Als je ook maar enigszins de mogelijkheid hebt om thuis te kunnen zorgen voor je kinderen, doe het dan. Zeker de eerste vier levensjaren van een kind zijn zó belangrijk. Vooral rust, reinheid en regelmaat doen een kind goed. Als de kinderen wat ouder zijn of het huis uit zijn, kun je altijd nog weer gaan werken buitenshuis.
Wacht niet te lang met kinderen krijgen
Wacht ook niet te lang met kinderen krijgen als je ze graag wilt. Ik weet dat je dit niet altijd zelf in de hand hebt, maar de gemiddelde leeftijd waarop vrouwen voor het eerst moeder worden, stijgt nog steeds. Wanneer je jong bent, heb je meer energie en veerkracht, iets wat je zeker in je zwangerschappen goed kunt gebruiken.
Wat doe je voor ontspanning en voor jezelf?
Schrijven en bloggen zijn natuurlijk gewoon hobby’s ook al ben ik er een groot deel van de week mee bezig. Verder kan ik erg genieten van een goed boek, ben ik af en toe aan het handwerken en loop ik drie á vier keer in de week hard met onze hond.
Sinds kort ben ik ook actief in het opruimen van zwerfafval. Ik vind het heerlijk om een paar uur de rommel op te ruimen en mijn hoofd weer leeg te maken.
Alles wat belangrijk is maar nog niet gevraagd.
Zo de Here wil en wij leven, zou het leuk zijn om over tien jaar nog eens geïnterviewd te worden. Ik ben heel benieuwd hoe ons leven er dan uit zal zien.
Hoe zie je de toekomst?
Natuurlijk hoop ik de jaren die ons nog gegeven zijn, gelukkig te zijn met mijn man en onze kinderen en hun partners. Zolang het mogelijk is, zou ik ook graag voor mijn zus willen blijven zorgen. Mijn ouders zijn vorig jaar dicht bij ons in de buurt komen wonen en ook voor hen hoop ik er te zijn, nu en in de toekomst. En ja, stiekem hoop ik natuurlijk dat we over een tijdje opa en oma mogen worden. Dat lijkt mij erg leuk en dat zal weer een hele nieuwe fase zijn in ons leven.
Hoopvol
In het algemeen zie ik de toekomst trouwens hoopvol in. Het leven op aarde is niet altijd even makkelijk, hoewel we het in Nederland nog best redelijk goed hebben. Gelukkig hebben we een machtige Heer en Heiland die elke dag voor ons zorgt en ons een geweldige toekomst heeft beloofd samen met Hem. Daar zie ik elke dag meer naar uit!
Lees ook het interview met Wendy uit 2012! en natuurlijk Wendy's blog Christenleven.
Mooi interview!
Mooi interview!