Nicole Orriëns studeerde psychologie aan de Universiteit Utrecht. Ze kreeg 5 kinderen en koos ervoor om fulltime voor ze te zorgen.
Vergelijkbare berichten
Thuisblijfmoeder Saskia: waar doen ze het van?
Collega blogger Zuinigeman interviewde thuisblijfmoeder Saskia* over die bekende vraag: 'Waar doe je het van?' Thuisblijfmoeder: waar doen ze het van? Dit kostwinnersgezin met twee kleine kinderen (0 en 3 jaar) komt rond van een maandsalaris van 4571,00. De hypotheek kost elke maand 1154,07. De vaste lasten zijn 1998,02. Maandelijks heeft het gezin dus 2572.98 om...
Truus: fulltime moeder tegen wil en dank
Toen we Truus benaderden voor een interview over fulltime moederen reageerde ze in eerste instantie afwijzend. Want Truus is een voorstander van vrouwen die de zorg voor hun kinderen combineren met een betaalde baan. En financiële onafhankelijkheid vindt ze heel belangrijk. Ze bekende dan ook dat haar haren soms te berge rijzen als ze de artikelen...
Fulltime moeder: Mirjam
In korte tijd gebeurde er veel in het leven van Mirjam (26). Ze trouwde, verhuisde naar een compleet andere omgeving, werd zwanger en moeder. Dat zijn al drie ingrijpende levensgebeurtenissen. Werken, studeren en zwanger Maar daar bleef het niet bij. Mirjam studeerde ondertussen namelijk ook nog. En ze reisde dagelijks een uur naar haar werk...
Thuisblijfmoeder Eilish
Eilish (43) was nooit van plan Thuisblijfmoeder te worden, maar toen ze twee jaar geleden haar man verloor gooide ze het roer om. 'Ik vond dat mijn twee dochters (1995 en 1999) na het overlijden van hun vader een fulltime mama verdienden.' Fulltime moederen: de beslissing Het was een moeilijke beslissing, omdat ze midden in...
Thuisblijfmoeder Liselot (31) vertelt haar verhaal!
Thuisblijfmoeder Liselot is 31, getrouwd en moeder van vier kinderen van 0 tot 7. Liselot heeft een MBO4 diploma in de detailhandel, en werkte van haar zestiende tot haar achtentwintigste in een winkel. Eerst werkte ze fulltime buitenshuis, en toen ze moeder werd parttime. En nu is Liselot thuisblijfmoeder! Hieronder lees je haar verhaal. Was het een...
Thuisblijfmoeder Henny
Henny (37) stond negen jaar lang als kleuterjuf voor de klas. Samen met haar man Dirk Jan heeft ze een vijfjarige zoon en een driejarige dochter. Ruim vijf jaar combineerde ze haar baan met de zorg voor haar kinderen. Maar steeds meer ging het besef knellen: mijn baan eist de eerste plaats, op ten koste...
Ik heb altijd gedacht dat ik er een goed combi van kon maken, niets is minder waar dus. Het is eigenlijk net zoals mijn moeder altijd tegen mij zei het is het een of het ander .
Ik zeg er gelijk bij dit geldt puur voor mij!
Ik heb altijd gedacht dat ik er een goed combi van kon maken, niets is minder waar dus. Het is eigenlijk net zoals mijn moeder altijd tegen mij zei het is het een of het ander .
Ik zeg er gelijk bij dit geldt puur voor mij!
Ik ben een levensgenieter dus ook van de combinatie werk en kinderen kan ik genieten ...
Ik ben een levensgenieter dus ook van de combinatie werk en kinderen kan ik genieten ...
Tja.... voor mij een levende droom!
Tja.... voor mij een levende droom!
ik zie het ook al positief hoor 🙂 ( maar dat geld voor mij he) ik vind mijn werk op de zaak gewoon fijn en leuk... daarbij werk ik al sinds ehm ik van het vwo afkwam dus ik weet ook gewoon niet anders? Maar ik kan er zeker van genieten.En van thuis zijn geniet ik dan ook weer op de vrije dagne 🙂 ik ben een echt genotsmens geloof ik 😉
ik zie het ook al positief hoor 🙂 ( maar dat geld voor mij he) ik vind mijn werk op de zaak gewoon fijn en leuk... daarbij werk ik al sinds ehm ik van het vwo afkwam dus ik weet ook gewoon niet anders? Maar ik kan er zeker van genieten.En van thuis zijn geniet ik dan ook weer op de vrije dagne 🙂 ik ben een echt genotsmens geloof ik 😉
Een droom toch wel.
Een droom toch wel.
kan beide zijn, zelf zit ik nu (ongewild) thuis...ongewild ja, maar aan de andere kant kom ik nu even aan de kunst toe!
de min kant vind ik- dochter gaat alleen naar school en al dat- ik mis de collega's, andere mensen om mij heen....
ik wil dus weer beide!!
kan beide zijn, zelf zit ik nu (ongewild) thuis...ongewild ja, maar aan de andere kant kom ik nu even aan de kunst toe!
de min kant vind ik- dochter gaat alleen naar school en al dat- ik mis de collega's, andere mensen om mij heen....
ik wil dus weer beide!!
Nou een nachtmerrie nou ook weer niet, maar ik zou wel mijn werk, en de bijbehorende contacten gaan missen denk ik.
Nu wil ik vaak naar huis als ik aan het werk ben, en aan het werk als ik een paar dagen thuis ben, ik blijf het allebei waarderen op deze manier.
Nou een nachtmerrie nou ook weer niet, maar ik zou wel mijn werk, en de bijbehorende contacten gaan missen denk ik.
Nu wil ik vaak naar huis als ik aan het werk ben, en aan het werk als ik een paar dagen thuis ben, ik blijf het allebei waarderen op deze manier.
Elke keer kom ik weer blij van mijn werk, alhoewel ik toch beslist geen dik betaalde statusbaan heb. Het doet me de zorgen thuis om mijn zieke kind even vergeten. Even kan ik mij richten op andere mensen die mijn zorg nodig hebben. Dat geeft grote voldoening. En even een uitweg van thuis, waar alle geregel en zorgen zijn. Voor eventjes. En dat voelt eerlijk gezegd gewoon heel erg goed.
Elke keer kom ik weer blij van mijn werk, alhoewel ik toch beslist geen dik betaalde statusbaan heb. Het doet me de zorgen thuis om mijn zieke kind even vergeten. Even kan ik mij richten op andere mensen die mijn zorg nodig hebben. Dat geeft grote voldoening. En even een uitweg van thuis, waar alle geregel en zorgen zijn. Voor eventjes. En dat voelt eerlijk gezegd gewoon heel erg goed.
Hoe is deze: ik dacht dat het een nachtmerrie zou zijn maar het blijkt een fijne droom om te leven.
Hoe is deze: ik dacht dat het een nachtmerrie zou zijn maar het blijkt een fijne droom om te leven.
Ik vind wel dat ik 'the best of both worlds' heb eigenlijk.
Ik vind wel dat ik 'the best of both worlds' heb eigenlijk.
ik geniet er heel erg van, behalve soms... Maar iedereen heeft wel eens een baaldag, toch?
Iets dat ik als klein meisje wel wilde maar op het VWO afleerde en door toeval toch werd: thuisblijfmoeder. Het bevalt me steeds beter. Ik ben niet meer zo van de dromen, ik neem het leven tegenwoordig zoals het komt. Maar ik droom zeker niet van werken naast mijn schoolgaand kind, al is het maar dat ik het niet kan vanwege mijn gezondheid.
Het is zoals het is en zo is het goed.
Het lijkt mij vreselijk lastig, werken combineren met kinderen, dus wat mij betreft een wens die uitkwam, met de occasional baaldag....Ik zou het niet anders willen!
Beslist een droom! Al als tiener, toen ik nog op het VWO zat, had ik 2 duidelijke ambities: ik wilde schrijfster worden, én moeder. Ik stak mijn tong uit naar de billboards 'Kies exact' en 'Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid'. Het idiote streven naar "ieder individu financieel onafhankelijk" verworp ik toen ook al; we zijn nu eenmaal allemaal van elkaar afhankelijk en ik zie niet in wat daar mis mee is.
Bijna elke dag nog, als ik in ons huis rondloop en opruim of schoonmaak, ben ik dankbaar dat ik dit mag doen, dat mijn man genoeg verdient voor ons allemaal (en bovendien nooit zou willen doen wat ik doe). Ik voel me warm als ik 4 stapeltjes ondergoed vouw, als ik aan een t-shirt van mijn man snuffel en zijn geur ruik, als ik het bedje van de jongste vol knuffels opmaak, een legobouwwerk van de oudste zie staan. Ik loop soms vol van blijdschap dat mijn kinderen tussen de middag lekker thuis kunnen eten en spelen en na schooltijd vriendjes meenemen, dat ze gelukkig zijn. Ik geniet ervan als ik zie dat mijn man na een dag werken moe thuiskomt (hij is heel blij met deze baan gelukkig) en alles voor elkaar vindt.
Ik doe wat ik altijd al het liefste wilde doen en ben daar dolgelukkig mee.
Beslist een droom! Al als tiener, toen ik nog op het VWO zat, had ik 2 duidelijke ambities: ik wilde schrijfster worden, én moeder. Ik stak mijn tong uit naar de billboards 'Kies exact' en 'Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid'. Het idiote streven naar "ieder individu financieel onafhankelijk" verworp ik toen ook al; we zijn nu eenmaal allemaal van elkaar afhankelijk en ik zie niet in wat daar mis mee is.
Bijna elke dag nog, als ik in ons huis rondloop en opruim of schoonmaak, ben ik dankbaar dat ik dit mag doen, dat mijn man genoeg verdient voor ons allemaal (en bovendien nooit zou willen doen wat ik doe). Ik voel me warm als ik 4 stapeltjes ondergoed vouw, als ik aan een t-shirt van mijn man snuffel en zijn geur ruik, als ik het bedje van de jongste vol knuffels opmaak, een legobouwwerk van de oudste zie staan. Ik loop soms vol van blijdschap dat mijn kinderen tussen de middag lekker thuis kunnen eten en spelen en na schooltijd vriendjes meenemen, dat ze gelukkig zijn. Ik geniet ervan als ik zie dat mijn man na een dag werken moe thuiskomt (hij is heel blij met deze baan gelukkig) en alles voor elkaar vindt.
Ik doe wat ik altijd al het liefste wilde doen en ben daar dolgelukkig mee.