Is het je droom, of je nachtmerrie?
Ontdek meer van Het Moederfront
Abonneer je om de nieuwste berichten in je inbox te ontvangen.
Nicole Orriëns studeerde psychologie aan de Universiteit Utrecht. Ze kreeg 5 kinderen en koos ervoor om fulltime voor ze te zorgen.
Nicole (26) heeft samen met haar man Benjamin twee dochters: Veerle (3) en Evy (4 maanden). Nadat Nicole van de middelbare school kwam, volgde ze diverse opleidingen omdat ze niet zo goed wist wat ze eigenlijk wilde. Uiteindelijk haalde ze een MBO-4 diploma als filiaalmanager. Dit kwam goed van pas toen Benjamin en zij samen...
'Zo klaar als een klontje!' Dat was de keuze voor fulltime moederen voor Wil. Tijdens haar zwangerschap, twintig jaar geleden, stopte ze met haar werk als vrachtwagenchauffeur. Sindsdien zorgt Wil fulltime voor huis en kinderen. Inmiddels zijn ze 9, 13, 17 en bijna 19. Fulltime moederen: de keuze Wil vertelt waarom voor haar de keuze...
Naomi (26) studeerde verpleegkunde. Na en snelle en zware zwangerschap bleef ze fulltime thuis bij haar kind. Naomi is getrouwd met Mike, en samen met hebben ze drie kinderen. Was het een makkelijke/moeilijke beslissing om fulltime te moederen? Ik heb nooit overwogen om te gaan werken met kindjes, dus het was zeker een gemakkelijke beslissing. Vroeger was...
Hetty Luiten is zesenvijftig en was jarenlang thuisblijfmoeder. Inmiddels is ze gescheiden en wonen haar kinderen op zichzelf. Sinds 1990 woont ze op het Groningse platteland en schrijft daar o.a. kinderverhalen, romantische verhalen, columns en familieromans. Wij interviewden haar! Kunt u wat over uzelf vertellen? Ik heet Hetty Luiten. Ik ben 56 jaar en de...
Anke (30) is één van die hoogopgeleide vrouwen die zich van Jet Bussemaker schuldig moeten voelen. Omdat de overheid veel in ze heeft geïnvesteerd, en ze er vervolgens 'niets' mee doen. Waarbij 'niets' fulltime zorgen en opvoeden is. Dit is het verhaal van Anke. Thuisblijfmoeder Anke 'Ik werd eigenlijk een beetje 'vanzelf' thuisblijfmoeder. Ik studeerde namelijk...
Anne-Margriet (38) is thuisblijfmoeder. Samen met haar man Albert heeft ze drie kinderen: Sebastiaan (bijna 6), Julius (bijna 4) en Josephine (bijna 2). Anne-Margriet studeerde Franse Taal en Cultuur in Bedrijf, en Organisatie aan de UU. Via haar bijbaan die ze combineerde met haar afstudeerscriptie kwam ze terecht bij Fortis. Daar vervulde ze diverse functies,...
Ik heb altijd gedacht dat ik er een goed combi van kon maken, niets is minder waar dus. Het is eigenlijk net zoals mijn moeder altijd tegen mij zei het is het een of het ander .
Ik zeg er gelijk bij dit geldt puur voor mij!
Ik heb altijd gedacht dat ik er een goed combi van kon maken, niets is minder waar dus. Het is eigenlijk net zoals mijn moeder altijd tegen mij zei het is het een of het ander .
Ik zeg er gelijk bij dit geldt puur voor mij!
Ik ben een levensgenieter dus ook van de combinatie werk en kinderen kan ik genieten ...
Ik ben een levensgenieter dus ook van de combinatie werk en kinderen kan ik genieten ...
Tja.... voor mij een levende droom!
Tja.... voor mij een levende droom!
ik zie het ook al positief hoor 🙂 ( maar dat geld voor mij he) ik vind mijn werk op de zaak gewoon fijn en leuk... daarbij werk ik al sinds ehm ik van het vwo afkwam dus ik weet ook gewoon niet anders? Maar ik kan er zeker van genieten.En van thuis zijn geniet ik dan ook weer op de vrije dagne 🙂 ik ben een echt genotsmens geloof ik 😉
ik zie het ook al positief hoor 🙂 ( maar dat geld voor mij he) ik vind mijn werk op de zaak gewoon fijn en leuk... daarbij werk ik al sinds ehm ik van het vwo afkwam dus ik weet ook gewoon niet anders? Maar ik kan er zeker van genieten.En van thuis zijn geniet ik dan ook weer op de vrije dagne 🙂 ik ben een echt genotsmens geloof ik 😉
Een droom toch wel.
Een droom toch wel.
kan beide zijn, zelf zit ik nu (ongewild) thuis...ongewild ja, maar aan de andere kant kom ik nu even aan de kunst toe!
de min kant vind ik- dochter gaat alleen naar school en al dat- ik mis de collega's, andere mensen om mij heen....
ik wil dus weer beide!!
kan beide zijn, zelf zit ik nu (ongewild) thuis...ongewild ja, maar aan de andere kant kom ik nu even aan de kunst toe!
de min kant vind ik- dochter gaat alleen naar school en al dat- ik mis de collega's, andere mensen om mij heen....
ik wil dus weer beide!!
Nou een nachtmerrie nou ook weer niet, maar ik zou wel mijn werk, en de bijbehorende contacten gaan missen denk ik.
Nu wil ik vaak naar huis als ik aan het werk ben, en aan het werk als ik een paar dagen thuis ben, ik blijf het allebei waarderen op deze manier.
Nou een nachtmerrie nou ook weer niet, maar ik zou wel mijn werk, en de bijbehorende contacten gaan missen denk ik.
Nu wil ik vaak naar huis als ik aan het werk ben, en aan het werk als ik een paar dagen thuis ben, ik blijf het allebei waarderen op deze manier.
Elke keer kom ik weer blij van mijn werk, alhoewel ik toch beslist geen dik betaalde statusbaan heb. Het doet me de zorgen thuis om mijn zieke kind even vergeten. Even kan ik mij richten op andere mensen die mijn zorg nodig hebben. Dat geeft grote voldoening. En even een uitweg van thuis, waar alle geregel en zorgen zijn. Voor eventjes. En dat voelt eerlijk gezegd gewoon heel erg goed.
Elke keer kom ik weer blij van mijn werk, alhoewel ik toch beslist geen dik betaalde statusbaan heb. Het doet me de zorgen thuis om mijn zieke kind even vergeten. Even kan ik mij richten op andere mensen die mijn zorg nodig hebben. Dat geeft grote voldoening. En even een uitweg van thuis, waar alle geregel en zorgen zijn. Voor eventjes. En dat voelt eerlijk gezegd gewoon heel erg goed.
Hoe is deze: ik dacht dat het een nachtmerrie zou zijn maar het blijkt een fijne droom om te leven.
Hoe is deze: ik dacht dat het een nachtmerrie zou zijn maar het blijkt een fijne droom om te leven.
Ik vind wel dat ik 'the best of both worlds' heb eigenlijk.
Ik vind wel dat ik 'the best of both worlds' heb eigenlijk.
ik geniet er heel erg van, behalve soms... Maar iedereen heeft wel eens een baaldag, toch?
Iets dat ik als klein meisje wel wilde maar op het VWO afleerde en door toeval toch werd: thuisblijfmoeder. Het bevalt me steeds beter. Ik ben niet meer zo van de dromen, ik neem het leven tegenwoordig zoals het komt. Maar ik droom zeker niet van werken naast mijn schoolgaand kind, al is het maar dat ik het niet kan vanwege mijn gezondheid.
Het is zoals het is en zo is het goed.
Het lijkt mij vreselijk lastig, werken combineren met kinderen, dus wat mij betreft een wens die uitkwam, met de occasional baaldag....Ik zou het niet anders willen!
Beslist een droom! Al als tiener, toen ik nog op het VWO zat, had ik 2 duidelijke ambities: ik wilde schrijfster worden, én moeder. Ik stak mijn tong uit naar de billboards 'Kies exact' en 'Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid'. Het idiote streven naar "ieder individu financieel onafhankelijk" verworp ik toen ook al; we zijn nu eenmaal allemaal van elkaar afhankelijk en ik zie niet in wat daar mis mee is.
Bijna elke dag nog, als ik in ons huis rondloop en opruim of schoonmaak, ben ik dankbaar dat ik dit mag doen, dat mijn man genoeg verdient voor ons allemaal (en bovendien nooit zou willen doen wat ik doe). Ik voel me warm als ik 4 stapeltjes ondergoed vouw, als ik aan een t-shirt van mijn man snuffel en zijn geur ruik, als ik het bedje van de jongste vol knuffels opmaak, een legobouwwerk van de oudste zie staan. Ik loop soms vol van blijdschap dat mijn kinderen tussen de middag lekker thuis kunnen eten en spelen en na schooltijd vriendjes meenemen, dat ze gelukkig zijn. Ik geniet ervan als ik zie dat mijn man na een dag werken moe thuiskomt (hij is heel blij met deze baan gelukkig) en alles voor elkaar vindt.
Ik doe wat ik altijd al het liefste wilde doen en ben daar dolgelukkig mee.
Beslist een droom! Al als tiener, toen ik nog op het VWO zat, had ik 2 duidelijke ambities: ik wilde schrijfster worden, én moeder. Ik stak mijn tong uit naar de billboards 'Kies exact' en 'Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid'. Het idiote streven naar "ieder individu financieel onafhankelijk" verworp ik toen ook al; we zijn nu eenmaal allemaal van elkaar afhankelijk en ik zie niet in wat daar mis mee is.
Bijna elke dag nog, als ik in ons huis rondloop en opruim of schoonmaak, ben ik dankbaar dat ik dit mag doen, dat mijn man genoeg verdient voor ons allemaal (en bovendien nooit zou willen doen wat ik doe). Ik voel me warm als ik 4 stapeltjes ondergoed vouw, als ik aan een t-shirt van mijn man snuffel en zijn geur ruik, als ik het bedje van de jongste vol knuffels opmaak, een legobouwwerk van de oudste zie staan. Ik loop soms vol van blijdschap dat mijn kinderen tussen de middag lekker thuis kunnen eten en spelen en na schooltijd vriendjes meenemen, dat ze gelukkig zijn. Ik geniet ervan als ik zie dat mijn man na een dag werken moe thuiskomt (hij is heel blij met deze baan gelukkig) en alles voor elkaar vindt.
Ik doe wat ik altijd al het liefste wilde doen en ben daar dolgelukkig mee.