Ik werk al (ik krijg er alleen niet voor betaald)
%20(1).jpg "Ik werk al (ik krijg er alleen niet voor betaald)")
'Ik werk al, ik krijg er alleen niet voor betaald.'
Het zou zomaar een uitspraak van een thuisblijfmoeder kunnen zijn.
(Huismannen krijgen de vraag: 'Werk je niet?' een stuk minder voorgelegd.)
Maar Ik werk al is de titel van een essay van Lynn Berger. Lyn schrijft voor De Correspondent over zorg.
Ik werk al (ik krijg er alleen niet voor betaald)
Het is niet te missen: er is krapte op de arbeidsmarkt! Er zijn meer mensen nodig die buitenshuis werken, en de overheid is steeds bezig om dit voor elkaar te krijgen.
Meestal valt daarbij het oog op vrouwen die in deeltijd werken.
Die moeten meer uren buitenshuis gaan werken is het idee.
Te weinig mensen voor teveel werk
Door de vergrijzing gaat een grote groep mensen met pensioen en stopt dus met werken. En er zijn niet genoeg jonge mensen om die lege plekken allemaal op te vullen. De gevolgen zijn onder andere:
- Lange wachtlijsten
- Problemen om roosters rond te krijgen
- Niet meer kunnen bevallen in je eigen stad
- Treinen die uitvallen
- Scholen die een paar dagen dicht gaan omdat er geen leerkracht is
- etc.
Meer mensen nodig die belasting betalen
Daarnaast moeten het onderwijs en de zorg ergens van betaald worden. Dat kan alleen als genoeg mensen betaald werk doen en belasting betalen.
Het Probleem: maar 24 uur in een dag
Maar er is een groot probleem met het idee dat meer mensen buitenshuis aan de slag moeten. En dat is de titel van het boek:
Ze werken al.
Het wordt alleen niet als werken gezien. Denk aan thuisblijfmoeders en huismannen die de zorg voor kinderen en huishouden op zich nemen. En mantelzorgers!
De overheid kan wel willen dat ze meer betaald werk gaan doen, maar het is niet dat ze achterover op de bank liggen. Ze doen het onzichtbare werk dat het betaalde werk mogelijk maakt. Lynn Berger schrijft:
'Wie kinderen voedt, wast en voorleest, voor een naaste zorgt die ziek is of slecht ter been of gratis en voor niets het huis schoonmaakt en boodschappen doet, is óók aan het werk.'
En aangezien er nog steeds maar 24 uur in de dag zitten, en je niet op twee plekken tegelijk kunt zijn, gaat dit dus schuren. Of zoals mijn moeder zei:
'Ik kan niet heksen!'
Het is allemaal de schuld van het kapitalisme
Lynn Berger geeft een historische schets hoe het allemaal zo heeft kunnen lopen, en waarom onze maatschappij zo is geworden. Daarbij is een belangrijke rol weggelegd voor het kapitalisme als de oorzaak van de problemen
Het kapitalisme parasiteert namelijk op onbetaalde zorgarbeid! Dit systeem draait op onbetaald werk, maar erkent het tegelijkertijd niet als werk.
Lekker dan.
Hoe moet het dan wel? Oplossingen!
Volgens Lynn Berger beginnen alle problemen door het idee dat zorgen geen werk is. Dát idee moet veranderen.
Maar hoe doe je dat?
Ze geeft 5 oplossingen.
1. Vijfurige werkdag
Een 5-urige werkdag. Minder betaald werk geeft mannen meer tijd voor zorgtaken, en het maakt het vrouwen makkelijker om betaald werk te doen. Bovendien heeft iedereen dan meer tijd voor zorgarbeid als mantelzorg.
2. Ruimhartiger zwangerschaps-partner en ouderschapsverlof
Dit bevordert dat ouders zorg gelijk verdelen. Bovendien straalt het uit dat de zorg voor kinderen een collectieve verantwoordelijkheid is. Niet alleen van de ouders.
3. Kinderopvang wordt een basisvoorziening voor alle kinderen
Alle kinderen mogen minstens twee dagen per week gratis naar de kinderopvang vanuit de gedachte dat dit goed voor ze is. Het verkleint bovendien kansenongelijkheid.
4. Meer regelingen om mantelzorgers te ondersteunen
Breid de huidige zorgverlofregelingen uit en pas de kostendelersnorm aan.
5. Verander je mindset: zorgen = werken
Op persoonlijk niveau kun je alvast je mindset veranderen: de manier waarop je naar zorg kijkt. Erken het als het werk dat het is.
Samenvattend
Het piept en knarst op de arbeidsmarkt. Door de vergrijzing krimpt het aantal mensen dat betaald werk doet harder dan het kan worden aangevuld door jongere mensen.
De overheid wil dat vooral vrouwen meer uren betaald gaan werken.
Maar de overheid vergeet dat zorg ook gedaan moet worden. En je kunt niet twee dingen tegelijk! Stel dat vrouwen deden wat de overheid wil, en allemaal voltijds gingen werken.
Dan zou het aan het thuisfront en in de mantelzorg fout gaan.
Kortom het is niet zo simpel als deeltijd werkende vrouwen en thuisblijfmoeders de arbeidsmarkt opjagen.
De hele maatschappij moet veranderen
Volgens Lynn Berger is een totale omwenteling in ons denken nodig.
Er is een nieuwe kijk op zorg nodig, die het als waardevol werk ziet.
De maatschappij moet op die nieuwe kijk worden ingericht.
Tot slot
Ik ben het met Lynn Berger eens dat er meer waardering nodig is voor onbetaalde arbeid. Maar ik struikel wel over het idee dat alle kinderen naar de kinderopvang moeten.
Ik ben er niet van overtuigd dat álle kinderen beter af zijn op de kinderopvang.
Baby's zijn dat in ieder geval niet volgens mij.
Ik werk al (ik krijg er alleen niet voor betaald) kopen?
Ik werk al (Ik krijg er alleen niet voor betaald is voor 15 euro te koop bij bol.com. Dat vind ik veel geld voor zo'n dun boekje.
Leestip: Alle moeders werken al van Anja Meulenbelt.
Ik heb het boek al een tijdje geleden aangevraagd bij de bibliotheek. Ben heel benieuwd, zeker nu na jouw recensie. Dank voor je blog.
Altijd leuk als je weer een titel weet te vinden over dit onderwerp!
Het eerste deel kan ik me zeker in vinden. Ook gedurfd dat de schrijfster de directe link naar het kapitalisme legt. Maar die 5 oplossingen die Lynn Berger bedenkt vind ik weer heel erg geredeneerd naar de wens van de overheid toe. Met die oplossingen komt er geen verandering in het kapitalisme. Ik denk dat er heel veel vrouwen in deeltijd werken en per uur onderbetaald worden. En ik denk dat er ook veel beroepen zijn waarin vrouwen parttime werken, omdat dat het enige type contract is wat je nog kunt krijgen (in de zorg zijn veel parttime aanstellingen). Daar gaat het al scheef. Wie wil dat; meer uren werken in een onderbetaalde baan? Dat vind ik al een punt wat verbeterd kan worden. En aan de andere kant denk dat er ook heel veel overbodig werk gedaan wordt. Scholen bijvoorbeeld organiseren allerlei activiteiten. Hartstikke leuk allemaal, maar niet allemaal strikt noodzakelijk en ze verhogen onnodig de werkdruk. En dat is op allerlei gebieden het geval. Een beetje minimalisme in het werk zou niet verkeerd zijn 🙂
Altijd leuk als je weer een titel weet te vinden over dit onderwerp!
Het eerste deel kan ik me zeker in vinden. Ook gedurfd dat de schrijfster de directe link naar het kapitalisme legt. Maar die 5 oplossingen die Lynn Berger bedenkt vind ik weer heel erg geredeneerd naar de wens van de overheid toe. Met die oplossingen komt er geen verandering in het kapitalisme. Ik denk dat er heel veel vrouwen in deeltijd werken en per uur onderbetaald worden. En ik denk dat er ook veel beroepen zijn waarin vrouwen parttime werken, omdat dat het enige type contract is wat je nog kunt krijgen (in de zorg zijn veel parttime aanstellingen). Daar gaat het al scheef. Wie wil dat; meer uren werken in een onderbetaalde baan? Dat vind ik al een punt wat verbeterd kan worden. En aan de andere kant denk dat er ook heel veel overbodig werk gedaan wordt. Scholen bijvoorbeeld organiseren allerlei activiteiten. Hartstikke leuk allemaal, maar niet allemaal strikt noodzakelijk en ze verhogen onnodig de werkdruk. En dat is op allerlei gebieden het geval. Een beetje minimalisme in het werk zou niet verkeerd zijn 🙂