Thuisblijfmoeder Lidewij!
Thuisblijfmoeder Lidewij van Hondel heeft samen met haar man guido drie kinderen. Twee zijn inmiddels 'geen kind' meer.
Naar haar studie Gezondheidswetenschappen aan de UM Maastricht ging Lidewij aan het werk als trainer/ adviseur voor ondernemingsraden.
Ze had een heerlijke en inspirerende tijd waarbij ze overal in het land 3-daagse trainingen gaf aan verschillende soorten ondernemingsraden (van zorg tot bedrijfswagens).
Dit is haar verhaal!
Was het een makkelijke/moeilijke beslissing om fulltime te moederen?
De beslissing om fulltime te gaan moederen was snel gemaakt. Tijdens de zwangerschap van mijn oudste (ik werkte toen nog fulltime) stelde ik mezelf die ultieme vraag:
'Hoe wil ik op mijn sterfbed terugkijken op mijn keuze rond het moederschap qua werk?'
Het was me heel snel duidelijk dat mijn werk door iedereen overgenomen kon worden, maar dat ik de enige moeder voor mijn kindje zou zijn.
Moeder zijn en opvoeden wilde ik zelf doen, vanuit mijn idealen, mensbeeld en levensvisie.
Daarbij had ik ook het idee dat ik het trainerschap zo weer kon oppakken als ik dat zou willen.
Daarbij had ik ook het idee dat ik het trainerschap zo weer kon oppakken als ik dat zou willen.
Hoe reageerde je omgeving dat je fulltime thuis bleef?
In eerste instantie waren de reacties uit de omgeving neutraal tot positief. Zo heb ik ze tenminste ervaren. Mijn ouders waren later vooral bezorgd over het gebrek aan pensioenopbouw, en vonden het zonde van mijn studie: dat ik er niets meer mee deed.
Je studeerde van 1993 tot 1998 Geestelijke gezondheidskunde. Heb je daar nog een baan in gehad?
Sinds ik moeder ben heb ik geen betaalde baan meer gehad. Wel ben ik gastouder geweest voor een aantal jaar en heb in een aantal besturen gezeten. Voor vluchtelingenwerk heb ik me ingezet als taalmaatje en later ben ik nederlandse lessen mee gaan geven. Ook ben ik steeds nauw betrokken geweest bij de lagere school waar mijn kinderen zaten.
Wat vind je partner ervan?
Mijn partner staat volledig achter het besluit dat ik thuis voor de kinderen bleef. We hebben dit natuurlijk ook samen besloten.
Hij voelt wel de druk van het kostwinnerschap. Voor hem zou het lichter zijn geweest als ik een baan had gehad. Daarnaast vindt hij het fantastisch dat we onze kinderen een stabiele basis hebben kunnen geven zo.
Hebben jullie een nieuwe taakverdeling gemaakt?
Niet bewust. Door het feit dat ik thuis bleef voelde ik me verantwoordelijk voor het huishouden. Daarbij voelde ik me bezwaard hem veel in te schakelen voor huishoudelijke taken, omdat hij de hele dag aan het werk was zodat we inkomen hadden. Dit, terwijl hij het juist heel waardevol vond dat ik er voor de kinderen was zodat hij zich op zijn werk kon richten.
Hebben jullie berekeningen gemaakt om te kijken of de keuze voor het thuisblijfmoederschap financieel uit kon?
Nee dat hebben we niet gedaan. Wel zijn we steeds bewust met geld omgegaan. Geen geld uitgeven aan dingen die niet echt nodig zijn, en blij zijn met wat er (mogelijk) is. Gelukkig zijn we beide erg handig en kan Guido prima zelf auto’s onderhouden en repareren, dat scheelt enorm!
Probeer je vanuit huis geld te verdienen? Zo ja, hoe?
Als gastouder had ik natuurlijk een inkomen. Daarnaast heb ik een periode poppen gemaakt en verkocht. Verder ben ik met vilten bezig geweest waar ik ook workshops in gaf.
Nu heb ik een praktijk als Mentor voor bewust moeders. Hierin begeleid ik voornamelijk thuisblijfmoeders bij het in evenwicht brengen van geven (zorgen/opvoeden) en ontvangen (opladen van de energie).
Hoe kwam je praktijk tot stand?
Ik wilde een bredere bijdrage leveren dan ‘alleen maar’ moeder zijn. Voor mij gaf dat na 17 jaar niet meer voldoende voldoening.
Op zoek naar een nieuwe uitdaging
Terug naar het trainersvak vond ik niet ideaal omdat ik dan te veel van huis weg zou zijn. Daarnaast was ik inmiddels als mens ook veranderd. Ik wilde meer diepgang in mijn leven en werk brengen. Daarbij vind ik het fijn om bij de bron te beginnen.
Gezins-en kindercoach
De keuze voor gezins- en kindercoach was dus voor mij vrij vanzelfsprekend.
Als je het leven van een kind positief kan beïnvloeden heeft hij daar een leven lang profijt van!
Maar een kind wordt beïnvloed door de ouders, meestal met de moeder voorop. Vandaar mijn keuze voor het begeleiden van moeders. Daarbij speelt ook een rol dat ik graag diepgang wil bieden, en graag optrek met mensen die bewust in het leven staan.
En tot slot vind ik dat mijn werk ook een feestje mag zijn! Daarom koos ik voor bewuste moeders/ ambitieuze thuisblijfmoeders.
Deed je een opleiding tot coach?
Ja. Bij Dreamchild heb ik de opleiding tot Gezins- en Kindercoach gevolgd. Ik vond het belangrijk verdieping en spiritualiteit in mijn coaching te brengen. Deze opleiding heeft daar een mooie opzet voor gegeven. Daarnaast heb ik inmiddels meerdere zelf ontwikkeltrajecten gevolgd waar ik inspiratie uit haal.
Welke rol speelde het feit dat je thuisblijfmoeder bent daarbij?
Ik heb ervoor gekozen om als zelfstandig coach te gaan werken zodat ik zelf mijn tijden kan indelen. De vrijheid die ik als thuisblijfmoeder gewend ben vind ik heerlijk.
Als het zo uitkomt kan ik ’s avonds werken, en de middag vrijhouden of juist in het weekend een retreat organiseren. Ik geniet van die vrijheid en merk dat het idee van een vaste baan me inmiddels benauwd. Of dat terecht is weet ik niet maar het heeft wel mijn keuze beïnvloed.
Welke rol speelt je universitaire opleiding?
Oei, dat is een lastige vraag. Eerlijk gezegd was dat een dubbele rol. Aan de ene kant wist ik door mijn opleiding dat ik voldoende kennis, bagage en capaciteiten in huis had om opleidingen en trajecten te volgen.
Anderzijds was er toch het gevoel dat ik dan ‘maar’ coach was. Ik weet het, dat klinkt elitair. Inmiddels zijn er bij mij ook heel wat lagen en belemmerende overtuigingen afgepeld, maar dit was waar ik toen echt tegenaan zat te hikken.
Pijnlijk om ervoor uit te komen dat ik thuisblijfmoeder ben
Sowieso ervoor uitkomen dat ik thuisblijfmoeder ben was een hele poos erg pijnlijk, hoezeer ik er ook achter stond en sta! Een soort uit de kast komen.
Op formulieren gaf ik in het begin bij beroep ook steeds trainer / adviseur op.
Voor mijn gevoel was dat toch mijn identiteit, ook al had ik er geen baan meer in. Bijzonder hoe dat werkt met het ego!
Inmiddels ben ik er trots op dat ik dit voor mijn gezin heb kunnen doen. Ik zie en ervaar ook duidelijk mijn ontwikkeling hierin.
Inmiddels ben ik er trots op dat ik dit voor mijn gezin heb kunnen doen. Ik zie en ervaar ook duidelijk mijn ontwikkeling hierin.
Je hebt een Facebookgroep voor 'ambitieuze thuisblijfmoeders'. Waarom koos je daarvoor?
Ik koos voor Ambitieuze thuisblijfmoeders omdat ik moeders wil verzamelen die ambitie hebben. En met ambitie bedoel ik het beste van zichzelf willen geven. Ook, of misschien juist wel als thuisblijfmoeder.
Bij ambitieuze vrouwen zie ik een vrouw in mantelpak op pumps in het bedrijfsleven die voor 100% voor haar carrière gaat. Diezelfde gedrevenheid zie ik ook veel bij thuisblijfmoeders: volledig voor het gezin gaan, 100%.
Net als de ambitieuze bedrijfsvrouwen hebben zij de neiging zichzelf volledig voorbij te rennen. Daarbij gaat het thuismoederschap 24/7 door. Er is geen deur die je achter je dicht kan trekken waarna je in een andere wereld stapt en je een andere rol aanneemt.
Ik vind het fijn om een groep gelijkgestemde vrouwen om me heen te hebben om elkaar te inspireren, door lastige tijden heen te leiden en elkaar te laten weten dat je er niet alleen voor staat. Het is een groep waarin zelfontwikkeling en thuiskomen bij jezelf centraal staat. Vanuit die basis kan je er zowel voor je gezin als voor jezelf zijn.
Lidewij in actie
Hieronder één van de video's van Lidewij! Met als centrale vraag: 'Wat moet jij allemaal?'
Wat vind je er van dat je financieel afhankelijk bent van je partner?
Dat is voor mij het lastigste van thuisblijfmoeder zijn: dat ik niet zelf mijn geld verdien en financieel bijdraag aan het gezin. Ik zie, en voel (inmiddels) zeker dat ik waarde heb voor zowel mijn man als mijn kinderen, maar het idee dat ik niet mijn eigen geld uit geef… dat is wel taai hoor! Voor mijn man is en was dat nooit een probleem,
Wat is je grootste uitdaging als Thuisblijfmoeder?
De eerste periode was dat toch wel het vinden van sociale contacten waar ik me echt prettig bij voelde. Pas toen de schoolperiode aanbrak vond ik gelijkgestemde moeders die net als ik bewust kozen om thuis te blijven. Daarnaast vond ik het ook een uitdaging zelf geïnspireerd te blijven.
Wat is het leukst aan fulltime moederen?
De vrijheid! Ook de vrijheid om me aan te passen aan de behoeftes van de kinderen toen ze klein waren. Vooral het inbouwen van rust en ontspanning was heerlijk!
Kun je een typische week beschrijven van jou als Thuisblijfmoeder?
Nu werk ik, behalve dinsdag, iedere ochtend voor mijn bedrijf aan huis. 's Ochtends zwaai ik mijn jongste dochter uit wanneer ze naar school vertrekt.
Dagindeling
Gesprekken met cliënten voer ik, meestal in de ochtend, online op kantoor. Mijn kantoor heb ik bij ons in de tuin gemaakt.
Rond 10.00 is het koffietijd voor wie er dan thuis is. Dat zijn momenteel de oudste dochter en zoon die online lessen volgen, en manlief die nu vaak thuiswerkt.
In de loop van de middag komt mijn dochter thuis, kletsen we onder het genot van een kop koffie bij over school en wat er zoal is voorgevallen.
Daarna ga ik verder met ‘kantoorwerk’ gesprekken of voorbereidingen.
Weekindeling
Dinsdag is mijn vrije dag. Dan ga ik heerlijk in de bossen paardrijden. Vrijdagochtend staat ook vaak in het teken van bijkletsen met vriendinnen, al dan niet wandelend in de bossen.
Weekend
De zaterdag is meestal ook een paardendag. Mijn jongste dochter gaat dan mee rijden en meestal bakt mijn man dan wat waar we ’s middags dan heerlijk van genieten. Zondag is of vrij of staat in het teken van opa’s en oma’s hoewel de kinderen vaak niet meer meegaan.
Huishouden
Tja, en het huishouden… Dat is niet echt mijn hobby. Het komt er vaak bekaaid af. Meestal draai ik tussendoor een was en hang het ‘s avonds op om het vervolgens voor de volgende was nog ergens op te vouwen en weg te leggen.
Ieder is inmiddels verantwoordelijk voor zijn / haar eigen kamer, dat scheelt. In de praktijk wordt hier heel verschillend mee omgegaan. Afwassen doen we om beurten: de kok is voor die avond vrijgesteld!
Wat vind je van het overheidsbeleid dat hamert op arbeidsparticipatie?
Ik zie graag dat iedereen zijn eigen keuze hierin mag maken. Voor mij is dat emancipatie. Het middels opvangsubsidies bevorderen van betaald werknemerschap voelt voor mij krom.
Het voelt alsof het opvoeden van je eigen kinderen geen waarde heeft, dat kan je voordeliger uitbesteden.
Terwijl hier juist de basis van de volgende generatie ligt.
Hoe voorzie je in sociale contacten?
Dat was voor mij een hele poos een lastig punt. Gelukkig had ik vrij snel (na 3 jaar) een leuke groep vriendinnen om me heen waarmee ik regelmatig onder het mom van knutselavonden afsprak.
Even weer mezelf zijn en niet moeder-van… Heerlijk vond ik dat! Inmiddels heb ik een leuke groep mensen om me heen die ik regelmatig zie en spreek. Echt genieten!
Hoe 'laad' je jezelf weer op?
Mijn bedrijf geeft me heel veel energie. Ik vind het heerlijk om moeders te zien groeien in hun zelfbewustzijn, en zo authentiek in hun leven en gezin staan. Hun eigen kern volgen in plaats van aangeleerde patronen.
Doe je cursussen, sporten, meditatie etc?
Ik rij paard, wandel veel en loop (soms) hard. Verder mediteer ik vrijwel iedere ochtend. Ik zit nu in een traject voor spirituele ondernemers waar ik veel leuke mensen ontmoet en inspiratie opdoe. Eigenlijk zorg ik dat ik altijd wel een cursus doe of aan het bijleren ben.
Een veel gehoord argument voor arbeidsparticipatie is dat je jezelf dan blijft ontwikkelen. Hoe ervaarde jij je ontwikkeling als thuisblijfmoeder?
Als je ergens een spiegel voorgehouden krijgt is het wel in het moederschap! Kinderen weten feilloos de punten te vinden waar jij je op mag ontwikkelen. Daar is geen ontkomen aan.
Dus als thuisblijfmoeder blijf je je zeker wel ontwikkelen of tegen dezelfde conflicten aanlopen, dat kan natuurlijk ook.
Maar dat is in een arbeidsomgeving net zo. Het heeft meer te maken met hoe je tegen je eigen ontwikkeling aankijkt. Spiegels zijn er altijd en overal om je heen. Waar je je ergert heb je een spiegel tegenover je. Het heeft bij mij even geduurd voordat ik dit doorhad. Nu ben ik er erg dankbaar voor dat ik dit zo heb meegemaakt en mag doorgeven!
Hoe zie je de toekomst?
Ik kijk er naar uit mijn kinderen verder te zien opgroeien. Ik ben erg benieuwd hoe ze zich gaan door ontwikkelen. Ik het er alle vertrouwen in dat ze alle drie precies daar komen waar ze horen!
Voor mezelf zie ik een toekomst waarin ik nog meer moeders naar hun kern mag begeleiden.
Daar geniet ik van, en ik kijk er naar uit steeds nieuwe mensen te ontmoeten!
Meer weten over Lidewij van Hondel?
Bezoek dan haar website!
