Nederlands zwangerschapsverlof is veel te kort
.jpg "nederlands zwangerschapsverlof")
In het AD kwam ik een artikel tegen over Bibi-Karlijn. Zij werkte als recruiter en onderhandelcoach en was ambitieus.
Het plan was: na de bevalling weer aan de slag!
Toen ze net zwanger was kon ze zich er niets bij voorstellen dat ze thuisblijfmoeder zou worden. Sterker nog, tijdens het eerste trimester van haar zwangerschap zei ze nog tegen haar man dat ze geen noodzaak voelde om na haar zwangerschapsverlof minder te gaan werken, of haar carrière 'op te geven' voor de baby.
Na de bevalling werd alles anders
Bibi-Karlijn had een hele zware bevalling, die eindigde met een spoedkeizersnee. Daarna volgde ook nog kraampsychose.
De omgeving: 'Pak je oude leven weer op!'
Na een week of zes begon de omgeving van Bibi-Karlijn zich te roeren met het advies om haar oude leven weer op te pakken. Zoals sporten, maar ook werk regelen. Ook werd ze weer benaderd door bedrijven voor klussen.
Het gaf Bibi-Karlijn het gevoel alsof ze het niet goed deed. Alsof ze te langzaam was. Naarmate het einde van haar verlof in zicht kom voelt Bibi-Karlijn steeds sterker dat ze 'gewoon even rust wil'. Bovendien wilde ze gewoon zoveel mogelijk bij haar dochter zijn. In het AD zegt ze:
'We doen alsof het zó normaal is dat je na twaalf weken weer fluitend aan het werk gaat en dan moeder bent alsof je nooit anders hebt gedaan en tegelijkertijd weer werkt alsof je nooit moeder bent geworden.'
De verlofregeling is te kort
- Kijk kritisch naar je salaris: zou het kunnen dat je recht hebt op een hoger salaris?
- Is het een optie om van baan te veranderen en zo een hoger salaris te krijgen?
- Kun je je werk vanuit huis doen?
- Ga sparen, zodat je geld hebt om langer thuis te blijven. Of zodat je partner langer verlof kan nemen.
Vergeleken met Zweden is het Nederlands zwangerschapsverlof inderdaad erg kort!
Alle kinderen fulltime naar de kinderopvang.
Zelf lezen?
Hoe heb jij jouw zwangerschapsverlof ervaren? Was het lang genoeg? Of te kort?
